Piet De Bruyn
| Piet De Bruyn | ||||
|---|---|---|---|---|
| Geboren | Hasselt, 2 april 1968 | |||
| Kieskring |  Vlaams-Brabant
| |||
| Regio |  Vlaanderen
| |||
| Land | .svg){kind=small} België
| |||
| Functie | Politicus | |||
| Partij | N-VA | |||
| Functies | ||||
| 2004-2007 | Woordvoerder N-VA | |||
| 2007-2009 | Vlaams Parlementslid | |||
| 2009-2010 | Woordvoerder Vlaams minister van Begroting Philippe Muyters | |||
| 2010-2013 | Senator | |||
| 2013-heden | Gemeenteraadslid Rotselaar | |||
| 2013-2022 | Vlaams Parlementslid[1] | |||
| 2014-2019 | Deelstaatsenator[2] | |||
| 2019-heden | Schepen Rotselaar | |||
| Website | ||||
| ||||
Piet De Bruyn (Hasselt, 2 april 1968) is een Belgisch Vlaams-nationalistisch politicus voor N-VA.
Levensloop[bewerken | brontekst bewerken]
Hij was van jongs af actief in verschillende sociale middenveldorganisaties zoals de jeugdbeweging, de studentenbeweging, de holebibeweging en de milieubeweging. In de milieubeweging zette hij zich in voor natuurbehoud, organiseerde hij natuurstudiekampen en ook geleide wandelingen voor blinden. Als vrijwilliger was hij ook actief in het Centrum ter preventie van zelfdoding waar hij tevens zetelde in de raad van bestuur.
Beroepshalve werd hij leraar, waarna hij van 1999 tot 2000 als parlementair medewerker in de Kamer van volksvertegenwoordigers werkte. Vervolgens werkte hij van 2000 tot 2004 als projectleider bij de uitgeverijen Wolters-Plantyn en Zwijsen-Infoboek.
De Bruyn werd politiek actief voor de N-VA en was van deze partij van 2004 tot 2007 de woordvoerder. Na de derde rechtstreekse Vlaamse verkiezingen van 13 juni 2004 kwam hij eind december 2007 voor de kieskring Vlaams-Brabant in het Vlaams Parlement terecht als opvolger van Trees Merckx-Van Goey, die rechter werd in het Grondwettelijk Hof. In het Vlaams Parlement zetelde hij in de Commissie voor Cultuur, Jeugd, Sport en Media en de Subcommissie voor Wapenhandel. Toen hij in 2009 niet herverkozen werd als Vlaams Parlementslid, werd Piet De Bruyn woordvoerder van de Vlaamse minister van Begroting Philippe Muyters. Sinds het parlementair werkjaar 2010-2011 zetelde hij als opvolger in de Senaat ter vervanging van Kim Geybels, die op 31 augustus 2010 ontslag nam. Zijn interesses in de Senaat situeerden zich op vlak van welzijn, werkgelegenheid, milieu en natuur, cultuur en mensenrechten.
Bij de gemeenteraadsverkiezingen van 2012 was De Bruyn lijsttrekker in Rotselaar.[3] Hij raakte verkozen. Sinds 2019 is hij schepen van de gemeente.
Begin februari 2013 volgde hij Mark Demesmaeker op in het Vlaams Parlement, waardoor hij de Senaat moest verlaten. Bart De Nijn volgde hem daar op.[4] Ook na de Vlaamse verkiezingen van 25 mei 2014 bleef hij Vlaams volksvertegenwoordiger. Eind juli 2014 werd hij ook opnieuw lid van de Senaat als deelstaatsenator aangewezen door het Vlaams Parlement. Hij bleef dit tot in januari 2019, toen hij schepen van Rotselaar werd.
De Bruyn werd ook lid van de Parlementaire Vergadering van de Raad van Europa. Hij was er een actief lid van de Commissie voor Gelijke Kansen en Niet-Discriminatie en werd door zijn collega's in juni 2017 aangesteld als General Rapporteur for the Rights of LGBTI people. Holebi- en transgenderbeweging Çavaria kende hem begin 2018 de Çavaria Campaign Award toe, vanwege het rapport Promoting the human rights of and eliminating discrimination against intersex people die hij vanuit zijn functie in de Raad van Europa schreef. De organisatie beloonde het werk omdat het "het eerste omvangrijke Europese rapport [is] dat de rechten van intersekse personen verdedigt".[5]
In het Vlaams parlement was De Bruyn woordvoerder voor zijn fractie voor de thema's gelijke kansen en armoede. Hij werd tevens coördinator van het N-VA Regenboognetwerk, een informeel netwerk voor N-VA-leden die actief betrokken zijn bij LGBTI-thema's. Bij de Vlaamse verkiezingen van 26 mei 2019 werd hij opnieuw herkozen.
In september 2022 diende De Bruyn zijn ontslag als parlementslid in om zich voor te bereiden op zijn functie als co-directeur van het Centrum ter Preventie van Zelfdoding, die per 1 november 2022 ingaat.[6] Hij blijft wel actief in de lokale politiek als gemeenteraadslid en schepen in Rotselaar.
Externe link[bewerken | brontekst bewerken]
BronReferentie
|
· 
· 