Camille Pissarro

Camille Pissarro
	Zelfportret, 1873, Musée d'Orsay, Parijs
Persoonsgegevens
Volledige naam	Jacob Abraham Camille Pissarro
Geboren	10 juli 1830
Overleden	12 november 1903
Nationaliteit	Deens/Frans
Beroep(en)	Schilder
Oriënterende gegevens
Stijl(en)	impressionistisch
	RKD-profiel
Portaal	Kunst & Cultuur

Camille Pissarro, geboren als Jacob Abraham Pizarro (Charlotte Amalie, 10 juli 1830 – Parijs, 12 november 1903) was een Frans impressionistisch kunstschilder.

Biografie[bewerken | brontekst bewerken]

Pissarro werd geboren op Saint Thomas, een eiland van de Maagdeneilanden, die tot 1917 een Deense kolonie waren. Zijn hele leven behield hij de Deense nationaliteit. Zijn vader was een welvarend koopman. De familie, van origine Frans en joods, had zich enige jaren voor zijn geboorte op St. Thomas gevestigd.

Pissarro bezocht een kostschool bij Parijs. Bij zijn terugkeer naar St. Thomas bleek hij geen interesse te hebben voor het familiebedrijf. Hij bracht zijn tijd door met het schilderen van de pittoreske haven. In 1852 vertrok Pissarro naar Venezuela, waar hij twee jaar werkte als schilder. In 1855 vestigde hij zich in Frankrijk.
Op advies van Camille Corot, wiens landschappen hij bewonderde, ging hij schilderen in stadjes en dorpen rond Parijs. Hij sloot vriendschap met Ludovic Piette, Paul Cézanne, Claude Monet en andere impressionisten. In 1874 nam hij deel aan de Eerste tentoonstelling van de impressionisten.

Pissarro was altijd op zoek naar nieuwe vormen en werd zo een van de meest vernieuwende onder de impressionisten. Hij was een van de eersten die de kleuren ging opdelen, zoals in zijn werk De Tuin van de Mathurins, Pontoise, 1876, waarin het zonovergoten pad bestaat uit blauwe, witte, gele en roze penseelstreken (pointillisme). Pissarro was ook een uitmuntend tekenaar; een grote collectie van zijn tekeningen bevindt zich in het Ashmolean Museum in Oxford.

Pissarro en Monet ondergingen, tijdens een verblijf in Engeland (1870-1871), sterk de invloed van de werken van Turner en Constable. Zo kwamen zij tot een volledig impressionistische lichtschildering. Pissarro was de enige die aan alle acht tentoonstellingen van de impressionisten deelnam.

In de jaren 1880 sloot hij zich aan bij een jongere generatie kunstenaars, onder wie Georges Seurat, Paul Signac, en zijn eigen zoon Lucien. In de jaren 1890 verliet hij dit neo-impressionisme. Hij gaf toen de voorkeur aan een soepeler stijl, die hem beter in staat stelde zijn idee van de natuur te vatten. Ook ging hij meer stadsgezichten schilderen. In zijn gezichten van Parijs, Rouen, Le Havre en Dieppe toont hij de wisselende effecten van het licht en het weer, en de dynamiek van de moderne stad.

Pissarro bleef actief tot zijn dood in 1903 in Parijs. Hij werd 73 jaar. Hij liet een zeer omvangrijk oeuvre na. Zijn meer dan 800 brieven werden in 1975 geveild. Zijn zoon Lucien Pissarro (1863-1944) werd in stijl en keuze van onderwerp sterk beïnvloed door zijn vader.

Invloed op Van Gogh[bewerken | brontekst bewerken]

Tijdens zijn verblijf in Parijs was Pissarro de mentor van Vincent van Gogh, die hij nieuwe technieken met heldere kleuren aanleerde; Van Gogh schreef hierover aan zijn broer Theo: "... ik ben nog lang niet zover dat ik het kan schilderen zoals hij zei dat het moest."^[bron?]

Het dorp Knokke[bewerken | brontekst bewerken]

Het dorp Knokke is een schilderij van Pissarro dat in het Petit Palais in Parijs wordt bewaard. Pissarro koesterde anarchistische ideeën en moest na de moord op president Marie François Sadi Carnot zijn reis naar België verlengen, van juli tot september 1894.^[bron?] Hij trok naar Knokke en de slechte tijden schijnen geen invloed te hebben op zijn ijver. Hij schreef naar zijn handelaar Paul Durand-Ruel: "Het toeval heeft me naar hier gebracht, naar Knokke-aan-Zee, een klein gat dat nieuw is voor mij en aangenaam voor de schilder".^[bron?]

Werken van Pissarro in Nederland[bewerken | brontekst bewerken]

In het voorjaar van 2011 kocht het Van Gogh Museum te Amsterdam twee werken van Pissarro aan: het schilderij Het Hooien, Éragny en de gouache Koeienhoedster bij ochtendzon, beide vervaardigd in 1887.

Tentoongesteld naast twee werken van Van Gogh (Zelfportret en Tuin met geliefden), is volgens het museum goed te zien hoe belangrijk Pissarro is geweest voor Van Gogh.^[bron?]