Polybutyleentereftalaat

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Polybutyleentereftalaat (PBT) is een synthetisch, (semi)kristallijn, thermoplastisch polyester, dat wordt geproduceerd in de polycondensatie van tereftaalzuur of dimethyltereftalaat met 1,4-butaandiol.[1]

polybutyleentereftalaat

PBT is verwant aan polyethyleentereftalaat (pet) en poly(trimethyleentereftalaat), maar is in vergelijking met deze polymeren eerder een technisch polymeer voor speciale toepassingen.[1] Het heeft goede chemische, thermische en mechanische eigenschappen en wordt vooral gebruikt om er kleine precisie-onderdelen mee te vervaardigen door middel van spuitgieten, onder meer voor auto-onderdelen of voor elektrische of elektronische apparatuur. Het is temperatuurbestendig tot ca. 120 °C en is bestand tegen contact met benzine, dieselolie, oliën en vetten en zwakke zuren.

SympaTex-membraan

PBT wordt ook gebruikt bij de vervaardiging van "ademende kleding" (merknaam: SympaTex). Die bevat een membraan uit een blokcopolymeer van polyethyleenglycol (PEG) en PBT. De PEG-blokken zorgen ervoor dat het membraan hydrofiel is en waterdamp kan doorlaten. De kristallijne PBT-blokken zorgen voor de nodige mechanische sterkte van het membraan.[2]