Raf Hulpiau

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
(Doorverwezen vanaf Raphael Hulpiau)
Raf Hulpiau
Plaats uw zelfgemaakte foto hier
Volledige naam Raphaël Achilles Hilduardus Hulpiau
Geboren Zele, 22 oktober 1910
Overleden Leuven, 9 december 1997
Kieskring Brussel
Regio Vlag Vlaanderen Vlaanderen
Land Vlag van België België
Partij CVP
Functies
1941 - 1943 Directeur studiedienst CVCTB
1945 - 1951 Directeur studiedienst ACW
1951 - 1965 Voorzitter ACW
1952 - 1966 Voorzitter KTRC
1954 - 1981 Beheerder Het Volk
1960 - 1965 Ondervoorzitter BRT
1965 - 1968 Gecoöpteerd senator
1966 - 1977 Ondervoorzitter LVCC
1966 - 1968 Minister van Volksgezondheid
1968 - 1974 Senator
1971 - 1977 Lid Parlementaire Vergadering van de Raad van Europa
1971 - 1977 Lid Parlementaire Assemblee van de West-Europese Unie
1971 - 1977 Lid Cultuurraad voor de Nederlandse Cultuurgemeenschap
? - ? Fractievoorzitter Senaat
1972 - 1974 Ondervoorzitter Senaat
1973 Fractievoorzitter Cultuurraad voor de Nederlandse Cultuurgemeenschap
1974 - 1977 Lid Vlaamse Gewestraad
1974 Fractievoorzitter Cultuurraad voor de Nederlandse Cultuurgemeenschap
1974 - 1977 Voorzitter Vlaamse Gewestraad[1]
1974 - 1977 Gecoöpteerd senator
Portaal  Portaalicoon   België
Politiek

Raphaël (Raf) Achilles Hilduardus Hulpiau (Zele, 22 oktober 1910 - Leuven, 9 december 1997) was een Belgische politicus voor de CVP.

Biografie[bewerken | brontekst bewerken]

Raphaël Hulpiau was een zoon van Theodorus Hulpiau en Helena Laurent. Hij volgde zijn middelbare studies aan de colleges van Deinze en Dendermonde, waar hij flamingant werd. Hij behaalde in 1931 het diploma van licentiaat in de handels-, consulaire en maritieme wetenschappen aan de Sint-Ignatiushogeschool in Antwerpen. Ook werd hij in 1940 licentiaat in de staats- en sociale huishoudkunde en in 1945 doctor in de economische wetenschappen aan de Katholieke Universiteit Leuven. Tijdens zijn studies was hij actief in het Katholiek Vlaams Hoogstudentenverbond.

Beroepshalve was hij leraar en docent aan verschillende scholen. Van 1942 tot 1943 was hij aan de KU Leuven assistent van professor Gaston Eyskens, van 1945 tot 1953 was hij professor aan de Economische Hogeschool Sint-Aloysius (EHSAL) in Brussel en was hij vanaf 1948 docent, lector en van 1964 tot 1978 buitengewoon hoogleraar aan de KU Leuven.

Hulpiau werd tevens actief in de christelijke arbeidersbeweging. Van 1941 tot 1943 was hij directeur van de studiedienst van het Centraal Verbond der Christelijke Textielbewerkers van België, waarna hij van 1945 tot 1951 directeur was van de studiedienst van het ACW. In 1951 volgde hij Paul-Willem Segers op als nationaal voorzitter van het ACW, wat hij bleef tot in 1965. In die hoedanigheid vervulde hij talrijke beheersfuncties onder andere bij de bank BAC en het verzekeringsfonds DVV. Ook was hij van 1954 tot 1981 beheerder van de krant Het Volk.

Van 1965 tot 1977 zetelde hij voor de CVP in de Belgische Senaat: van 1965 tot 1968 en van 1974 tot 1977 als gecoöpteerd senator en van 1968 tot 1974 als rechtstreeks gekozen senator voor het arrondissement Brussel. Van 1972 tot 1974 was hij er tevens ondervoorzitter en van 1968 tot 1975 CVP-fractieleider. Eveneens van 1965 tot 1977 was hij lid van het partijbureau van de CVP. In de Senaat viel hij op als een hevig voorstander van een radicale regionalisering van België.

In de regering Vanden Boeynants-De Clercq was Hulpiau van 1966 tot 1968 bovendien minister van Volksgezondheid. In de periode december 1971-april 1977 had hij als gevolg van het toen bestaande dubbelmandaat ook zitting in de Cultuurraad voor de Nederlandse Cultuurgemeenschap, die op 7 december 1971 werd geïnstalleerd en de verre voorloper is van het Vlaams Parlement. Van februari tot november 1973 en van oktober tot november 1974 zat hij er de CVP-fractie voor. Hij was ook voorzitter van de Vlaamse Gewestraad, die samenkwam van november 1974 tot maart 1977. In deze functie werkte hij mee aan de administratieve decentralisatie van België.

Ten slotte vervulde Hulpiau bestuursfuncties in talrijke (semi-)openbare en privé-instellingen, onder andere van 1949 tot 1955 bij de ]Centrale Raad voor het Bedrijfsleven, van 1949 tot 1955 als voorzitter van de Nationale Maatschappij voor de Huisvesting en van 1960 tot 1965 als ondervoorzitter van de BRT. Bovendien was hij van 1952 tot 1966 voorzitter van het Katholiek Televisie- en Radiocentrum en van 1966 tot 1977 voorzitter van het Landelijk Verbond van Christelijke Coöperaties.

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]

Voorganger:
Paul-Willem Segers
Voorzitter van het ACW
1951 - 1956
Opvolger:
Willy D'Havé
Voorganger:
Alfred Bertrand
Minister van Volksgezondheid
1966 - 1968
Opvolger:
Louis Namèche
Voorzitter van de Vlaamse Gewestraad
1974 - 1977