Ray Thomas
| Ray Thomas | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
Ray Thomas (2e van rechts) in 1970
| ||||
| Algemene informatie | ||||
| Bijnaam | Tomo, The Flute | |||
| Geboren | 29 december 1941 | |||
| Geboorteplaats | Stourport-on-Severn
| |||
| Overleden | 4 januari 2018 | |||
| Overlijdensplaats | Surrey
| |||
| Land | .svg){kind=small} Verenigd Koninkrijk
| |||
| Officiële website (en) AllMusic-profiel (en) Discogs-profiel (en) IMDb-profiel (en) MusicBrainz-profiel | ||||
| ||||
Ray Thomas (Stourport-on-Severn, 29 december 1941 – 4 januari 2018), bijnaam Tomo, was een Brits muzikant, die vooral bekend is geworden als degene die de blaasinstrumenten bespeelde in de band Moody Blues. Voor deze band schreef hij ook een aantal liedjes. Doordat hij veel fluitpartijen speelde (luister: Nights in White Satin) werd zijn bijnaam The Flute, maar hij bespeelde ook hobo, saxofoon en fagot.
Biografie[bewerken | brontekst bewerken]
Al in de jaren 50 van de 20e eeuw begon Thomas met muziek; als koorknaap in het Birmingham Youth Choir. Daarna begon hij ook blues en soul te zingen in diverse groepjes uit Birmingham en omgeving, waaronder Saints and Sinners en Ramblers. Zang was alleen niet voldoende en hij leerde mondharmonica spelen (destijds een erg populair instrument, zie Bob Dylan). Rond die tijd leerde hij toetsenist Mike Pinder kennen. De eerste faam kregen ze als El Riot and the Rebels (met John Lodge) en de Krew Cats, met wie hij ooit het voorprogramma in Hamburg verzorgde voor de destijds nog onbekende The Beatles. Na diverse jaren pikten Thomas en Pinder drie nieuwe musici op en vormden The Moody Blues: die musici waren gitarist Denny Laine, basgitarist Clint Warwick en drummer Graeme Edge. Al na het eerste redelijk succesvolle album The Magnificent Moodies met nummer 1-hitsingle Go Now! vertrokken Laine en Warwick en werden vervangen door Justin Hayward en John Lodge. In die samenstelling (Hayward, Lodge, Pinder, Thomas en Edge) werden een aantal zeer succesvolle albums uitgebracht in het genre symfonische rock. Thomas was degene die meestal de romantische liedjes voor zijn rekening nam. Zijn stemgeluid is zeer herkenbaar door een haast klassieke en gedragen klank, die past in zijn liedjes, maar ook prima kleurt met de wat meer rockachtige stemmen van Hayward en Lodge. Zie verder Moody Blues.
Na de opnamen van Seventh Sojourn en de bijbehorende tournee was de rek eruit bij de vijf Moodies en men nam een sabbatical. Tussen Seventh Sojourn (1972) en Octave (1978) hebben de bandleden soloalbums afgeleverd; Thomas maakte er twee, die vlak achter elkaar werden uitgegeven op Threshold Records, het platenlabel van de Moodies. Na een aantal jaren rust met de Moodies, pakte de groep toch weer de draad op en bracht Octave uit, een album dat veel lichter klinkt dan zijn voorganger. Pinder was het daarmee niet eens en vertrok. Thomas verloor hier dus een van zijn maatjes en componist van de wat zwaardere filosofische kant van de Moodies.
Van Ray Thomas wordt verondersteld dat hij het ultieme Moody Blues-nummer heeft geschreven: Veteran Cosmic Rocker van het album Long Distance Voyager. Het is een typisch Moodies nummer en een haast autobiografisch nummer. Het bevat alle factoren, waar de punkbeweging toen tegen aan schopte; een lang nummer, instrumentale soli, gedragen zang, georkestreerd en een mondharmonicasolo; dat was toen allemaal uit de tijd. Daarna heeft Thomas eigenlijk niet zoveel bijzonders meer gecomponeerd alleen Celtic Sonant op het album Keys of the kingdom is wel weer een meesterwerk, verder mag genoemd worden het nummer Little Lovely op het album Strange times (kort maar krachtig). Voor de rest dreef de Moody Blues voornamelijk op Hayward en Lodge. Voor de opnamen van het album December in 2002 is Thomas gestopt omdat hij leed aan Cerebellaire ataxie deze aandoening is een balance verstoring en maakte het onmogelijk om nog op te treden en om die reden met "pensioen" is gegaan. In september 2013 was de diagnose prostaat kanker geconstateerd, het kon niet geopereerd worden maar werd succesvol onderdrukt met medicijnen.[1]
Thomas overleed begin 2018 op 76-jarige leeftijd er wordt geen doodsoorzaak vermeld, de prostaatkanker zou ermee te maken kunnen hebben.[2]
Albums[bewerken | brontekst bewerken]
- 1975: From Mighty Oaks
- 1976: Hopes, Wishes and Dreams
Twee albums met superromantische liedjes, die kennelijk niet pasten in het Moodies repertoire.
Trivia[bewerken | brontekst bewerken]
In het clipje van I’m just a singer in a rock and roll band uit 1972 staat Thomas saxofoon te spelen. Pinder zegt echter dat dat alleen voor de show was; bij de plaatopname heeft Thomas geen saxofoon gespeeld.
| Bronnen, noten en/of referenties |