René van der Gijp

Beluister (info)
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
René van der Gijp
Van der Gijp in de studio van VI (2015)
Persoonlijke informatie
Volledige naam René van der Gijp
Bijnaam Gijp(ie)
Geboortedatum 4 april 1961
Geboorteplaats Dordrecht, Vlag van Nederland Nederland
Lengte 183 cm
Been rechts
Positie rechtsbuiten
Clubinformatie
Voetbalcarrière geëindigd in 1992
Jeugd
–1975
1975–1976
1976–1978
Vlag van Nederland DFC
Vlag van Nederland Feyenoord
Vlag van Nederland Sparta Rotterdam
Senioren
Seizoen Club W (G)
1978–1982
1982–1984
1984–1987
1987–1988
1988–1989
1989–1990
1990–1992
Totaal
Vlag van Nederland Sparta Rotterdam
Vlag van België KSC Lokeren
Vlag van Nederland PSV
Vlag van ZwitserlandNeuchâtel Xamax
Vlag van ZwitserlandFC Aarau
Vlag van Nederland Sparta Rotterdam
Vlag van Nederland sc Heerenveen
83(29)
66(18)
83(43)
19(6)
36(9)
17(0)
32(6)
336(111)
Interlands
1980–1982
1982–1987
Vlag van Nederland Nederland –21
Vlag van Nederland Nederland
13(5)
15(2)
Portaal  Portaalicoon   Voetbal

René van der Gijp (Dordrecht, 4 april 1961) is een Nederlands oud-profvoetballer en voetbalanalist.

Gedurende zijn veertienjarige betaald-voetbalcarrière speelde Van der Gijp in de Eredivisie voor Sparta Rotterdam, PSV en sc Heerenveen. Buiten Nederland was de rechtsbuiten actief voor het Belgische Lokeren en de Zwitserse clubs Neuchâtel Xamax en FC Aarau. Ook kwam hij evenals zijn vader Wim en diens broer Cor uit voor het Nederlands elftal; tussen 1982 en 1987 speelde hij vijftien interlands.

Na het beëindigen van zijn spelersloopbaan verwierf Van der Gijp bekendheid op televisie als sidekick in de talkshow Voetbal/Veronica Inside. Zijn bijdrage aan VI leverde hem in 2010 een nominatie op voor de Televizier Talent Award. De biografieën Gijp (2012) en De wereld volgens Gijp (2016) werden bestsellers en bekroond met de NS Publieksprijs.

Voetbalcarrière[bewerken | brontekst bewerken]

Clubcarrière[bewerken | brontekst bewerken]

Van der Gijp begon met voetballen bij DFC in zijn geboorteplaats Dordrecht. In 1975 ging hij spelen in de B-jeugd van Feyenoord. Hans Kraay jr. was daar een van zijn ploeggenoten. Na een jaar werd hij echter weggestuurd bij Feyenoord en ging hij op advies van Hans Kraay sr. naar Sparta Rotterdam. Twee jaar later debuteerde de rechtsbuiten daar in het eerste elftal, bestaande uit onder meer Louis van Gaal, Arie van Staveren, Luuk Balkestein, Adri van Tiggelen, Danny Blind, Ruud Geels, Ronald Lengkeek, Gerard van der Lem, Geert Meijer, Dick Advocaat en David Loggie.

Na vier seizoenen verliet Van der Gijp Sparta in 1982 en ging hij in België spelen voor Lokeren. Hier speelde hij in zijn eerste seizoen voor het eerst in zijn carrière Europees voetbal. In vier UEFA Cup-wedstrijden wist hij tweemaal het net te vinden.

Van der Gijp en Ruud Gullit bij Oranje twee dagen voor EK-kwalificatieduel Nederland-Ierland (2-1) (20 september 1982).

Na tweeënhalf seizoen keerde Van der Gijp in november 1984 terug in Nederland om te gaan voetballen bij PSV. Bij de Eindhovense club kende Van der Gijp de succesvolste jaren uit zijn carrière, waarin hij tweemaal landskampioen werd en meer dan veertig goals scoorde. Op 1 juli 1987 vertrok Van der Gijp bij PSV, waar hij had samengespeeld met onder anderen Ernie Brandts, Hallvar Thoresen, Glenn Hysén, Kenneth Brylle, Ruud Gullit, Frank Arnesen, Gerald Vanenburg en Ronald Koeman. Zijn nieuwe club werd het Zwitserse Neuchâtel Xamax van trainer Gilbert Gress. Bij Neuchatel Xamax veronderstelde men met rechterspits Van der Gijp een kopsterke centrumspits in huis te hebben gehaald, terwijl Van der Gijp nog nooit op die positie had gespeeld. Desondanks werd Neuchâtel Xamax met Van der Gijp in de ploeg landskampioen en won het ook twee keer de Zwitserse supercup. In Zwitserland speelde hij verder nog anderhalf seizoen voor FC Aarau, alvorens hij terugkeerde bij zijn oude club Sparta. Na een half seizoen bij de Spangense ploeg speelde hij de laatste twee jaar van zijn carrière voor sc Heerenveen, waar hij uiteindelijk in 1992 zijn loopbaan beëindigde.

Interlandcarrière[bewerken | brontekst bewerken]

V.l.n.r.: Hoekstra, Kieft, Van der Gijp, Holverda en Rijvers trainen voor duel Nederland-Denemarken (13-3-1984).

In 1982 werd Van der Gijp voor het eerst opgeroepen voor het Nederlands elftal door toenmalig bondscoach Kees Rijvers. Hij maakte op 22 september 1982 zijn interlanddebuut, in een EK-kwalificatiewedstrijd thuis tegen Ierland (2-1). Van der Gijp werd daarmee de tweede Oranje-international in de geschiedenis wiens vader ook in het Nederlands elftal speelde. Hij zou uiteindelijk vijftien interlands spelen waarin hij twee doelpunten maakte, beide gescoord in een vriendschappelijke wedstrijd op 14 maart 1984 tegen Denemarken (uitslag 6-0). In Oranje speelde Van der Gijp voor het merendeel samen met Ruud Gullit, Hans van Breukelen, Ronald Spelbos, Frank Rijkaard, Ben Wijnstekers, Marco van Basten, Sonny Silooy, Peter Boeve, Willy van de Kerkhof en Adri van Tiggelen. René is de derde Van der Gijp die voor het Nederlands elftal heeft mogen uitkomen. Zowel zijn oom Cor van der Gijp als zijn vader Wim van der Gijp droegen het Oranje-tricot. Vaak wordt René gewezen op het feit dat hij niet alles uit zijn carrière heeft weten te halen. Kenners menen dat hij met zijn talent meer interlands had kunnen spelen en misschien wel bij een Europese topclub aan de slag had kunnen gaan. Zelf zet hij hier echter zijn vraagtekens bij.

Interlands van René van der Gijp voor Vlag van Nederland Nederland
Datum Wedstrijd Uitslag Soort wedstrijd Doelpunten Speeltijd
Als speler bij KSC Lokeren Oost-Vlaanderen
1. 22 september 1982 Vlag van Nederland NederlandIerland Vlag van Ierland 2 – 1 Kwalificatie EK 1984 0 Volledige wedstrijd
2. 10 november 1982 Vlag van Nederland NederlandFrankrijk Vlag van Frankrijk 1 – 2 Vriendschappelijk 0 Werd na 46 minuten in het veld gebracht 46' (voor Frank Rijkaard)
3. 16 februari 1983 Vlag van Spanje SpanjeNederland Vlag van Nederland 1 – 0 Kwalificatie EK 1984 0 Volledige wedstrijd
4. 27 april 1983 Vlag van Nederland NederlandZweden Vlag van Zweden 0 – 3 Vriendschappelijk 0 Volledige wedstrijd
5. 14 maart 1984 Vlag van Nederland NederlandDenemarken Vlag van Denemarken 6 – 0 Vriendschappelijk 2 Volledige wedstrijd
6. 17 oktober 1984 Vlag van Nederland NederlandHongarije Vlag van Hongarije (1949-1956) 1 – 2 Kwalificatie WK 1986 0 Volledige wedstrijd
Als speler bij PSV
7. 14 november 1984 Vlag van Oostenrijk OostenrijkNederland Vlag van Nederland 1 – 0 Kwalificatie WK 1986 0 Werd na 33 minuten in het veld gebracht 33' (voor Peter Boeve)
8. 23 februari 1985 Vlag van Cyprus CyprusNederland Vlag van Nederland 0 – 1 Kwalificatie WK 1986 0 Werd na 77 minuten van het veld gehaald 77' (door Ronald Koeman)
9. 27 februari 1985 Vlag van Nederland NederlandCyprus Vlag van Cyprus 7 – 1 Kwalificatie WK 1986 0 Werd na 77 minuten in het veld gebracht 77' (voor Ruud Gullit)
10. 1 mei 1985 Vlag van Nederland NederlandOostenrijk Vlag van Oostenrijk 1 – 1 Kwalificatie WK 1986 0 Werd na 77 minuten van het veld gehaald 77' (door Rob de Wit)
11. 19 november 1986 Vlag van Nederland NederlandPolen Vlag van Polen 0 – 0 Kwalificatie EK 1988 0 Werd na 74 minuten in het veld gebracht 74' (voor Simon Tahamata)
12. 21 december 1986 Vlag van Cyprus CyprusNederland Vlag van Nederland 0 – 2 Kwalificatie EK 1988 0 Volledige wedstrijd
13. 21 januari 1987 Vlag van Spanje SpanjeNederland Vlag van Nederland 1 – 1 Vriendschappelijk 0 Volledige wedstrijd
14. 25 maart 1987 Vlag van Nederland NederlandGriekenland Vlag van Griekenland 1 – 1 Kwalificatie EK 1988 0 Werd na 83 minuten van het veld gehaald 83' (door Aron Winter)
15. 29 april 1987 Vlag van Nederland NederlandHongarije Vlag van Hongarije 2 – 0 Kwalificatie EK 1988 0 Werd na 79 minuten in het veld gebracht 79' (voor John van 't Schip)

Bijgewerkt t/m 30 april 1987[1]

Mediacarrière[bewerken | brontekst bewerken]

Sinds 2008 vormt Van der Gijp een vast trio met Wilfred Genee en Johan Derksen.

Van der Gijp, die tijdens zijn voetbalcarrière bekendstond om de grappen die hij uithaalde met publiek en tegenstanders, werd na zijn spelersloopbaan actief in de media. In 1995 maakte hij een parodie over spiritueel medium Jomanda, die toentertijd onder vuur lag in de media. Het nummer 'Geef me hoop Jomanda', een cover van 'Give me hope Joanna' van Eddy Grant, kwam op nummer 21 in de Mega Top 50 en op nummer 28 in de Top 40. Ook maakte Van der Gijp een nieuwe variant op 'Het busje komt zo' van Höllenboer, genaamd 'M'n zusje komt zo'. Dit nummer stond enige tijd op nummer 1 in Suriname. Ook maakte hij samen met zijn goede vriend Mario Been onder de naam Koek en Zopie het carnavalsnummer 'In ons klein café'.

De grootste bekendheid vergaarde Van der Gijp met de populaire voetbaltalkshow Voetbal Inside, tegenwoordig Veronica Inside. In dit programma vormt hij sinds 2008 een vast trio met Johan Derksen en Wilfred Genee. Van der Gijp en Derksen kennen elkaar sinds begin jaren zeventig, toen Derksen als speler van SC Veendam regelmatig oppaste op het puberende neefje van zijn trainer Cor van der Gijp.

In 2010 werd Van der Gijp genomineerd voor de Televizier Talent Award. Hoewel hij op de eerste plaats stond in de peilingen ging de prijs uiteindelijk naar Jan Kooijman. In september 2011 trok Van der Gijp zich tijdelijk terug uit het programma nadat hij last kreeg van een burn-out en paniekaanvallen. Tijdens diezelfde periode won VI vrij verrassend de Gouden Televizier-Ring. Begin januari 2012 was Van der Gijp weer voldoende hersteld van zijn psychische klachten en keerde hij terug aan tafel bij VI. Naast de voetbaltalkshow is hij regelmatig op televisie te zien als analist bij RTL 7, Veronica en SBS6.

Op 2 september 2020 staat van der Gijp met de theatershow GIJP Live! in Rotterdam Ahoy.[2] Sinds januari 2022 is Gijp iedere werkdag als vaste gast te zien het SBS6-programma Vandaag Inside, samen met Wilfred Genee en Johan Derksen.

Ophef[bewerken | brontekst bewerken]

Van der Gijp, Derksen en Genee behandelen aan tafel de actualiteiten in en buiten het voetbal, en nemen daarbij iedereen op de hak met een flinke portie voetbalhumor, satire en kroegpraat. Dit heeft meerdere malen voor controverses gezorgd in de media.

In augustus 2013 zei Van der Gijp naar aanleiding van een KNVB-boot die meevoer tijdens de Amsterdam Gay Pride: 'voetbal is geen sport voor homo’s. Als je homo bent, dan ga je gewoon in een kapperszaak werken.' Ook Johan Boskamp liet zich negatief uit over dit onderwerp.[3] De KNVB en diverse bekende Nederlanders reageerden woedend op deze uitspraken. Het programma besteedde naar aanleiding van de uitspraken van Van der Gijp en Boskamp, aandacht voor homo-acceptatie op het voetbalveld. Daarvoor had men de homoseksuele ex-profvoetballer John de Bever en zanger Gerard Joling in de studio uitgenodigd.

Begin februari 2018 maakten Derksen en Van der Gijp grappen over de Belgische journalist en auteur Bo Van Spilbeeck die kort daarvoor uit de kast was gekomen als transgender. Van der Gijp zei voor het laatste reclameblok dat hij voortaan als Renate van der Gijp door het leven zou gaan. Na de reclame had hij een jurk aan en een pruik op. Het leidde tot luid gelach in de studio. Derksen noemde transgenders niet normaal. De vertoning riep veel negatieve reacties op, onder meer van sociale organisaties, politieke partijen en bekende Nederlanders. Belangenorganisaties TNN & COC noemden de actie 'treurig' en riepen opnieuw op tot een sponsorboycot.[4] Ondanks de negatieve reacties kreeg Van der Gijp veel steun van de trouwe VI-kijkers. In de eerstvolgende uitzending reageerde Van der Gijp op de commotie: 'Nou, ik heb inderdaad niks tegen homo’s, transgenders en lesbiennes. Het zal mij een zorg zijn wat ze doen. Onze kijkers weten heel goed wanneer het een grap is en ze zijn niet volslagen idioot. We zijn helemaal doorgeslagen in dit land.'

Prijsuitreiking van de NS Publieksprijs.

Boeken[bewerken | brontekst bewerken]

Van der Gijp was jarenlang columnist voor het voetbalmagazine Voetbal International. In de zomer van 2012 verscheen het boek Gijp. In het boek, geschreven door Michel van Egmond, wordt zowel de voetbal- als tv-carrière van Van der Gijp toegelicht en wordt er dieper ingegaan op de burn-out die ervoor zorgde dat hij in 2011 een tijd lang niet te zien was in het televisieprogramma. In totaal werden meer dan 350.000 exemplaren verkocht. Het stond zeven weken op de eerste plaats in De Bestseller 60 en was het op drie na bestverkochte Nederlandse boek van dat jaar. Op 15 oktober 2013 won het in een tv-uitzending van De Wereld Draait Door de NS Publieksprijs. Michel van Egmond ontving in aanwezigheid van Van der Gijp een sculptuur van kunstenaar Jeroen Henneman, een geldbedrag van 7.500 euro en een eersteklasjaarabonnement van de NS. Het vervolgboek De wereld volgens Gijp (2016) werd eveneens een bestseller en bekroond met de NS Publieksprijs.

Privéleven[bewerken | brontekst bewerken]

Van der Gijp is van 1988 tot 1995 getrouwd geweest met Jacqueline Laats, de moeder van zijn eerste zoon (geb. 1990). Zij bracht in 2014 een boek uit over dit huwelijk met de titel Voorgoed genezen van René van der Gijp.[5] In het boek beschrijft de ex-vrouw haar onstuimige huwelijk met René van der Gijp waarin zij mentaal en fysiek was mishandeld. René van der Gijp reageerde niet inhoudelijk op de aantijgingen.

Na zijn huwelijk had Van der Gijp tot 2014 een latrelatie met Daniëlle Sijthoff, de dochter van de in 2006 overleden oud-wielrenner Theo Sijthoff. Met haar kreeg hij in 2001 ook een zoon. In maart 2016 overleed zij op 46-jarige leeftijd.[6]

Op 27 april 2020, Koningsdagavond, werd Van der Gijp voor zijn huis in Dordrecht aangevallen door drie mannen gekleed in het zwart met witte maskers op en hamers toen hij thuis kwam van een live uitzending van Veronica Inside. Door kogelwerend glas in zijn auto wisten de criminelen hem geen leed aan te brengen. Twee maanden voor de roofoverval werd er al ingebroken bij Van der Gijp thuis. Hij was hier toen vrij laconiek over. Van der Gijp heeft de politie gebeld, net als zijn zoon om te zeggen dat die binnen moest blijven en heeft vervolgens rondgereden tot de politie ter plekke was. De politie heeft gezegd hier werk van te maken; ook nam de burgemeester van Dordrecht deze situatie zeer serieus. Van der Gijp heeft na het incident extra beveiliging genomen.[7][8]

Op 16 juli 2020 hertrouwde Van der Gijp met Minouche de Jong.[9]

Statistieken[bewerken | brontekst bewerken]

Seizoen Club Competitie Wedstrijden Doelpunten
1978/79 Vlag van Nederland Sparta Rotterdam Eredivisie 3 1
1979/80 24 3
1980/81 33 17
1981/82 23 8
1982/83 Vlag van België KSC Lokeren Eerste Klasse 32 12
1983/84 25 4
1984/85 9 2
Vlag van Nederland PSV Eredivisie 21 10
1985/86 30 13
1986/87 32 20
1987/88 Vlag van ZwitserlandNeuchâtel Xamax Nationalliga A 19 6
1988/89 Vlag van ZwitserlandFC Aarau 30 8
1989/90 6 1
Vlag van Nederland Sparta Rotterdam Eredivisie 17 0
1990/91 Vlag van Nederland sc Heerenveen 19 5
1991/92 Eerste divisie 13 1
Totaal 336 111
1982–87 Vlag van Nederland Nederlands elftal 15 2

Erelijst[bewerken | brontekst bewerken]

Als speler

Competitie
Aantal Jaren
Vlag van Nederland PSV
Eredivisie 1985/86, 1986/87
Vlag van Zwitserland Neuchâtel Xamax
Nationalliga A 1987/88
Schweizer Fussball-Supercup 1987, 1988

Mediacarrière

Discografie[bewerken | brontekst bewerken]

Singles[bewerken | brontekst bewerken]

Single met eventuele hitnotering(en) in de Nederlandse Top 40 Datum van
verschijnen
Datum van
binnenkomst
Hoogste
positie
Aantal
weken
Opmerkingen
'Geef me hoop Jomanda' 1995 21-01-1995 28 5 als 'Gijp' / #21 in de Mega Top 50
'M'n zusje komt zo' 1995
'In ons klein café' met Mario Been als 'Koek en Zopie'

Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]

Commons heeft mediabestanden in de categorie René van der Gijp.