Resolutie 264 Veiligheidsraad Verenigde Naties

Resolutie 264
Van de	Veiligheidsraad van de Verenigde Naties
Datum	20 maart 1969
Nr. vergadering	1465
Code	S/RES/264
Stemming	voor; 13 onth.; 2 tegen; 0
Onderwerp	Zuid-Afrikaanse bezetting van Zuidwest-Afrika.
Beslissing	Veroordeling Zuid-Afrika's weigering om Namibië te verlaten.
Samenstelling VN-Veiligheidsraad in 1969
	Permanente leden
	Taiwan · Frankrijk · Sovjet-Unie · Verenigd Koninkrijk · Verenigde Staten
	Niet-permanente leden
	Algerije · Colombia · Spanje · Finland · Hongarije · Nepal · Pakistan · Paraguay · Senegal · Zambia
	Kaart met de bantoestans die Zuid-Afrika en Zuidwest-Afrika (Namibië) creëerde.

Resolutie 264 van de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties van 20 maart 1969 werd aangenomen op de 1465e bijeenkomst van de VN-Veiligheidsraad. Dertien van de vijftien leden stemden voor, geen enkel lid stemde tegen. Twee leden, Frankrijk en het Verenigd Koninkrijk, onthielden zich. De resolutie veroordeelde Zuid-Afrika omdat dat land weigerde te vertrekken uit Zuidwest-Afrika.

Achtergrond[bewerken | brontekst bewerken]

Zie Zuidwest-Afrika voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

Op het einde van de 19e eeuw werd Namibië een kolonie van Duitsland, Duits-Zuidwest-Afrika. Tijdens de Eerste Wereldoorlog werd het gebied bezet door Zuid-Afrika, dat destijds tot het Britse rijk behoorde. Na de oorlog kreeg Zuid-Afrika van de Volkenbond, de voorloper van de Verenigde Naties, een mandaat over Zuidwest-Afrika.

Rond de jaren zestig begon het verzet tegen de Zuid-Afrikaanse aanwezigheid in Namibië op te komen. Zeker de illegale onafhankelijkheidsverklaring en de apartheidspolitiek van Zuid-Afrika droegen bij tot de internationale wens om Namibië te verzelfstandigen. In 1968 beëindigde de Verenigde Naties het mandaat van Zuid-Afrika in Namibië. Zuid-Afrika weigerde echter Namibië los te laten. Het werd uiteindelijk pas in 1990 onafhankelijk.

Inhoud[bewerken | brontekst bewerken]

De Veiligheidsraad:

Bemerkt de resoluties 2248 (S-V), 2324 (XXII), 2325 (XXII), 2372 (XXII) en 2403 (XXIII) van de Algemene Vergadering.
Houdt rekening met de 2145 (XXI) van de Algemene Vergadering, die het mandaat Zuidwest-Afrika beëindigde en de controle over het territorium overnam tot de onafhankelijkheid ervan.
Herinnert aan de resoluties 245 en 246.
Bevestigt het recht van het Namibische volk op vrijheid en onafhankelijkheid.
Benadrukt de ernstige gevolgen van de bezetting van Namibië door Zuid-Afrika.
Bevestigt zijn speciale verantwoordelijkheid voor het volk en het territorium van Namibië.

Erkent dat de Algemene Vergadering het Zuid-Afrikaanse mandaat over Namibië heeft beëindigd en de verantwoordelijkheid ervoor heeft overgenomen.
Bedenkt dat de Zuid-Afrikaanse aanwezigheid in Namibië illegaal, tegen het Handvest en vorige resoluties en tegen het belang van de bevolking en de internationale gemeenschap is.
Roept Zuid-Afrika op zich onmiddellijk uit het territorium terug te trekken.
Verklaart dat de Zuid-Afrikaanse handelingen om de nationale eenheid te vernietigen door de creatie van bantoestans (onafhankelijke landen en regio's met zelfbestuur) tegen het Handvest van de VN is.
Verklaart dat Zuid-Afrika niet het recht heeft om de Wet Zuidwest-Afrikaanse Zaken op te leggen daar deze een schending van de VN-resoluties is.
Veroordeelt de weigering van Zuid-Afrika om zich naar de VN-resoluties te schikken.
Nodigt alle landen uit hun invloed aan te wenden om Zuid-Afrika naar deze resolutie te doen schikken.
Besluit om opnieuw bijeen te komen om over maatregelen te beslissen als Zuid-Afrika zich niet naar deze resolutie schikt.
Vraagt secretaris-generaal U Thant de uitvoering van deze resolutie op te volgen en hierover zo snel mogelijk te rapporteren.
Besluit de kwestie op de voet te blijven volgen.

Verwante resoluties[bewerken | brontekst bewerken]