Rhencullen

Rhencullen (Manx: Hulstheuvel) en Birkin's Bend liggen tussen de 15e en de 16e mijlpaal van de Snaefell Mountain Course tussen Kirk Michael en Bishopscourt langs de A3 van Castletown naar Ramsey op het eiland Man.

Het gebied wordt overheerst door landbouwgrond bij Ballarhenny en de pastorie van Bishopscourt.

Isle of Man TT en Manx Grand Prix[bewerken | brontekst bewerken]

Rhencullen bestaat uit een serie flauwe bochten die deel uitmaakten van de Highroads Course en de Four Inch Course die gebruikt werden voor de Gordon Bennett Trial en de RAC Tourist Trophy van 1904 tot 1922. Het maakt ook deel uit van de Snaefell Mountain Course, het stratencircuit waarop de Isle of Man TT en de Manx Grand Prix worden verreden.

Circuitverloop[bewerken | brontekst bewerken]

Rhencullen is op het oog een vrij recht gedeelte, maar door de hoge snelheden zijn de vier flauwe bochten tussen Kirk Michael en Bishopscourt erg lastig. Het is een van de gevaarlijkste punten van de Mountain Course en de laatste jaren is het ook verboden voor het publiek. Elk markant punt van de Mountain Course wordt voorafgegaan door waarschuwingsborden die het circuitverloop aangeven, maar bij Rhencullen staan er vier. De meeste coureurs zoeken hulpmiddelen langs de weg om hun ideale instuurpunten te vinden en meestal zijn dat telefoonpalen. Er is eigenlijk maar één ideale lijn over het hele stuk van ongeveer een kilometer lengte. Al in 1949 verbaasde een journalist van "The Motor Cycle" zich over de perfectie waarmee de coureurs allemaal dezelfde lijn volgden. Hij schreef: "Als er een postzegel op de rijlijn van Frith was geplakt, waren alle volgers (Fry, Bell, Daniell, Lockett, Graham, Frend, Doran, Foster en Lyons) over deze postzegel gereden." Na de eerste bocht ("Birkin's") valt de weg iets naar beneden, waardoor veel rijders een onbedoelde wheelie maken. Steve Hislop vertelde dat hij Rhencullen zo leuk vond dat hij zijn wheelie's met opzet maakte. Peter Williams reed in de jaren zeventig met een Norton Commando en hij gebruikte nergens markante punten om zijn instuurpunt te vinden, behalve bij Rhencullen. Daar hield hij een telefoonpaal in het oog om net naast het trottoir uit te komen. Dat deed Joey Dunlop ook, maar in 1993 stond hij op het punt zijn 15e TT-overwinning te behalen en daardoor was het publiek extra enthousiast als hij langs kwam. Een groepje fans stond echter precies voor de voet van de telefoonpaal te juichen. Dunlop zei daarover: "Ik weet dat ze het goed bedoelden, maar ze brachten me wel een beetje in de problemen." Ook voor de zijspanrijders is Rhencullen een volgas gedeelte, met alleen een gevaarlijk punt als het voorwiel even lift na Birkin's. Dave Molyneux begon zelfs al een mijl eerder, bij Douglas Road Corner, snelheid te maken om zo hard mogelijk door Rhencullen te gaan en snelheid te houden voor het hele stuk richting Ballaugh Bridge. Hij ging dus volgas het hele dorp door, maar toen zijn voorwiel met 230 km/h het luchtruim koos kwam het niet meer naar beneden. De wind sloeg onder de zijspancombinatie en die maakte een salto achterover. Bakkenist Craig Hallam gleed over de weg, maar Molyneux kwam onder de combinatie terecht. Hij kon er op tijd onderuit kruipen voor de zijspancombinatie in brand vloog.

15e mijlpaal en Birkin's Bend[bewerken | brontekst bewerken]

De coureurs verlaten het dorp Kirk Michael langs een tankstation aan de linkerkant van de weg. Hier staat de 15e mijlpaal van de Mountain Course. Ze gaan iets omhoog richting de eerste rechter bocht die Birkin's Bend heet. Hij dankt zijn naam aan het dodelijke ongeval van Archie Birkin, die in 1927 hoopte te debuteren in de Senior TT. Birkin probeerde tijdens de training, toen het circuit nog open was voor het normale verkeer, een viskar te ontwijken, reed tegen een muur en overleed ter plaatse. Zijn overlijden zorgde ervoor dat vanaf 1928 de wegen tijdens de training afgesloten werden.

In de winter van 1953 werd het weggedeelte bij Rhencullen verbreed voor de Isle of Man TT van 1954.

Gebeurtenissen bij Rhencullen[bewerken | brontekst bewerken]

Op 7 juni 1927 verongelukte Archie Birkin in de bocht die in 1928 zijn naam kreeg: Birkin's Bend.
Op 8 september 1950 verongelukte Alfred Bent bij Birkin's Bend met een Velocette tijdens de training voor de Manx Grand Prix.
Op 4 juni 1951 verongelukte John Wenman bij Rhencullen met een Norton Manx tijdens de Junior TT.
Op 7 september 1954 verongelukte Ronald Butler bij Birkin's Bend met een AJS tijdens de Junior TT.
Op 3 september 1955 verongelukte Eric Milton bij Birkin's Bend met een BSA tijdens de Junior Race van de Manx Grand Prix.
Op 4 september 1962 verongelukte Geofrey Prentice bij Birkin's Bend met een AJS tijdens de Junior Race van de Manx Grand Prix.
Op 29 augustus 1967 verongelukte Geoffrey Proctor bij Rhencullen met een Cotton tijdens de training.
Op 12 juni 1971 verongelukte Maurice Jeffery bij Rhencullen met een Norton Manx tijdens de Senior TT.
Op 3 september 1977 verongelukte Norman Tricoglus bij Rhencullen met een Yamaha tijdens de training voor de Manx Grand Prix.
Op 6 september 1979 verongelukte Alain Taylor bij Rhencullen met een Yamaha tijdens Lightweight Race van de Manx Grand Prix.
Op 1 september 1987 verongelukte Martin Jennings bij Rhencullen met een Yamaha tijdens de training voor de Manx Grand Prix.
Op 6 september 1989 verongelukte Ian Standeven bij Rhencullen met een Yamaha tijdens de Junior Race van de Manx Grand Prix.
Op 3 september 1992 verongelukte John Judge bij Rhencullen met een Yamaha tijdens de Junior Race van de Manx Grand Prix.
Op 12 juni 1998 verongelukte John Henderson bij Rhencullen met een Suzuki tijdens de Senior TT.
Op 10 juni 2005 verongelukte Gus Scott met een Honda tijdens de Senior TT.
Op 4 juni 2016 verongelukte zijspanrijder Dwight Beare met een LCR-Suzuki GSX-R 600 tijdens de Sidecar TT.