Romeo Montague

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Romeo Montague
Personage uit Romeo en Julia
Prent Giuditta Pasta als Romeo, 1821
Debuut Romeo en Julia (1597)
Bedacht door William Shakespeare
Gespeeld door o.a. Emilio Cossira, Leslie Howard, Laurence Harvey, Leonard Whiting, Jonathan Firth, Leonardo DiCaprio, Jet Li, Douglas Booth, Nicholas Hoult
Stemacteur(s) James McAvoy
Persoonsinformatie
Volledige naam Romeo Montecchi
Alias Romeus
Han Sing (Romeo Must Die)
R. (Warm Bodies)
Geslacht man
Geboren 13e eeuw
Nationaliteit Italiaans
Doodsoorzaak suïcide
Specialiteit gepassioneerd
Relatiebanden
Ouders Heer Montague en Lady Montague
Huwelijk Julia Capulet
Relaties Rosalinde (verliefdheid)
Familie Huis Montague, Benvolio (neef)
Portaal  Portaalicoon   Media
Shakespeare
Romeo and Juliet, schilderij door Frank Dicksee, 1884.

Romeo Montague (Italiaans: Romeo Montecchi) is een van de hoofdpersonages uit de romantische liefdestragedie Romeo en Julia van William Shakespeare. Hij is de mannelijke tegenspeler van Julia, de andere protagonist. Romeo is de zoon van de heer Montague en zijn vrouw. Hij wordt in het geheim verliefd op Julia, een lid van het huis Capulet, een rivaal van het huis Montague. Gedwongen tot verbanning nadat hij Julia's neef Tybalt heeft gedood in een duel, pleegt Romeo zelfmoord als hij verneemt dat Julia dood is. Romeo is een van de belangrijkste personages in het stuk en komt bijna in elk hoofdstuk of in elke passage voor. Zijn rol van idealistische minnaar heeft ertoe geleid dat zijn naam Romeo in diverse talen en landen synoniem staat voor een gepassioneerd mannelijk minnaar.

Oorsprong van het verhaal[bewerken | brontekst bewerken]

Deze liefdesgeschiedenis kan teruggevoerd worden op het Oud-Griekse verhaal over Pyramus, dat verscheen in Ovidius' Metamorfosen. Nadien werd het verhaal over de noodlottige liefde door een hele reeks 16e-eeuwse Franse en Italiaanse auteurs naverteld, en nog voor Brookes versie was het al enkele malen in het Engels verschenen. Shakespeares directe bron voor zijn verhaal is Arthur Brookes Tragicall Historye of Romeus and Juliet (1562), een lang gedicht dat gebaseerd was op een Franse prozaversie uit 1559 door Pierre Boaistuau. Dit gedicht was op zijn beurt een adaptatie van een Italiaanse versie door Bandello uit 1554, die dan weer zijn mosterd haalde bij Luigi da Porto's versie uit 1525, die een verhaal navertelde van Masuccio Salernitano uit 1476.

Rol[bewerken | brontekst bewerken]

Romeo verschijnt al in de eerste akte van het stuk, net nadat de families Montague en Capulet een kleine vete hebben uitgevochten. Hij is dan een jonge man, onbezonnen en gemakkelijk van zijn stuk te brengen. Hij wordt door zijn vader aangemoedigd om te gaan trouwen. Hij is daarbij erg gretig omdat hij zijn oog heeft laten vallen op Rosalinde, die eigenlijk niet geïnteresseerd is vanwege haar normen betreffende kuisheid en gedrag. Zijn neef Benvolio probeert hem op te vrolijken om hem zo van zijn romantische zorgen af te leiden. Vervolgens gaan beide mannen met hun vriend Mercutio in vermomming naar een feest bij de Capulets zonder uitgenodigd te zijn. Romeo laat zich over halen om mee te gaan. Hij ontmoet op het feest Julia en wordt onmiddellijk verliefd op haar, ook al is zij de dochter van de heer en mevrouw Capulet. Echter, de liefde tussen de twee is niet te stuiten en na het feest ontmoeten de twee elkaar weer bij het balkon van Julia. Daar verklaren ze elkaar hun liefde en besluiten ze in het geheim te gaan trouwen. De dag erna trouwen de twee, maar na dit huwelijk volgt er een ontmoeting met Tybalt, die Romeo tot een duel uitdaagt. Romeo weigert waarna Mercutio zijn plaats inneemt en dit duel met de dood bekoopt. Romeo doodt op zijn beurt Tybalt. In de nasleep van het duel wordt Romeo verbannen door de prins van Verona. Tijdens zijn verbanning krijgt Romeo het nieuws te horen dat Julia dood is en gaat daarna naar haar toe om dit met eigen ogen te zien, hij ontmoet en doodt graaf Paris daarbij. Hij doodt zichzelf vervolgens vlak voordat Julia weer bijkomt.

Vertolkingen[bewerken | brontekst bewerken]

Literatuur[bewerken | brontekst bewerken]

  • Hunter, Lynette, Lichfield, Peter (2009). Negotiating Shakespeare's language in Romeo and Juliet: reading strategies from criticism, editing and the theatre. Ashgate Publishing. ISBN 978-0-7546-5844-3.
  • Bevington, David M. (2006). How to read a Shakespeare play. Westport: Greenwood Press. ISBN 0-313-30089-5.
  • Halio, Jay (1998). Romeo and Juliet: A Guide to the Play. Blackwell Publishing. ISBN 1-4051-1396-0.