Royal Sovereignklasse

Royal Sovereignklasse
	HMS Resolution
In dienst	1892-1915
Algemene kenmerken
Type	Pre-dreadnought slagschip
Lengte	125,1 meter loa
Breedte	23 meter
Diepgang	8,4 meter
Deplacement	14.400 ton (leeg); 15.830 volledig uitgerust
Voortstuwing en vermogen	2 Humphreys drievoudige-expansiestoommachines; 8 stoomketels; 2 schroeven
Vaart	17,7 knopen (ca. 32,4 km/u)
Bereik	4700 zeemijlen (8700 km) met een snelheid van 10 knopen
Bemanning	712
Bewapening	4x 13,5-inch (342,9 mm) achterlader kanonnen; 10x 6-inch snelvuurkanonnen; 16x 6-ponder snelvuurkanonnen; 12x 3-ponder snelvuurkanonnen; 7x 18-inch torpedobuizen
Bepantsering	maximaal 460 mm
Portaal	Maritiem

De Royal Sovereignklasse was een Britse scheepsklasse die uit acht slagschepen bestond. William White was de ontwerper en het ontwerp was gebaseerd op de schepen van de Admiralklasse. Alle zeven schepen weren binnen 2 jaar gebouwd en waren onderdeel van de Naval Defence Act van 1889 dat voorzag in de bouw van de 10 slagschepen in vijf jaar.

Inzet[bewerken | brontekst bewerken]

De kracht van deze scheepsklasse lag voornamelijk in de kwantiteit. Ze hebben weinig actie gezien, ze zijn ingezet in het Kanaal en de Middellandse Zee. Vanaf 1902, slechts tien jaar na de in dienst name van het laatste schip, werden de schepen van de Royal Sovereignklasse alleen nog maar ingezet in Britse thuiswateren. Vanaf 1907 waren ze, net alle andere pre-Dreadnought schepen verouderd door de komst van de HMS Dreadnought en werden ze in reserve gehouden. Tegen 1914 waren 6 van de 7 schepen gesloopt alleen de HMS Revenge diende langer en werd in 1915 omgedoopt tot HMS Redoubtable om in 1919 uit dienst te worden genomen.^[2]

Technische kenmerken[bewerken | brontekst bewerken]

De schepen van de Royal Sovereignklasse hadden een lengte van 115,8 m, een breedte van 22,9 m en een diepgang 8,4 m en een vrijboord van 5,5 m. Twee derde van het schip was bedekt met een pantsergordel dat een maximale dikte had van 460 mm. De schepen hadden een waterverplaatsing van 14.337 ton. De twee schroeven werden aangedreven door twee stoommachines en acht stoomketels die in totaal 9.000 pk leverde. Hierdoor konden de schepen een maximumsnelheid halen van zo'n 18 knopen. Een bemanning van 712 koppen was nodig om deze schepen in bedrijf te houden.^[2] Bij een snelheid van 10 knopen hadden de schepen een bereik van 4.720 zeemijlen.^[3]

Bewapening[bewerken | brontekst bewerken]

De primaire bewapening bestond uit 4x 340mm kanonnen. Daarnaast hadden ze een secundaire bewapening van 10x 150mm kanonnen, 16x 6-ponders, 12x 3-ponders en 7x 455mm torpedolanceerbuizen.^[2] De vier zwaarste kanonnen waren opgesteld in barbettes op het voor- en achterschip.

Schepen van de klasse[bewerken | brontekst bewerken]

HMS Hood was de enige in deze klasse waarbij de kanonnen in een geschuttoren waren geplaatst. Dit bood een betere bescherming van de geschutbemanning tijdens de strijd, maar had als belangrijk nadeel dat de torens veel zwaarder waren. HMS Hood kwam hierdoor dieper in het water te liggen en de vrijboord was kleiner.

Zie de categorie Royal Sovereign class battleship van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.

Bronnen, noten en/of referenties

↑ alle informatie in deze infobox komt van de Engelse wikipedia bijdrage over dit onderwerp.
↑ ^a ^b ^c P. Hore, Slagschepen. Vertaling G. Van Oosten. Veltman Uitgevers, Utrecht, 2006
↑ Jackson, R. Battleships From the Middle Ages to the Present Day. London: Greenwich Editions, 2005

[1] rmatie in deze infobox komt van de Engelse wikipedia bijdrage over dit onderwerp.

[HORE-2] P. Hore, Slagschepen. Vertaling G. Van Oosten. Veltman Uitgevers, Utrecht, 2006

[3] Jackson, R. Battleships From the Middle Ages to the Present Day. London: Greenwich Editions, 2005

[1]

[2]

[3]