Rui Machado

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Rui Machado
Rui Machado op de US Open, 2011
Persoonlijke informatie
Nationaliteit Vlag van Portugal Portugese
Geboorteplaats Vlag van Portugal Faro
Geboortedatum 10 april 1984
Woonplaats Vlag van Portugal Lissabon
Lengte 1,78 m
Gewicht 70 kg
Profdebuut 2002
Slaghand rechts, tweehandig backhand
Totaal prijzengeld 900.563 US dollar
Profiel (en) ATP-site
Enkelspel
Winst-verliesbalans 29–52
Titels 0
Hoogste positie 59e (3 oktober 2011)
Grandslamresultaten
Vlag van Australië Australian Open 1e ronde (2011-2012)
Vlag van Frankrijk Roland Garros 2e ronde (2009)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 1 ronde (2012)
Vlag van Verenigde Staten US Open 2e ronde (2008)
Dubbelspel
Winst-verliesbalans 4–18
Titels 0
Hoogste positie 185e (17 januari 2011)
Grandslamresultaten
Vlag van Australië Australian Open 1e ronde (2012)
Vlag van Frankrijk Roland Garros 1e ronde (2012)
Vlag van Verenigde Staten US Open 2e ronde (2011)
Laatst bijgewerkt op: 28 mei 2019
Portaal  Portaalicoon   Tennis

Rui Machado (Faro, 10 april 1984) is een tennisser uit Portugal. Hij heeft geen ATP-toernooi gewonnen, maar deed wel mee aan enkele grandslamtoernooien. Hij heeft acht challengers in het enkelspel en één challenger in het dubbelspel op zijn naam staan.

Jaarverslagen[bewerken | brontekst bewerken]

2005[bewerken | brontekst bewerken]

Machado maakte zijn ATP-debuut op het ATP-toernooi van Estoril (verloor in de eerste ronde van Agustín Calleri). Hij bereikte drie finales in futures-toernooien.

2006[bewerken | brontekst bewerken]

Hij had pols- en knieblessures in het begin van het seizoen.

2007[bewerken | brontekst bewerken]

Hij keerde terug naar het professionele tennis in juli. Hij eindigde het jaar als no. 733.

2008[bewerken | brontekst bewerken]

Won 26 matches in futures toernooien. Hierdoor werd hij nummer 328. Hij kreeg een Wildcard voor het ATP-toernooi van Estoril. Als een gekwalificeerde speler bereikte hij de tweede ronde van US Open, waar hij verloor van Fernando Verdasco. Hij eindigde het jaar op plaats 178.

2009[bewerken | brontekst bewerken]

Hij won in februari zijn eerste ATP challenger toernooi, en dit in Meknes (versloeg David Marrero). Hij won in het enkelspel de challenger in Athene (versloeg Daniel Muñoz de la Nava), maar verloor in het dubbelspel de finale (zijn partner: Jesse Huta Galung). Hij kwalificeerde zich voor Roland Garros, waar hij in de tweede ronde verloor van Fernando González). In juli vertegenwoordigde hij Portugal op het Davis Cup 2009 Europese/Afrikaanse zone, waar hij de Algerijnse Valentin Rahmine versloeg. Hij kwalificeerde zich voor US Open, waar hij in de eerste ronde verloor van Daniel Köllerer.

2010[bewerken | brontekst bewerken]

Hij eindigde als de Portugese no.1 en voor het eerste in zijn carrière in de top 100. Hij voltooide zijn beste resultaat op het niveau van de challengers met een record van 44-20 en twee titels op gravel, één in Napels (versloeg Federico Delbonis) en één in Asunción (versloeg Ramón Delgado). Hij eindigde het jaar met een halve finale en twee kwartfinales. Hij bereikte de finale in Meknes (verloor van Oleksandr Dolgopolov). Zijn beste resultaat dit jaar op ATP-niveau bereikte hij op het ATP-toernooi van Estoril. Daar bereikte hij de kwartfinale (verloor van Frederico Gil). Hij kwalificeerde zich ook voor het ATP-toernooi van Costa do Sauípe, waar hij de tweede ronde bereikte (versloeg Marcos Daniel, maar verloor van Igor Andrejev). Hij verdiende dit jaar US$ 112.742.

2011[bewerken | brontekst bewerken]

De topspeler van Portugal verbeterde opnieuw zijn eindejaarsranking, ditmaal als no.68. Zijn hoogtepunten waren de kwartfinale op het ATP-toernooi van Costa do Sauípe (verloor van Nicolás Almagro) en vier challengers op zijn naam, en ook nog eens vier halve finales. Hij had een record van 41-14 op challengersniveau. Hij won zijn titels in maart in Marrakesh (versloeg Maxime Teixeira), in juni in Rijeka (versloeg Grega Žemlja), in juli in Poznań (versloeg Jerzy Janowicz) en in september in Szczecin (versloeg Éric Prodon). Hij kwalificeerde zich voor het ATP Challenger Finals, en had een record van 2-1 in de groep. Hij verdiende dit jaar US$ 245.290.

Palmares[bewerken | brontekst bewerken]

Enkelspel[bewerken | brontekst bewerken]

Nr. Datum Toernooi Ondergrond Tegenstander in finale Score
gewonnen challengers
1. 23 februari 2009 Vlag van Marokko Meknes Gravel Vlag van Spanje David Marrero 6-2, 66-7, 6-3
2. 6 april 2009 Vlag van Griekenland Athene Gravel Vlag van Spanje Daniel Muñoz de la Nava 6-3, 7-64
3. 29 maart 2010 Vlag van Italië Napels Gravel Vlag van Argentinië Federico Delbonis 6-4, 6-4
4. 11 oktober 2010 Vlag van Paraguay Asunción Gravel Vlag van Paraguay Ramón Delgado 6-2, 3-6, 7-5
5. 21 maart 2011 Vlag van Marokko Marrakesh Gravel Vlag van Frankrijk Maxime Teixeira 6-3, 67-7, 6-4
6. 30 mei 2011 Vlag van Kroatië Rijeka Gravel Vlag van Slovenië Grega Žemlja 6-3, 6-0
7. 18 juli 2011 Vlag van Polen Poznań Gravel Vlag van Polen Jerzy Janowicz 6-3, 6-3
8. 12 september 2011 Vlag van Polen Szczecin Gravel Vlag van Frankrijk Éric Prodon 2-6, 7-5, 6-2

Palmares dubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

Nr. Datum Toernooi Ondergrond Partner Tegenstanders in finale Score
gewonnen challengers
1. 19 juli 2010 Vlag van Polen Poznań Gravel Vlag van Spanje Daniel Muñoz de la Nava Vlag van Verenigde Staten James Cerretani
Vlag van Canada Adil Shamasdin
6-2, 6-3

Resultaten grandslamtoernooien[bewerken | brontekst bewerken]

Legenda
g.t. geen toernooi gehouden
l.c. lagere categorie
niet deelgenomen
G uitgeschakeld in de groepsfase
1R uitgeschakeld in de eerste ronde
2R uitgeschakeld in de tweede ronde
3R uitgeschakeld in de derde ronde
4R uitgeschakeld in de vierde ronde
KF uitgeschakeld in de kwartfinale
HF uitgeschakeld in de halve finale
F de finale verloren
W het toernooi gewonnen
w-v winst/verlies-balans

Enkelspel[bewerken | brontekst bewerken]

Opmerking In deze tabel worden enkele jaren overgeslagen, omdat deze tennisser die jaren niet meedeed aan ten minste één toernooi van deze tabel.

Toernooi 2008 2009 2011 2012 w-v
Grandslamtoernooien
Australian Open 1R 1R 0-2
Roland Garros 2R 1R 1R 1-3
Wimbledon 1R 0-1
US Open 2R 1R 1R 1-3
Winst-verlies 1-1 1–2 0-2 0-4 2-9
ATP World Tour Finals
ATP World Tour Finals 0-0
ATP Masters 1000
Indian Wells 1R 0-1
Miami 0-0
Monte Carlo 0–0
Rome 0-0
Hamburg lager categorie 0–0
Madrid 0-0
Montréal/Toronto 0–0
Cincinnati 0-0
Shanghai g.m. 0–0
Parijs 0-0
Olympische Spelen
Olympische Spelen geen toernooi 0-0
Statistieken
Totaal aantal titels 0 0 0 0 0
Totaal winst-verlies 3-3 3-5 5-13 1-14 29-52
Eindejaarsranking 165 124 68 306 n.v.t.

Mannendubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

Opmerking In deze tabel worden enkele jaren overgeslagen, omdat deze tennisser die jaren niet meedeed aan ten minste één toernooi ven deze tabel.

Toernooi 2011 2012 w-v
Grandslamtoernooien
Australian Open 1R 0-1
Roland Garros 1R 0-1
Wimbledon 0-0
US Open 2R 1-1
Winst-verlies 1-1 0–2 1-3
ATP World Tour Finals
ATP World Tour Finals 0-0
Olympische Spelen
Olympische Spelen g. t. 0-0
Statistieken
Totaal aantal titels 0 0 0
Eindejaarsranking 351 555 n.v.t.

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]

Commons heeft mediabestanden in de categorie Rui Machado.