SS Lazio

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
(Doorverwezen vanaf S.S. Lazio)
Voor de gelijknamige hockeyclub, zie SS Lazio (hockeyclub).
Lazio
SS Lazio
SS Lazio
Naam Società Sportiva Lazio S.p.A.
Bijnaam I Biancocelesti
Le Aquile
Opgericht 9 januari 1900
als Società Podistica Lazio
Stadion Stadio Olimpico
Capaciteit 70.634
Voorzitter Vlag van Italië Claudio Lotito
Eigenaar Vlag van Italië Claudio Lotito
Trainer Vlag van Italië Maurizio Sarri
Competitie Vlag van Italië Serie A
Thuis
Uit
Alternatief
Geldig voor 2022/23
Portaal  Portaalicoon   Voetbal

Società Sportiva Lazio (afgekort SS Lazio) beter bekend als kortweg Lazio, is een Italiaanse voetbalclub, opgericht op 9 januari 1900. De club speelt zijn thuiswedstrijden in het Olympisch Stadion van Rome.

Geschiedenis[bewerken | brontekst bewerken]

Oprichting en beginperiode[bewerken | brontekst bewerken]

Op 9 januari 1900, op een bankje voor de Piazza della Liberta aan de Tiber, besloten de negen vrienden Luigi Bigiarelli, Giacomo Bigiarelli, Odoacre Aloisi, Arturo Balestrieri, Alceste Grifoni, Giulio Lefevre, Galileo Massa, Alberto Mesones en Enrico Venier de sportclub Società Podistica Lazio op te richten. Aangezien er al een gymnastiekvereniging bestond met de naam Roma, kozen ze als naam voor hun club voor het gebied waar Rome in ligt: Lazio. Als kleuren kozen de oprichters de blauw–witte combinatie uit de Griekse nationale vlag. In eerste instantie hield de groep zich enkel bezig met marathons.

Pas twee jaar na oprichting ontmoetten de jongens Bruto Seghettini, een speler van Racing Club de France, die de jongens het voetbalspel leerde. Al snel verspreidde de jeugd het voetbalspel door heel Rome, en Lazio was de eerste en enige voetbalclub in de Italiaanse hoofdstad. In de (in eerste instantie) enkel vriendschappelijke wedstrijden was Lazio schier onverslaanbaar. In 1907 boekte de club haar eerste succes toen Lazio werd uitgenodigd op het hoogaangeschreven toernooi in Pisa, waar naast organisator Pisa ook de teams Livorno en Lucca meededen. Alle drie de wedstrijden die dag (!) werden door Lazio gewonnen: Lazio-Lucca 3-0, Lazio-Pisa 4-0 en Lazio-Livorno 1-0. Hiermee behaalde Lazio de eerste prijs.

De eerste successen[bewerken | brontekst bewerken]

In de jaren ’30 groeiden de Biancocelesti uit tot een nationale topper. De grote speler die periode was spits Silvio Piola, een van de beste spitsen uit Italië ooit. Hij scoorde in zijn periode bij Lazio 143 maal, een record dat nog lang stand zou houden. In 1931 werd de Braziliaan Amílcar Barbuy speler-trainer bij de club. In zijn kielzog volgden ook andere Brazilianen zoals Matturio Fabbi, Armando Del Debbio en Rato, wat Lazio de bijnaam Brasilazio opleverde.

In 1937 eindigde de club, achter Bologna, als tweede, waardoor Lazio op een haar zijn eerste prijs miste. Pas in 1958 was het eindelijk zover: door Fiorentina in de finale om de Coppa Italia te verslaan, haalde Lazio onder coach Bernardini en aanvoerder Lovati haar eerste prijs in de geschiedenis binnen. In diezelfde periode eindigde Lazio steevast in de subtop, waaronder meerdere malen op de derde plaats.

In 1961 degradeerde Lazio echter naar de Serie B, om twee jaar later weer te promoveren. In 1967 degradeerde de club opnieuw, ditmaal door een nederlaag tegen Juventus FC op de laatste speeldag. De aanhang van Lazio moest lang wachten op het volgende succes, want na de degradatie was de club pas vanaf 1972 weer actief in de Serie A. In 1974, twee jaar na de promotie, won Lazio haar eerste landstitel, nadat het een jaar eerder ook al dichtbij was. Belangrijke spelers uit dit team waren spits Chinaglia, middenvelder Nanni en voorstopper Wilson. Deze spelers, in combinatie met trainer/coach Maestrelli, zorgden voor het eerste échte grote succes van de club. Na grote rivaal AS Roma (in 1942) heeft ook Lazio dan eindelijk de scudetto te pakken.

Schandalen en degradaties[bewerken | brontekst bewerken]

Na dit hoogtepunt volgden voor Lazio de zwarte jaren. Zo overleed succescoach Maestrelli na een lang ziekbed, en werden de biancocelesti Wilson, Giordano, Manfredonia en Cacciatori gearresteerd in verband met een groot omkoopschandaal. De club werd, net als AC Milan, in 1980 teruggezet naar de Serie B. Ook daar onderging Lazio zware tijden. Zo werd maar net degradatie naar de Serie C ontlopen. In 1982 promoveerde Lazio weer naar de Serie A, maar bleef vechten tegen degradatie. De club won in de twee jaar dat het weer uitkwam op het hoogste niveau zelfs geen enkele wedstrijd buiten het eigen Stadio Olimpico. Na de laatste plaats in 1985 degradeerde de club wederom naar de Serie B.

In 1986 was er opnieuw een omkoopschandaal, ditmaal met Vinazzani in de hoofdrol, en Lazio werd teruggezet naar de Serie C. Dit werd echter teruggedraaid en de club begon het seizoen 1986/87 met negen strafpunten. Lazio wist zich terug te vechten en ontliep dat jaar na een beslissingswedstrijd de haast onvermijdelijke degradatie naar de Serie C. Het jaar daarop, in 1988, promoveerde de club zelfs weer naar de Serie A, waar het zich de eerste twee seizoenen verrassend gemakkelijk staande hield. Paolo Di Canio en Rubén Sosa vormden die periode een sterke voorhoede.

De komst van Cragnotti[bewerken | brontekst bewerken]

In 1992 kwam de zakenman Sergio Cragnotti aan het bewind. Door het aankopen van grote namen wilde hij Lazio zo snel mogelijk aan de absolute top van het Italiaanse én internationale voetbal brengen. Spelers als Winter, Fuser, Cravero, Favalli en Gascoigne kwamen die periode naar Rome. Later volgden Bokšić, Casiraghi en Marchegiani, waarna de club de top van Italië bestormde. Onder leiding van trainer/coach Zdeněk Zeman eindigde Lazio derde in 1994, tweede in 1995, en opnieuw derde in 1996. Giuseppe Signori had hier met zijn vele doelpunten een groot aandeel in. Tijdens seizoen 1996/97 werd Zeman ontslagen en opgevolgd door technisch directeur Dino Zoff en onder zijn leiding eindigde Lazio op de vierde plaats. Na dat seizoen zou de club worden geleid door Sven-Göran Eriksson.

Nieuwe grote namen moesten er voor gaan zorgen dat de club haar tweede scudetto zou behalen. Spelers als Verón, Vieri, Salas, Mihajlović, Couto, Mancini, Nedved en Almeyda werden aangetrokken en ook de uit eigen jeugd afkomstige Alessandro Nesta speelde een belangrijke rol. Meteen in zijn eerste seizoen streed trainer/coach Eriksson tot het einde voor de scudetto, maar deze ging naar Juventus. Wel wist Lazio dat jaar de Coppa Italia te winnen. Het jaar daarop won de club zowel de Italiaanse Super Cup als de laatste Europacup II, waardoor Lazio seizoen 1999/2000 mocht openen met de wedstrijd om de Europese Super Cup. Manchester United FC werd hierin verslagen, waardoor de club haar jubileumjaar goed begon. Aan het eind van dat seizoen bleek dit het meest succesvolle in de geschiedenis van Lazio: de club won namelijk zowel de landstitel als de Coppa Italia — de dubbel was gepakt.

2000 - 2006[bewerken | brontekst bewerken]

Na het uiterst succesvolle jaar 2000 ging het bergafwaarts met Lazio. Grote aankopen als Crespo, Mendieta, Claudio López, Stam, Stanković, Fiore en Poborský wisten geen vervolg aan het succes te geven. Lazio bleef meespelen om de prijzen, maar het bleef bij die ene scudetto, die in 2001 ook nog eens naar aartsrivaal AS Roma ging. Het zuivelbedrijf van president Cragnotti ging gebukt onder grote schulden en de club werd hierin meegetrokken. De hoge salarissen die aan de toppers dienden te worden betaald, konden niet meer worden opgebracht, waardoor Lazio haar meeste topspelers van de hand moest doen. Op 2 juli 2005 werd bekendgemaakt dat het aflopende contract van trainer Giuseppe Papadopulo niet werd verlengd, wegens tegenvallende resultaten. Nadat Paul Le Guen had aangegeven niet te willen, werd acht dagen later Delio Rossi aangesteld als nieuwe trainer. Het is zeer de vraag of Lazio in de nabije toekomst nog mee zal strijden om de scudetto.

Midden 2006 werd de ploeg veroordeeld voor zijn aandeel in het corruptieschandaal in het Italiaans voetbal. De ploeg werd in eerste instantie gedegradeerd naar de Serie B, met zeven strafpunten. In hoger beroep was Lazio gelukkiger en mocht de club – met strafpunten – in de Serie A uitkomen.

Extreem rechts[bewerken | brontekst bewerken]

Curva Nord is de tribune van de fanatieke aanhang van Lazio.

De fanatieke aanhang van Lazio, zoals ook andere harde kernen binnen het Italiaanse voetbal, staat bekend om de fascistische sympathieën van een aantal van zijn leden. Extreem-rechtse groepen zijn geïntegreerd binnen de fanatieke aanhang of zoeken steun bij de toen historische groep Irriducibili. Deze Ultras groep ontstond in 1987 en werd na de moord van hun toenmalige leider Fabrizio Piscitelli, ontbonden in 2019. Tijdens wedstrijden van Lazio worden vaak marsliederen uit de periode van het bewind van Mussolini om Lazio 'aan te moedigen' of tegenstanders te intimideren. Een van de leden van de Irriducibili was voormalig Lazio-speler Paolo Di Canio. Voor hij aan zijn actieve voetbalcarrière begon en zelfs tijdens zijn tijd als jeugdspeler bij Lazio, was hij lid van de harde kern van diezelfde club. Hij was de laatste tijd meerdere malen in het nieuws geweest omdat hij tijdens wedstrijden de fascistengroet bracht naar de harde kern waar hij vroeger zelf bij hoorde (toen nog in de eerste stadsderby na zijn terugkeer in Rome en daarna tegen Livorno en Juventus FC). Hiervoor is hij veroordeeld tot een boete van 10.000 euro en een schorsing van één wedstrijd op grond van racisme. Naar de mening van Di Canio onterecht. Tegen het Italiaanse persbureau ANSA verklaarde hij: "Ik ben een fascist en geen racist. Ik groette mijn supporters, die dezelfde ideeën hebben. Het heffen van mijn arm is niet om geweld uit te lokken of iemand te discrimineren." In zijn autobiografie Di Canio doet hij uit de doeken dat hij een groot bewonderaar is van de Italiaanse dictator Benito Mussolini. In het belang van de club had hij inmiddels besloten om de fascistengroet niet meer te brengen, dit om Lazio niet verder in problemen te brengen.

Erelijst[bewerken | brontekst bewerken]

Competitie Aantal Jaren
Internationaal
UEFA Cup Winners' Cup 1x 1999 (Laatste editie. Werd na seizoen 1998/99 opgenomen in de UEFA Cup)
UEFA Super Cup 1x 1999
Alpencup 1x 1971
Nationaal
Serie A 2x 1974, 2000
Coppa Italia 7x 1958, 1998, 2000, 2004, 2009, 2013, 2019
Supercoppa Italiana 5x 1998, 2000, 2009, 2017, 2019
Serie B 1x 1969

Eindklasseringen[bewerken | brontekst bewerken]

  • 1946 7e
    Serie A
  • 1947 10e
    Serie A
  • 1948 10e
    Serie A
  • 1949 13e
    Serie A
  • 1950 4e
    Serie A
  • 1951 4e
    Serie A
  • 1952 4e
    Serie A
  • 1953 10e
    Serie A
  • 1954 11e
    Serie A
  • 1955 12e
    Serie A
  • 1956 3e
    Serie A
  • 1957 3e
    Serie A
  • 1958 12e
    Serie A
  • 1959 11e
    Serie A
  • 1960 12e
    Serie A
  • 1961 10e
    Serie A
  • 1962 4e
    Serie B
  • 1963 2e
    Serie B
  • 1964 8e
    Serie A
  • 1965 14e
    Serie A
  • 1966 12e
    Serie A
  • 1967 15e
    Serie A
  • 1968 11e
    Serie B
  • 1969 1e
    Serie B
  • 1970 8e
    Serie A
  • 1971 15e
    Serie A
  • 1972 2e
    Serie B
  • 1973 3e
    Serie A
  • 1974 1e
    Serie A
  • 1975 4e
    Serie A
  • 1976 13e
    Serie A
  • 1977 5e
    Serie A
  • 1978 11e
    Serie A
  • 1979 8e
    Serie A
  • 1980 16e
    Serie A
  • 1981 4e
    Serie B
  • 1982 10e
    Serie B
  • 1983 2e
    Serie B
  • 1984 13e
    Serie A
  • 1985 15e
    Serie A
  • 1986 12e
    Serie B
  • 1987 15e
    Serie B
  • 1988 3e
    Serie B
  • 1989 10e
    Serie A
  • 1990 9e
    Serie A
  • 1991 11e
    Serie A
  • 1992 10e
    Serie A
  • 1993 5e
    Serie A
  • 1994 4e
    Serie A
  • 1995 2e
    Serie A
  • 1996 3e
    Serie A
  • 1997 4e
    Serie A
  • 1998 7e
    Serie A
  • 1999 2e
    Serie A
  • 2000 1e
    Serie A
  • 2001 3e
    Serie A
  • 2002 6e
    Serie A
  • 2003 4e
    Serie A
  • 2004 6e
    Serie A
  • 2005 10e
    Serie A
  • 2006 16e
    Serie A
  • 2007 3e
    Serie A
  • 2008 12e
    Serie A
  • 2009 10e
    Serie A
  • 2010 12e
    Serie A
  • 2011 5e
    Serie A
  • 2012 4e
    Serie A
  • 2013 7e
    Serie A
  • 2014 9e
    Serie A
  • 2015 3e
    Serie A
  • 2016 8e
    Serie A
  • 2017 5e
    Serie A
  • 2018 5e
    Serie A
  • 2019 8e
    Serie A
  • 2020 4e
    Serie A
  • 2021 6e
    Serie A
  • 2022 5e
    Serie A
  • 2023 2e
    Serie A

Resultaten per seizoen[bewerken | brontekst bewerken]

Seizoen Competitie Niveau Eindstand Coppa Italia Opmerking
2000/01 Serie A I 3 kwartfinale Supercoppa > Internazionale 4-3; Ligatopscorer Vlag van Argentinië Hernán Crespo: 26
2001/02 6 kwartfinale
2002/03 4 halve finale
2003/04 6 < Juventus FC 2-0/2-2
2004/05 13 8e finale
2005/06 16 kwartfinale van 6 > 16 i.v.m. Italiaans voetbalschandaal uit 2006
2006/07 3 3e ronde
2007/08 12 halve finale
2008/09 10 < UC Sampdoria 1-1 (6-5 n.s.)
2009/10 12 kwartfinale Supercoppa > Internazionale 2-1
2010/11 5 8e finale
2011/12 4 kwartfinale
2012/13 7 < AS Roma 1-0
2013/14 9 kwartfinale Finalist Supercoppa > Juventus FC 0-4
2014/15 3 Finale < Juventus FC 1-2 n.v.
2015/16 8 kwartfinale Finalist Supercoppa > Juventus FC 0-2
2016/17 5 Finale < Juventus FC 0-2
2017/18 5 halve finale Supercoppa > Juventus FC 3-2; Ligatopscorer ex aequo Ciro Immobile: 29
2018/19 8 < Atalanta Bergamo 2-0
2019/20 4 kwartfinale Supercoppa > Juventus FC 3-1; Ligatopscorer Ciro Immobile: 36
2020/21 6 kwartfinale
2021/22 5 kwartfinale Ligatopscorer Ciro Immobile: 27
2022/23 2 kwartfinale
2023/24 .

In Europa[bewerken | brontekst bewerken]

Zie Lijst van Europese wedstrijden van SS Lazio voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

Lazio speelt sinds in diverse Europese competities. Hieronder staan de competities en in welke seizoenen de club deelnam. De editie die Lazio heeft gewonnen is dik gedrukt:

1999/00, 2000/01, 2001/02, 2003/04, 2007/08, 2015/16, 2020/21, 2023/24
2009/10, 2011/12, 2012/13, 2013/14, 2015/16, 2017/18, 2018/19, 2019/20, 2021/22, 2022/23
2022/23
1998/99
1973/74, 1975/76, 1977/78, 1993/94, 1994/95, 1995/96, 1996/97, 1997/98, 2002/03, 2004/05
1999
2005
1970/71
1937, 1967, 1970
1951

Spelers records[bewerken | brontekst bewerken]

Top-5 meest gespeelde wedstrijden
Nr. Land Naam Positie Periode Aantal
1. Vlag van Roemenië Roemenië Stefan Radu Verdediger 2008-2023 427
2. Vlag van Italië Italië Giuseppe Favalli Verdediger 1992-2004 401
3. Vlag van Italië Italië Giuseppe Wilson Verdediger 1969-1978 / 1978-1980 395
4. Vlag van Italië Italië Paolo Negro Verdediger 1993-2005 378
5. Vlag van Bosnië en Herzegovina Bosnië en Herzegovina Senad Lulić Middenvelder 2011-2021 371
Top-5 Doelpuntenmakers
Nr. Land Naam Periode Aantal
1. Vlag van Italië Italië Ciro Immobile 2016-heden 196 *)
2. Vlag van Italië Italië Silvio Piola 1934-1943 159
3. Vlag van Italië Italië Giuseppe Signori 1992-1997 127
4. Vlag van Italië Italië Giorgio Chinaglia 1969-1976 123
5. Vlag van Italië Italië Bruno Giordano 1974-1985 116
  • t/m 25-10-2023

Bekende (ex-)spelers[bewerken | brontekst bewerken]

Trainer-coaches[bewerken | brontekst bewerken]

Naam Van Tot Duels W G V
Vlag van Italië (1861-1946) Piselli, Pietro Pietro Piselli 1929 1930
Vlag van Hongarije (1915-1918, 1919-1946) Molnár, Ferenc Ferenc Molnár 1930 1931
Vlag van Brazilië Barbuy, Amilcar Amilcar Barbuy 1931 1932
Vlag van Oostenrijk Sturmer, Karl Karl Sturmer 1932 1934
Vlag van Oostenrijk Alt, Walter Walter Alt 1934 1936
Vlag van Hongarije (1915-1918, 1919-1946) Viola, József József Viola 1936 1939
Vlag van Italië (1861-1946) Allemandi, Luigi Luigi Allemandi 1939 1939
Vlag van Argentinië Di Franco, Alfredo Alfredo Di Franco 1939 1939
Vlag van Hongarije (1915-1918, 1919-1946) Kertész, Géza Géza Kertész 1939 1941
Vlag van Hongarije (1915-1918, 1919-1946) Molnár, Ferenc Ferenc Molnár 1941 1941
Vlag van Italië (1861-1946) Canestri, Dino Dino Canestri 1941 1941
Vlag van Oostenrijk Popovich, Alexander Alexander Popovich 1941 1945
Vlag van Oostenrijk Cargnelli, Tony Tony Cargnelli 1945 1948
Vlag van Italië Tognotti, Orlando Orlando Tognotti 1948 1949
Vlag van Italië Sperone, Mario Mario Sperone 1949 1951
Vlag van Italië Bigogno, Giuseppe Giuseppe Bigogno 1951 1953
Vlag van Italië Sperone, Mario Mario Sperone 1953 1954
Vlag van Italië Allasio, Federico Federico Allasio 1954 1955
Vlag van Engeland Raynor, George George Raynor 1955 1955
Vlag van Italië Copernico, Roberto Roberto Copernico 1955 1955
Vlag van Italië Ferrero, Luigi Luigi Ferrero 1955 1956
Vlag van Italië Copernico, Roberto Roberto Copernico 1956 1956
Vlag van Italië Ferrero, Luigi Luigi Ferrero 1956 1956
Vlag van Engeland Carver, Jesse Jesse Carver 1956 1957
Vlag van Joegoslavië Ćirić, Milovan Milovan Ćirić 1957 1958
Vlag van Italië Monza, Alfredo Alfredo Monza 1958 1958
Vlag van Italië Bernardini, Fulvio Fulvio Bernardini 1958 1961
Vlag van Argentinië Flamini, Enrico Enrico Flamini 1961 1961
Vlag van Engeland Carver, Jesse Jesse Carver 1961 1961
Vlag van Italië Todeschini, Paolo Paolo Todeschini 1961 1962
Vlag van Italië Ricciardi, Alfonso Alfonso Ricciardi 1962 1962
Vlag van Italië Facchini, Carlo Carlo Facchini 1962 1963
Vlag van Argentinië Lorenzo, Juan Carlos Juan Carlos Lorenzo 1963 1964
Vlag van Italië Mannocci, Umberto Umberto Mannocci 1964 1967
Vlag van Italië Neri, Maino Maino Neri 1967 1967
Vlag van Italië Gei, Renato Renato Gei 1967 1968
Vlag van Italië Lovati, Roberto Roberto Lovati 1968 1968
Vlag van Argentinië Lorenzo, Juan Carlos Juan Carlos Lorenzo 1968 1971
Vlag van Italië Maestrelli, Tommaso Tommaso Maestrelli 1971 1975
Vlag van Italië Corsini, Giulio Giulio Corsini 1975 1976
Vlag van Italië Maestrelli, Tommaso Tommaso Maestrelli 1976 1976
Vlag van Brazilië Vinício, Luís Luís Vinício 1976 1978
Vlag van Italië Lovati, Roberto Roberto Lovati 1978 1980
Vlag van Italië Castagner, Ilario Ilario Castagner 1980 1982
Vlag van Italië Clagluna, Roberto Roberto Clagluna 1982 1983
Vlag van Argentinië Morrone, Juan Carlos Juan Carlos Morrone 1983 1984
Vlag van Italië Carosi, Paolo Paolo Carosi 1984 1985
Vlag van Argentinië Lorenzo, Juan Carlos Juan Carlos Lorenzo 1985 1985
Vlag van Italië Oddi, Giancarlo Giancarlo Oddi 1985 1985
Vlag van Italië Lovati, Roberto Roberto Lovati 1985 1985
Vlag van Italië Simoni, Luigi Luigi Simoni 1985 1986
Vlag van Italië Fascetti, Eugenio Eugenio Fascetti 1986 1988
Vlag van Italië Materazzi, Giuseppe Giuseppe Materazzi 1988 1990
Vlag van Italië Zoff, Dino Dino Zoff 1990 1994
Vlag van Tsjechië Zeman, Zdeněk Zdeněk Zeman 1994 1997
Vlag van Italië Zoff, Dino Dino Zoff 1997 1997
Vlag van Zweden Eriksson, Sven-Göran Sven-Göran Eriksson 1997 2001
Vlag van Italië Zoff, Dino Dino Zoff 2001 2001
Vlag van Italië Zaccheroni, Alberto Alberto Zaccheroni 2001 2002
Vlag van Italië Mancini, Roberto Roberto Mancini 2002 2004
Vlag van Italië Caso, Domenico Domenico Caso 2004 2004
Vlag van Italië Papadopulo, Giuseppe Giuseppe Papadopulo 2004 2005
Vlag van Italië Rossi, Delio Delio Rossi 2005 2009
Vlag van Italië Ballardini, Davide Davide Ballardini 2009 2010
Vlag van Italië Reja, Edoardo Edoardo Reja 2010 2012
Vlag van Zwitserland Petković, Vladimir Vladimir Petković 2012 2013
Vlag van Italië Reja, Edoardo Edoardo Reja 2013 2014
Vlag van Italië Pioli, Stefano Stefano Pioli 2014 2016
Vlag van Italië Inzaghi, Simone Simone Inzaghi 2016 2021[1]
Vlag van Italië Sarri, Maurizio Maurizio Sarri 2021

Vrouwen[bewerken | brontekst bewerken]

In Europa[bewerken | brontekst bewerken]

Seizoen Competitie Ronde Land Club Uitslagen
2002/03 UEFA Women's Champions League 1e Vlag van Israël Maccabi Haifa 5-0
Toernooi in Rome 1e Vlag van Frankrijk Toulouse FC 1-1
1e Vlag van Hongarije 1. FC Femina Budapest 5-2

Externe link[bewerken | brontekst bewerken]

Zie de categorie Società Sportiva Lazio van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.