Saint-Omer Open 2011

Dit artikel staat op een nalooplijst. Als de inhoud op verifieerbaarheid gecontroleerd is, kan dit sjabloon verwijderd worden. Geef dat ook aan op de betreffende nalooplijst. Bekijk ook de bewerkingsgeschiedenis om te zien of anderen hier al aan gewerkt hebben.

Het Saint-Omer Open van 2011 is net als in 2010 het enige golftoernooi dat zowel voor de Challenge Tour en de Europese Tour telt.

Van 16-19 juni wordt de 15de editie van het toernooi op de Aa Saint-Omer Golf Club gespeeld. De officiële naam is 'SAINT-OMER OPEN presented by Neuflize OBC'. Martin Wiegele won het in 2010. Ook voor hem was het zijn eerste overwinning, net als voor de zes andere winnaars van dit toernooi. Het prijzengeld is € 600.000.

Tijdens deze dagen wordt ook het US Open gespeeld, waar Nicolas Colsaerts en Maarten Lafeber zich voor hebben gekwalificeerd.

Verslag[bewerken | brontekst bewerken]

De par van de baan is 71.

Ronde 1

Julien Clément kwam te laat voor zijn starttijd, dus reservespeler Matt Evans mocht zijn plaats innemen. Nicolas Vanhootegem heeft een nette score binnengebracht gezien de weersomstandigheden, de Nederlandse spelers hadden meer moeite met de windvlagen. George Coetzee maakte maar één bogey en ging met −5 aan de leiding. Vijf spelers delen de tweede plaats met −3. Er staan twintig spelers onder par.

Ronde 2

De wind van gisteren was bijna verdwenen maar vandaag regende het. De beste ronde was een −6 van Pedro Oriol, die daarmee van de 60ste naar de 16de plaats steeg. Er staan nog maar 15 spelers onder par. Andrea Perrino en Craig Lee zijn aan de leiding gegaan en staan op −5. De cut is deze week +4.

Ronde 3

De windvlagen zijn terug en de twee leiders zijn afgezakt. Matthew Zions, Coetzee en Colombo vechten om de eerste plaats; geen van drieën heeft al een overwinning op de Europese Tour behaald. Na 13 holes staan zij allen op −5, maar uiteindelijk gaan Coetzee en Colombo naar −3, toch nog genoeg voor de 2de plaats, en gaat Zions naar −6 en behoudt de leiding. Er staan nog maar negen spelers onder par.

Ronde 4

Aan het einde stonden nog maar vier spelers onder par. Matthew Zions won met −8, Deniel Denison, Peter Gustafsson en Craig Lee eindigde op een gedeeld 2de plaats met −1.

Leaderboard

Naam	Score R1		Nr	Score R2		Totaal	Nr	Score R3		Totaal	Nr	Score R4		Totaal	Nr
Matthew Zions	68	−3	T2	72	+1	−2	4	67	−4	−6	1	69	−2	−8	1
Peter Gustafsson	73	+2	T53	71	par	+2	T29	70	−1	+1	T15	69	−2	−1	T2
Craig Lee	69	−2	T7	68	−3	−5	T1	74	+3	−2	T5	72	+1	−1	T2
Daniel Denison	69	−2	T7	74	+3	+1	T23	67	−4	−3	T2	73	+2	−1	T2
Jorge Campillo	76	+5	T	66	−5	par	T16	70	−1	−1	T7	72	+1	par	T5
Andrea Perrino	68	−3	T2	69	−2	−5	T1	75	+4	−1	T7	72	+1	par	T5
George Coetzee	66	−5	1	72	+1	−4	3	72	+1	−3	T2	75	+4	+2	T12
Alastair Forsyth	73	+2	T53	69	−2	par	T16	70	−1	−1	T7	73	+2	+1	T12
Federico Colombo	72	+1	T36	67	−4	−3	4	71	par	−3	T2	76	+5	+2	T17
Simon Thornton	73	+2	T53	71	par	+2	T29	67	−4	−2	T5	78	+7	+5	T36
Robin Kind	79	+8	T140	71	par	+8	MC
Tim Sluiter	78	+7	T131	74	+3	+10	MC
Nicolas Vanhootegem	73	+2	T53	79	+8	+10	MC
Wil Besseling	75	+4	T87	82	+11	+15	MC

De spelers[bewerken | brontekst bewerken]

Voormalige winnaars

Invitaties

Regionale rangorde

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]