Semnodactylus wealii
| Semnodactylus wealii IUCN-status: Niet bedreigd[1] (2013) | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||
| |||||||||||||
| Soort | |||||||||||||
| Semnodactylus wealii (Boulenger, 1882) | |||||||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons
| |||||||||||||
Semnodactylus wealii op  Wikispecies
| |||||||||||||
| |||||||||||||
Semnodactylus wealii is een kikker uit de familie rietkikkers (Hyperoliidae).[2] De kikker werd voor het eerst wetenschappelijk beschreven door George Albert Boulenger in 1882. Oorspronkelijk werd de wetenschappelijke naam Cassina wealii gebruikt. Het is de enige soort uit het geslacht Semnodactylus, lange tijd behoorde de kikker tot het geslacht Kassina.
Uiterlijke kenmerken[bewerken | brontekst bewerken]
De kikker wordt niet zo groot; mannetjes bereiken een lengte van ongeveer 4,5 centimeter. De kleur is grijs met donkere lengtestrepen, de buikzijde heeft een grove, korrelige structuur. De poten zijn helder geel gekleurd en dragen geen hechtschijfjes.
De soorten uit het geslacht Kassina lijken uiterlijk sterk op Semnodactylus wealii, maar de soort verschilt onder andere door een afwijkende lokroep.
Verspreiding en habitat[bewerken | brontekst bewerken]
Semnodactylus wealii komt voor in delen van Afrika en leeft in de landen Zuid-Afrika, Lesotho en Swaziland.[3] De habitat bestaat uit gematigde tot subtropische gebieden, de kikker is bodembewonend maar de mannetjes kwaken vaak op enige hoogte tussen het gras. Het gekwaak doet denken aan het ontkurken van een fles.
Algemeen[bewerken | brontekst bewerken]
Hij beweegt zich niet zoals de meeste kikkers springend, maar rennend voort.[4]
Bronvermelding[bewerken | brontekst bewerken]
|
· 
· 