Shinji Ono

Shinji Ono; 小野伸二
Persoonlijke informatie
Geboortedatum	27 september 1979
Geboorteplaats	Numazu, Shizuoka, Japan
Lengte	175 cm
Been	Tweebenig
Positie	Middenvelder
Clubinformatie
Huidige club	Gestopt in 2024
Jeugd
0000; 1992–1995; 1995–1998	Imazawa Boys Soccer Club; Imazawa Junior High School; Shimizu Commercial High School
Senioren *
Interlands **
	* Bijgewerkt op 7 april 2024
	** Bijgewerkt op 7 april 2024
Portaal	Voetbal

Shinji Ono (小野伸二, Ono Shinji, Numazu, 27 september 1979) is een Japanse voetballer die sinds 2019 als middenvelder voor Consadole Sapporo speelt. Eerder speelde hij voor Urawa Red Diamonds, Feyenoord, VfL Bochum, Shimizu S-Pulse, Western Sydney Wanderers en FC Ryukyu.

Ono is een tweebenige aanvallende centrale middenvelder. Hij groeide in de jaren 2000 uit tot een van de beste spelers van Azië en werd met name geroemd vanwege zijn techniek, overzicht en tactisch inzicht. Ono had een aanzienlijk aandeel in de winst van de UEFA Cup met Feyenoord in 2002 en de AFC Champions League met Urawa Red Diamonds in 2007. In 2002 werd hij door de Aziatische voetbalbond verkozen tot Aziatisch speler van het jaar. Ono is daarmee de enige speler die zowel Aziatisch jeugdspeler van het jaar, als Aziatisch voetballer van het jaar (2002) is geweest.

Clubvoetbal[bewerken | brontekst bewerken]

Ono begon tijdens zijn middelbareschoolperiode te voetballen. Hij viel al snel op, en toen hij 17 was, en daarmee speelgerechtigd, bood bijna elke grote Japanse club hem een contract aan. Hij koos voor de Urawa Red Diamonds, reeds tijdens zijn kindertijd zijn favoriete club. Na zijn derde seizoen bij deze club (2000–2001) had Ono de aandacht getrokken van enkele Europese clubs. Borussia Dortmund, Paris Saint-Germain en AS Roma hadden belangstelling, maar Ono koos voor Feyenoord. Eind juli 2001 vertrok Ono voor circa acht miljoen gulden, zo’n drie en een half miljoen euro, naar Feyenoord.^[1]

Feyenoord[bewerken | brontekst bewerken]

In Rotterdam leerde Ono woorden uit de Nederlandse taal en groeide al snel uit tot een publiekslieveling.^[2] De middenvelder beschikte over een goede techniek en de spelmaker werd een vaste waarde in het elftal van hoofdtrainer Bert van Marwijk. Zijn blessuregevoeligheid bleef echter een probleem, waardoor hij zelden alle wedstrijden zou spelen. Zijn verrichtingen bij Feyenoord werden in zijn vaderland intensief gevolgd.

Op de Europese velden bleek Ono een zeer technisch begaafd middenvelder. Zijn ploeggenoot Edwin Zoetebier vertelde over Ono: "Ik heb in mijn carrière nog nooit een speler gezien met zo'n behendigheid. De enige speler die ik met Ono kan vergelijken is Zidane."^[3] Met belangrijke doelpunten maakte hij het verschil in het toernooi om de UEFA Cup zoals in De Kuip tegen SC Freiburg en uit in het Ibrox stadion tegen de Glasgow Rangers. Op 8 mei 2002 stond hij als eerste Japanner in een Europese finale, wel in de UEFA cup finale die hij won mede door de voorzet te geven die de 3-1 voor Feyenoord inleidde. Met Feyenoord won hij in 2002 de UEFA Cup. Na het winnen van het prestigieuze toernooi werd Ono uitgeroepen tot Aziatisch voetballer van het jaar.

In Europa maakte Ono veel indruk, maar kon door veel blessureleed niet de overstap maken naar een absolute topclub. In zijn laatste jaar ging het minder met de Japanner, hij moest vaak lange reizen maken om bij het nationale elftal te spelen, en door zijn vele blessures werd door Feyenoord besloten hem in de winterstop van 2006 te laten vertrekken. Ono stond in de belangstelling van Bolton Wanderers FC, maar hij wilde zelf weer terugkeren naar Urawa Red Diamonds. Voor 2,5 miljoen euro maakte hij de overstap naar zijn oude club.

Shinji Ono speelde tussen 2001 en 2006 111 competitiewedstrijden voor Feyenoord en scoorde daarin negentien doelpunten. Volgens marketing directeur van destijds, Chris Woerts, leverde de aanwezigheid van Ono tussen 2001 en 2005 bij Feyenoord ongeveer tien miljoen euro op voor de Rotterdamse club.^[4]

Urawa Red Diamonds en VfL Bochum[bewerken | brontekst bewerken]

In Japan kreeg Ono zijn oude vorm weer terug. Tijdens zijn eerste seizoen speelde hij 28 wedstrijden, scoorde vijf doelpunten en had zo een belangrijk aandeel in het landskampioenschap van Urawa Red Diamonds. In 2007 won Ono met zijn club de AFC Champions League. De voetbalkwaliteiten van Ono overstegen het niveau van de Japanse J-League, en in de winterstop van 2008 koos hij voor een vertrek naar de Duitse Bundesligaclub VfL Bochum.

Ook in Bochum bleven blessures hem niet bespaard.

Shimizu S-Pulse en Western Sydney Wanderers[bewerken | brontekst bewerken]

In januari 2010 keerde hij terug naar Japan om te spelen voor Shimizu S-Pulse.

In september 2012 tekende Ono in de herfst van zijn carrière voor twee seizoenen bij de nieuwe Australische club Western Sydney Wanderers.^[5]

Consadole Sapporo en FC Ryukyu[bewerken | brontekst bewerken]

In mei 2014 keerde hij terug naar Japan bij Consadole Sapporo. Na vijf jaar vertrok hij naar FC Ryukyu.

Consadole Sapporo (tweede periode)[bewerken | brontekst bewerken]

In januari 2021 keerde Ono terug bij Consadole Sapporo. Op 9 juni 2021 was hij trefzeker voor zijn club in de Emperor Cup tegen Sony Sendai en Ono mag zich hiermee de oudste doelpuntenmaker uit de historie van de Keizerlijke Cup noemen.

Ono heeft het record van 41 jaar en 255 dagen oud nu in handen en is nog lang niet van plan om te stoppen: ''Ik voel me heel gezond en fit. Soms merk ik wel dat ik niet meer de jongste ben, zoals met loopwerk. Voetbal is ook veranderd in al die jaren. Het is fysieker en sneller dan vroeger. Ik heb het altijd van mijn techniek en inzicht moeten hebben.''

Interlandvoetbal[bewerken | brontekst bewerken]

Ono kwam 56 keer uit voor de Japanse ploeg en was actief op het WK voetbal van 1998, 2002 en 2006. Met het Japans voetbalelftal onder 16 werd hij Aziatisch kampioen, met het Japans voetbalelftal onder 20 was hij finalist op het WK voor jeugdelftallen. Met Japan won hij het Aziatisch kampioenschap van 2000 en plaatste zich in 2006 voor het WK.

Olympische Spelen[bewerken | brontekst bewerken]

Ono vertegenwoordigde zijn vaderland op de Olympische Spelen 2004 in Athene, waar de selectie onder leiding van bondscoach Masakuni Yamamoto in de groepsronde werd uitgeschakeld. Hij was een van de twee dispensatiespelers in de Japanse ploeg.

Statistieken[bewerken | brontekst bewerken]

Club[bewerken | brontekst bewerken]

seizoen	club	land	competitie	wed.	goals
1997/98	Urawa Red Diamonds	Japan	J-League	9	1
1998/99				27	9
1999/00				10	1
2000/01				24	7
2001/02				14	2
2001/02	Feyenoord	Nederland	Eredivisie	30	3
2002/03				29	7
2003/04				24	2
2004/05				25	7
2005/06				4	0
2005/06	Urawa Red Diamonds	Japan	J-League	28	5
2006/07	Urawa Red Diamonds	Japan	J-League	17	3
2007/08	VfL Bochum	Duitsland	Bundesliga	12	0
2008/09				8	0
2009/10				9	0
2010/11	Shimizu S-Pulse	Japan	J-League	30	2
2011/12	Shimizu S-Pulse	Japan	J-League	20	5
2012/13	Western Sydney Wanderers	Australië	A-League	24	7
2013/14	Western Sydney Wanderers	Australië	A-League	23	2
2013/14	Consadole Sapporo	Japan	J2 League	7	0
2015				17	2
2016				15	0
2017			J1 League	16	0
2018			J1 League	7	0
2019	FC Ryukyu		J2 League	9	0
2020	FC Ryukyu		J2 League	14	0
2021	Consadole Sapporo		J1 League	4	0
2022				1	0
2023				1	0
Totaal				458	65