Sifan Hassan

Sifan Hassan
	Sifan Hassan met haar twee gouden medailles, veroverd op de WK van 2019, Doha.
Volledige naam	Sifan Hassan
Geboortedatum	1 januari 1993
Geboorteplaats	Nazreth (Ethiopië)
Nationaliteit	Ethiopië (1993-2013); Nederland
Lengte	1,70 m
Gewicht	49 kg
Sportieve informatie
Discipline	middellange + lange afstand
Trainer/coach	Aiduna Aitnafa, Ton van Hoesel, Honoré Hoedt, Alberto Salazar, Tim Rowberry
Eerste titel	Nederlands kampioene veldlopen 2013
OS	2016, 2020
Extra	Wereldrecordhoudster 1 Eng. mijl 2019-2023, uurloop, 5 km 2019-2021, 10.000 m (2021: 2 dgn.);; Europees recordhoudster 1500 m, 1 Eng. mijl, 3000 m, 5000 m, 5 km, 10.000 m, halve marathon, marathon;; Ned. recordhoudster 1000 m; indoorrecordhoudster 1500 m, 3000 m
Medailles
Olympische Zomerspelen
Wereldkampioenschappen
Wereldkampioenschappen indoor
Europese kampioenschappen
Europese kampioenschappen indoor
Europese kampioenschappen veldlopen
Continental Cup (namens Europa)
World Marathon Majors
Portaal	Atletiek

Sifan Hassan (Oromo: Siifan Hassan) (Nazreth (Ethiopië), 1 januari 1993^[1]) is een Nederlandse atlete van Ethiopische afkomst, die zich heeft toegelegd op de middellange en lange afstanden.

Op 22 november 2013 kreeg de atlete de Nederlandse nationaliteit. In 2014 werd zij op de 1500 m Europees kampioene, in 2015 Europees indoorkampioene en in 2016 wereldindoorkampioene. In 2015 veroverde zij bovendien de Europese veldlooptitel en in 2018 de Europese titel op de 5000 m. In 2019 werd ze wereldkampioene op de 1500 en 10.000 m. In 2021 werd ze olympisch kampioene op de 5000 m en 10.000 m en behaalde zij brons op de 1500 m. Zij was de eerste atlete die op dezelfde Olympische Spelen op al deze drie afstanden een medaille veroverde.

Hassan bezit drie Europese baanrecords (op de 1500, 3000 en 5000 m) en ook drie Europese wegrecords (op de 5 km, halve marathon en marathon), plus twee wereldrecords op de baan (op de Engelse mijl en de uurloop). Daarnaast is zij in het bezit van vier Nederlandse baan- cq indoorrecords en is zij de enige Nederlandse atlete of atleet die een marathon heeft gewonnen die behoort tot de World Marathon Majors.

Biografie[bewerken | brontekst bewerken]

Persoonlijk leven[bewerken | brontekst bewerken]

In 2008 werd Hassan door haar moeder naar Nederland gestuurd. Over de achtergronden laat zij niets los. Aanvankelijk kwam zij terecht in een opvangkamp in Zuidlaren, waar zij zich doodongelukkig voelde. "Ik heb iedere dag gehuild. Ik was daar zo ongelukkig. Ik mocht niet naar buiten, het was een gevangenis. Ik wilde dood".^[2] Na acht maanden ging ze in Leeuwarden wonen. Daar werd zij opgevangen door een vrouw die zich als een moeder over haar bekommerde. Daar kon ze het hardlopen, dat ze eerder in Ethiopië op recreatieniveau had bedreven, weer oppakken. De omgeving was volgens Hassan echter niet uitnodigend voor lange trainingen.^[2]

Trainen op Papendal[bewerken | brontekst bewerken]

Er kwam pas verandering in die situatie toen zij in Eindhoven terechtkwam, waar zij werd opgenomen door de Ethiopische gemeenschap en voor het eerst zelfstandig kwam te wonen. Ze startte er een opleiding in de zorg aan het plaatselijke ROC.^[3] Ze werd lid van Eindhoven Atletiek, waar haar trainers de oud-hardlopers Aiduna Aitnafa en Ton van Hoesel waren.^[2]

Tijdens de Sylvestercross in Soest, eind 2011, liep ze zich in de kijker bij bondscoach Honoré Hoedt. Deze nam haar op in zijn trainingsgroep. Hassan kwam te wonen in een atletenflat op Het Dorp bij Arnhem, waardoor zij regelmatig op Papendal kon trainen. Sinds Hoedt medio 2013 zijn bondstrainerschap had beëindigd als gevolg van de drastische bezuinigingsmaatregelen die de Atletiekunie had moeten nemen, had deze zijn Running Team Europe opgericht, waarin onder meer Sifan Hassan werd opgenomen. De trainingen op Papendal konden hierdoor worden gecontinueerd.^[2] Haar management werd gedaan door Global Sports Communication in Nijmegen.^[4]

Pogingen tot versnelde naturalisatie[bewerken | brontekst bewerken]

In 2013 liep Hassan al vroeg in het seizoen op de 1500 m een tijd van 4.06,37, waarmee zij zich in feite kwalificeerde voor de wereldkampioenschappen van 2013 in Moskou. In Ostrava en Lausanne verbeterde zij zich verder middels enkele races via 4.04,02 tot 4.03,73. Ter vergelijking: het Nederlandse record op dit onderdeel stond al sinds 1987 op 4.03,63 op naam van Elly van Hulst. Hierop besloot technisch directeur ad interim Joop Alberda van de Atletiekunie pogingen in het werk te stellen om versnelling aan te brengen in de aanvraag van een Nederlands paspoort voor de Ethiopische, zodat Hassan in Moskou voor Nederland zou kunnen uitkomen. Alle inspanningen mochten echter niet baten, waardoor de Ethiopische dit WK aan zich voorbij zag gaan.

Goud op NK en EK onder 23[bewerken | brontekst bewerken]

Nauwelijks had Hassan haar Nederlandse paspoort ten slotte op 22 november 2013 op zak, of haar eerste nationale titel was al een feit. Tijdens de jaarlijkse Warandeloop, die dit jaar tevens dienstdeed als decor voor de Nederlandse veldloopkampioenschappen, bleek zij niet alleen te sterk voor alle andere Nederlandse deelneemsters, maar ook voor de voltallige buitenlandse concurrentie. Aan de finish van de 8100 meters tellende veldloop had zij twintig seconden voorsprong op de als tweede finishende Portugese Ana Dulce Felix en ruim een minuut op Maureen Koster, die als eerstvolgende Nederlandse op de vijfde plaats binnenkwam.

Enkele weken later zegevierde Sifan Hassan ook bij haar eerste internationale optreden voor Nederland. Op de Europese kampioenschappen veldlopen in het Servische Belgrado zegevierde zij in de wedstrijd voor atletes onder 23 jaar. Bovendien behaalde zij een bronzen medaille als lid van de Nederlandse ploeg in het landenklassement. Hassan was hiermee na Susan Kuijken (kampioene U23 in 2008) de tweede Nederlandse die deze titel ooit veroverde. Op de laatste dag van het jaar sloot Hassan 2013 in stijl af met het winnen van de Sylvestercross in Soest, de traditionele jaarafsluiter die zij ook in 2012 reeds op haar naam had geschreven. Alleen was zij deze keer bijna een minuut sneller.

Teleurstelling op WK indoor, goud en zilver op EK[bewerken | brontekst bewerken]

Tijdens de internationale indoorwedstrijden in Karlsruhe van 2014 liep Hassan op de 3000 m een tijd van 8.45,32. Dat was bijna een halve minuut onder de kwalificatielimiet van 9.14,00 voor de WK indoor in het Poolse Sopot. Daarnaast was het op dat moment ook de beste wereldjaarprestatie en de tweede indoortijd ooit door een Nederlandse gelopen. Veertien dagen later realiseerde zij tijdens de Indoor Grand Prix van Birmingham een tijd van 4.05,34 op de 1500 m, waarmee zij het nationale indoorrecord van 4.06,40 uit 1988 van Elly van Hulst uit de boeken liep. Hiermee kwalificeerde zij zich nu ook op deze afstand voor de WK indoor. In Sopot koos ze echter voor deelname aan de 3000 m, waarin ze op de vijfde plaats eindigde in een tijd van 9.03,22.^[5] Eerder had zij in de kwalificatie een tijd van 8.58,5 gelopen. Het eindresultaat was een bittere teleurstelling voor Hassan, die direct na afloop van haar race een tijdje niet aanspreekbaar was. Zij had zichzelf van tevoren immers goede kansen op de zilveren medaille toegedicht.^[6] Later dat jaar nam Hassan deel aan de Europese kampioenschappen in Zürich, waar zij zich ruimschoots revancheerde voor de eerdere tegenvaller op de WK indoor. Zij won een gouden medaille op de 1500 m^[7] en een zilveren op de 5000 m.^[8] Vervolgens werd Hassan door de Atletiekunie voorgeselecteerd voor deelname aan de EK veldlopen in Bulgarije, maar zag af van deelname. Als reden hiervan voerde zij onder meer aan, dat ze pas kort weer in training was en dat ze opzag tegen zowel de mentale druk van een kampioenschap als tegen het mogelijk koude weer.^[9]

Goud op EK indoor, brons op WK[bewerken | brontekst bewerken]

In 2015 was het eerste wapenfeit van Hassan haar overwinning op de 1500 m tijdens de Nederlandse indoorkampioenschappen. Het was haar eerste nationale indoortitel en een goede voorbereiding voor de aanstaande Europese indoorkampioenschappen in Praag, waarvoor zij zich zowel op de 1500 m als op de 3000 m had gekwalificeerd. Daar koos ze ten slotte voor deelname op de 1500 m en die keuze pakte goed uit. In 4.09,05 bleef zij de concurrentie voor, van wie de Poolse Angelika Cichocka met 4.10,53 nog het dichtst in haar buurt bleef.^[10]

Vroeg in het baanseizoen verbeterde zij vervolgens op 24 mei 2015 het Nederlandse record op de 1000 m. Tijdens de Fanny Blankers-Koen Games in Hengelo legde ze deze afstand af in 2.34,68. Daarmee verbrak ze de oude recordtijd van Ellen van Langen, die in 1993 de 1000 m in 2.35,21 liep.^[11] Bij de wereldkampioenschappen in Peking later dat jaar veroverde ze een bronzen medaille op de 1500 m. Met een tijd van 4.09,34 eindigde ze achter de Ethiopische Genzebe Dibaba (goud; 4.08,09) en Keniaanse Faith Chepngetich Kipyegon (zilver; 4.08,96).

Wereldkampioene WK indoor[bewerken | brontekst bewerken]

Net als het jaar ervoor gebruikte Hassan eind februari de NK indoor van 2016 als opwarmer voor haar deelname aan het grootste indoorevenement van het seizoen, de WK indoor in Portland. Ditmaal koos zij in Apeldoorn voor de 800 m, omdat zij in Portland vooral snelheid dacht nodig te hebben om kans te maken op een medaille.^[12] Hoewel ze na de start langzaam op gang kwam, zegevierde zij met overmacht in 2.02,62 en veroverde zodoende haar tweede nationale indoortitel. Op de WK indoor in Portland, enkele weken later, werd zij vervolgens kampioene op de 1500 m. Met een geweldige versnelling bleef ze in de laatste ronde haar twee voornaamste (Ethiopische) rivalen voor.

Olympische Spelen 2016[bewerken | brontekst bewerken]

Op de Olympische Spelen van 2016 in Rio de Janeiro reikte ze op de 1500 m tot de finale, maar moest daar genoegen nemen met een vijfde plaats. Ze ontving daarvoor wel een olympisch diploma. Ze nam ook deel aan de 800 m, maar kwam niet verder dan de series.

In de voorbereiding naar de Olympische Spelen was ze tijdens een vakantie in de Verenigde Staten geblesseerd geraakt, wat haar een trainingsachterstand van circa drie maanden had opgeleverd. Bijna een maand na afloop van het toernooi in Rio de Janerio besloot Hassan een einde te maken aan de samenwerking met haar coach Honoré Hoedt. "Ik heb nagedacht over de weg die ik moet volgen om in Tokio 2020 voor de gouden medaille te strijden. Daarbij is het onvermijdelijk dat ik soms moeilijke beslissingen moet nemen", stelde Hassan in een verklaring.^[13]

WK 2017[bewerken | brontekst bewerken]

Bij de WK van 2017 in Londen kwam Hassan uit op zowel de 1500 m als de 5000 m. Op de 1500 m was ze favoriete, maar viste ze met een vijfde plaats achter de medailles. Op de 5000 m nam ze revanche en veroverde een bronzen medaille met een eindtijd van 14.42,73.

Wereldrecord 1 mijl[bewerken | brontekst bewerken]

Op 12 juli 2019 verbeterde Hassan tijdens de Herculis meeting in Monaco, onderdeel van het Diamond League-circuit, het wereldrecord op de Engelse mijl (1609 meter) in een tijd van 4.12,33, een verbetering van het oude record van de Russische olympisch kampioene Svetlana Masterkova uit 1996 met 0,23 seconden.^[14]

WK 2019[bewerken | brontekst bewerken]

Bij de WK van 2019 in Doha leverde Hassan een unieke prestatie door als eerste op een WK een gouden medaille op de 1500 m en de 10.000 m te behalen.

Olympische Spelen 2020[bewerken | brontekst bewerken]

In 2021, op de in verband met de coronapandemie een jaar uitgestelde Olympische Spelen van 2020, nam Hassan deel op drie afstanden, 1500, 5000 en 10.000 m, waarbij ze op alle drie de afstanden tot de favorieten werd gerekend en ze voor zichzelf ook drie keer goud als doel stelde.

1500 m: Tijdens de serie in de ochtenduren van 2 augustus struikelde Hassan bij het ingaan van de slotronde over een atlete voor haar die gevallen was. Ze stond snel op en begon aan een spectaculaire inhaalrace, die haar alsnog de eerste plaats in deze serie opleverde. Hassan kwalificeerde zich hiermee voor de halve finale.^[15] Ook die halve finale wist zij te winnen, waarmee ze doordrong tot de finale op 6 augustus. Hierin werd zij derde en pakte daarmee de bronzen medaille.^[16]

5000 m: Op 2 augustus won Hassan met overmacht goud op de 5000 m in een tijd van 14.36,79. Daarmee werd zij - als Nederlandse winnaar van een gouden medaille op de Olympische Spelen in de atletiek - de opvolger van Ellen van Langen, die in 1992 in Barcelona de 800 m won.^[17]

10.000 m: Hassan wist in de slotfase van de finale op 7 augustus haar twee grootste concurrentes, de Bahreinse Kalkidan Gezahegne en de Ethiopische Letesenbet Gidey, voor te blijven en won ook op deze afstand goud.^[18]

Nominatie Athlete of the Year[bewerken | brontekst bewerken]

In december 2021 bereikte Sifan Hassan de shortlist van de vijf vrouwelijke genomineerden bij de jaarlijkse verkiezing van World Athletics voor Wereldatleet van het jaar. De overige genomineerden waren Faith Kipyegon, Sydney McLaughlin, Yulimar Rojas en Elaine Thompson-Herah die uiteindelijk de prijs won. Hassan kreeg wel de onderscheiding van Europese atlete van het jaar van de Europese atletiekfederatie (EAA).

Marathon[bewerken | brontekst bewerken]

In april 2023 debuteerde Hassan op de marathon. Ze koos daarvoor de meest prestigieuze marathon met het beste deelnemersveld: de Marathon van Londen. De voorbereiding was niet optimaal verlopen, dankzij de Ramadan. Tijdens de wedstrijd stopte ze een paar keer om te rekken, en bleek ze onwennig te zijn met het aanpakken van drinken. In de finale zat ze echter in de kopgroep en wist ze met schijnbaar gemak van haar concurrentes weg te sprinten. Ze won de marathon in een tijd van 2:18.33, waarmee ze ruim vier minuten sneller was dan het één jaar oude Nederlandse Record van Nienke Brinkman.^[19]

Haar tweede marathon, in Chicago op 8 oktober 2023, won ze in de Europese recordtijd van 2:13.44, de op-een-na snelste tijd die ooit door een vrouw is gelopen.

Kampioenschappen[bewerken | brontekst bewerken]

Internationale kampioenschappen[bewerken | brontekst bewerken]

Onderdeel	Titel	Jaar
1500 m	Europees kampioene	2014
	Europees indoorkampioene	2015
	Wereld indoorkampioene	2016
	Wereldkampioene	2019
5000 m	Europees kampioene	2018
5000 m	Olympisch kampioene	2021
10.000 m	Wereldkampioene	2019
10.000 m	Olympisch kampioene	2021
veldlopen	Europees kampioene U23	2013
veldlopen	Europees kampioene	2015

Nederlandse kampioenschappen[bewerken | brontekst bewerken]

Outdoor

Onderdeel	Jaar
veldlopen (lange afstand)	2013

Indoor

Onderdeel	Jaar
800 m	2016
1500 m	2015

Persoonlijke records[bewerken | brontekst bewerken]

Baan

Onderdeel	Prestatie	Datum	Plaats
800 m	1.56,81	21 juli 2017	Monaco
1000 m	2.34,68 (NR)	24 mei 2015	Hengelo
1500 m	3.51,95 (ER)	5 oktober 2019	Doha
1 Eng. mijl	4.12,33 (ex-WR; ER)	12 juli 2019	Monaco
3000 m	8.18,49 (ER)	30 juni 2019	Palo Alto
5000 m	14.13,42 (ER)	23 juli 2023	Londen
10.000 m	29.06,82 (ex-WR; ER)	6 juni 2021	Hengelo
uurloop	18.930 m (WR)	4 september 2020	Brussel

Weg

Onderdeel	Prestatie	Datum	Plaats
5 km	14.44 (ex-WR; ER)	17 februari 2019	Monaco
10 km	34.28	1 april 2012	Brunssum
15 km	53.57	4 december 2011	's-Heerenberg
halve marathon	1:05.15 (ER)	16 september 2018	Kopenhagen
marathon	2:13.44 (ER)	8 oktober 2023	Chicago

Indoor

Onderdeel	Prestatie	Datum	Plaats
800 m	2.02,62	28 februari 2016	Apeldoorn
1500 m	4.00,46 (NR)	19 februari 2015	Stockholm
1 Eng. mijl	4.19,89^[20]	11 februari 2017	New York
3000 m	8.30,76 (NR)	18 februari 2017	Birmingham