Riemann-Stieltjes-integraal

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
(Doorverwezen vanaf Stieltjesintegraal)

In de integraalrekening, een deelgebied van de wiskunde, is de Riemann-Stieltjes-integraal, of kort de Stieltjesintegraal een generalisatie van de Riemann-integraal. De integraal is genoemd naar de Duitse wiskundige Bernhard Riemann en de Nederlandse wiskundige Thomas Stieltjes. Stieltjesintegralen maken gebruik van een zogenaamde integrator, een functie die bepaalt hoe sterk een functiewaarde van de integrand meetelt in de integraal. De rol van de integrator kan goed begrepen worden als deze differentieerbaar is, want in dat geval speelt de afgeleide de rol van gewichtsfunctie.

In de Riemannintegraal van de functie wordt de bijdrage van een deelinterval benaderd door een rechthoek(je) met breedte en hoogte waarin een punt in het deelinterval is. De Stieltjesintegraal met integrator benadert de bijdrage van het genoemde deelinterval door een rechthoek ook met hoogte , maar met een breedte Als differentieerbaar is, kan voor deze breedte geschreven worden:

,

waaruit we kunnen zien dat de afgeleide van de integrator als gewichtsfunctie fungeert.

Definitie[bewerken | brontekst bewerken]

Laat de integrand een begrensde en de integrator een monotoon niet-dalende functie op het interval zijn. Een verdeling van het interval is een eindige rij getallen van de vorm:

.

Elk interval heet een deelinterval van de verdeling.

Met betrekking tot de verdeling en de integrator is:

de Stieltjesbovensom van

en de Stieltjesondersom van

.

Daarin zijn:

Riemann-Stieltjes-integraal[bewerken | brontekst bewerken]

De integrand heet Riemann-Stieltjes-integreerbaar ten opzichte van , met integraal als

Deze integraal wordt aangeduid door

,

of soms kort door

.

Niet-monotone integrator[bewerken | brontekst bewerken]

De Riemann-Stieltjes-integraal kan behalve voor monotoon niet-dalende integrators ook nog zinvol gedefinieerd worden voor integrators van begrensde variatie op het integratie-interval. Functies van begrensde variatie zijn het verschil van twee monotoon niet-dalende functies. Een integrator van begrensde variatie op , kan dus geschreven worden als , met en monotoon niet-dalend. Als een functie Riemann-Stieltjes-integreerbaar is op ten opzichte van zowel als wordt de Riemann-Stieltjes-integraal ten opzichte van gedefinieerd als:

Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]