Superlativus

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

De superlativus is een categorie in de Latijnse grammatica en de Griekse grammatica die de overtreffende trap van bijvoeglijke naamwoorden en bijwoorden uitdrukt.

Vertaling[bewerken | brontekst bewerken]

De superlativus komt overeen met de Nederlandse overtreffende trap.

  • lang - langst
  • goed - best
  • klein - kleinst

Soms kunnen superlativi gebruikt worden zonder dat er een vergelijking beoogd wordt; dan vertalen we met "zeer ...".

vb.: Pulcherrima est: ze is zeer mooi.

Vorming in het Latijn[bewerken | brontekst bewerken]

  • In het Latijn wordt de superlativus gevormd door -issim- toe te voegen aan de stam van het woord en hij wordt verder verbogen zoals de bijvoeglijke naamwoorden van de tweede groep (de eerste declinatie: -us, -i, -o, -um, -o).

vb. : fortisfortissimus, fortissima, fortissimmum

  • Wanneer een bijvoeglijk naamwoord op -er eindigt, wordt niet -issim- maar -rim- toegevoegd. Voor de uitgangen zijn er geen verschillen.

vb. : pulcherpulcherrimus, pulcherrima, pulcherrimum

  • Bij de bijvoeglijke naamwoorden facilis, difficilis, similis, dissimilis, humilis en gracilis worden de kenletters -lim- gebruikt.

vb. : facilisfacillimus, facillima, facillimum

  • Sommige bijvoeglijke naamwoorden krijgen het bijwoord maxime (meest)

vb. variusmaxime varius

Onregelmatige superlativi[bewerken | brontekst bewerken]

bijvoeglijk naamwoord superlativus Nederlands Nederlands
bonus optimus goed best
malus pessimus slecht slechtst
magnus maximus groot grootst
parvus minimus klein kleinst
multi plurimi/plerique veel meest

Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]