Sète
Gemeente in Frankrijk .svg){kind=small}
| |||
|---|---|---|---|
.svg) | |||
  | |||
| Situering | |||
| Regio | Occitanië | ||
| Departement | Hérault (34) | ||
| Arrondissement | Montpellier | ||
| Kanton | hoofdplaats van 2 kantons: Sète-1 en Sète-2 | ||
| Coördinaten | 43° 24′ NB, 3° 41′ OL | ||
| Algemeen | |||
| Oppervlakte | 24,21 km² | ||
| Inwoners (1 januari 2021) |
44.712[1] (1.847 inw./km²) | ||
| Hoogte | 0 - 183 m | ||
| Burgemeester | François Commeinhes (28 juni 2020) 
| ||
| Overig | |||
| Postcode | 34200 | ||
| INSEE-code | 34301 | ||
| Foto's | |||
| |||
| |||
Sète is een gemeente in het Franse departement Hérault en de regio Occitanië. De gemeente telde 44.712 inwoners op 1 januari 2021.[1]
Sète ligt op de schoorwal die het Étang de Thau, een lagunemeer, scheidt van de Middellandse Zee. In dit karakteristieke havenstadje komt tevens het Canal du Midi uit in de Middellandse Zee.
Geschiedenis[bewerken | brontekst bewerken]
.jpg)
De huidige naam is in 1928 vastgesteld, voordien kwam Cette het meest voor. De naam van de stad zou verwijzen naar een walvis, zoals bij Ceuta.
Tot het einde van de 16e eeuw was Cette een kleine vissersplaats. In 1596 besliste Hendrik I van Montmorency, de gouverneur van Languedoc, om Cette uit te bouwen tot een haven. Maar de werken, toevertrouwd aan Jean Donnat en Pierre d'Augier, vielen in 1605 stil door geldgebrek. In 1666 werden de werken hernomen op initiatief van minister Jean-Baptiste Colbert. Ingenieur Louis Nicolas de Clerville liet een verbinding graven tussen de lagune en de zee en liet een eerste pier in zee bouwen. Deze pier werd nog vergroot in de 18e eeuw. Pierre-Paul Riquet koos Sète uit als plaats waar het Canal du Midi zou uitmonden in zee. Op 25 juli 1710 kon een Engelse vloot de stad innemen, tot ze enkele uren later door een Franse troepenmacht werd verdreven. Als gevolg hiervan werden verschillende forten gebouwd om de haven te beschermen.
In de 19e eeuw bloeide de haven dankzij de handel in wijn, hout, granen, ijzer en zwavel. Voor het transport van houten tonnen was Sète de belangrijkste haven ter wereld. In de jaren 1880 werd de haven uitgebreid. De bevolking verdriedubbelde tussen 1820 en 1870. Er was een instroom van arbeidsmigranten uit Italië en de bebouwing verspreidde zich naar de oevers van de lagune.
Na de Tweede Wereldoorlog werd de vissershaven verplaatst naar de oude haven, bij de vismijn. In de jaren 1980 werd de haven aangepast voor het goederenvervoer en om cruiseschepen te kunnen ontvangen. En in 1994 werd een nieuwe jachthaven geopend bij het treinstation.[2]
Economie en vervoer[bewerken | brontekst bewerken]
De haven van Sète is een van de grootste vissershavens van de Middellandse Zee.[3] In de haven zijn er onder meer veerdiensten naar de haven van Nador in Marokko.
In de gemeente ligt spoorwegstation Sète.
Geografie[bewerken | brontekst bewerken]
De oppervlakte van Sète bedroeg op 1 januari 2021 24,21 vierkante kilometer; de bevolkingsdichtheid was toen 1.846,8 inwoners per km².
De onderstaande kaart toont de ligging van Sète met de belangrijkste infrastructuur en aangrenzende gemeenten.
Sète ligt op de schoorwal (Lido) die het Étang de Thau scheidt van de Middellandse Zee. Het hoogste punt van de gemeente is de Mont Saint-Clair (183 m). Op deze heuvel ligt het beschermde bosgebied Forêt domaniale des Pierres Blanches.
Demografie[bewerken | brontekst bewerken]
Onderstaande figuur toont het verloop van het inwoneraantal van Sète vanaf 1962.
Bezienswaardigheden[bewerken | brontekst bewerken]
Bezienswaardigheden zijn:
- Mont Saint-Clair met op de top de kapel Notre-Dame de la Salette
- Visserskerkhof, aan de voet van de Mont Saint-Clair
En de musea:
- Musée Paul-Valéry
- Musée international des arts modestes (MIAM), geopend in 2000
- Centre Régional d'Art Contemporain
In de zomermaanden worden historische steekspelen gehouden in Sète met als hoogtepunt 25 augustus, de feestdag van de heilige Lodewijk.
Sète vormde de setting voor meer dan 60 films[4], van Pépé le Moko uit 1937 van Julien Duvivier tot Mektoub my love: canto uno, een film waarin een groepje jongeren in het jaar 1994 hun vakantie ten volle beleven in deze badstad.
Afbeeldingen[bewerken | brontekst bewerken]
-
Gezicht op de haven -
Étang de Thau -
Quai de la République -
Fêtes de Saint-Louis, steekspelen op het water -
Kerk Saint-Louis -
Station
Geboren in Sète[bewerken | brontekst bewerken]
- Étienne-Louis Arthur Fallot (1850-1911), arts
- Paul Valéry (1871-1945), dichter, essayist en filosoof
- Paul Durand (1907–1977), dirigent en componist van operettes en filmmuziek
- Jean Vilar (1912-1971), acteur en toneelregisseur
- Georges Brassens (1921-1981), dichter, chansonnier
- Manitas de Plata (1921-2014), zigeunergitarist
- Jean-Marie Winling (1947), acteur
- Fanny Biascamano (1979), zangeres
- Laurent Vidal (1984-2015), triatleet
- Adrien Regattin (1991), Frans-Marokkaans voetballer
- Andy Delort (1991), voetballer
- Yann Bodiger (1995), voetballer
Bronnen, noten en/of referenties
|
