The King of Comedy

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
The King of Comedy
De koning van de lach (B)
Tagline Nobody knows Rupert Pupkin, but after 11:30 tonight no one will ever forget him.
Regie Martin Scorsese
Producent Arnon Milchan
Scenario Paul D. Zimmerman
Hoofdrollen Jerry Lewis
Robert De Niro
Sandra Bernhard
Diahnne Abbott
Muziek Robbie Robertson
Montage Thelma Schoonmaker
Cinematografie Fred Schuler
Production design Boris Leven
Distributie 20th Century Fox
Première Vlag van Verenigde Staten 18 februari 1982
Genre Drama / Komedie
Speelduur 109 minuten
Taal Engels
Land Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten
Budget $ 20.000.000
Gewonnen prijzen 1 BAFTA
Overige nominaties Gouden Palm
(en) IMDb-profiel
MovieMeter-profiel
(mul) TMDb-profiel
(en) AllMovie-profiel
Portaal  Portaalicoon   Film

The King of Comedy is een Amerikaanse komische film uit 1982 van regisseur Martin Scorsese. De hoofdrollen worden vertolkt door Jerry Lewis en Robert De Niro. De film werd genomineerd voor de Gouden Palm en won een BAFTA voor beste originele scenario.

Verhaal[bewerken | brontekst bewerken]

Leeswaarschuwing: Onderstaande tekst bevat details over de inhoud of de afloop van het verhaal.

Rupert Pupkin is een grote fan van de bekende stand-upcomedian Jerry Langford. Hij zou dan ook niets liever willen dan in de voetsporen van Jerry treden. Samen met zijn goede vriendin Masha probeert hij alles te weten te komen over Jerry's leven en gewoontes. Voor Masha is Jerry een idool, maar voor Rupert is hij ook een rolmodel en zelfs een toekomstige collega.

Wanneer Rupert in zijn gedachten verzonken raakt, beeldt hij zich een toekomst in waarin Jerry en hij vrienden zijn. Maar zodra Rupert dromen en realiteit door elkaar begint te halen, kan niets hem nog tegenhouden. Hij wordt opdringerig en doet er alles aan om een bekende komiek te worden. Hij begint Jerry te stalken en dringt zelfs binnen in diens huis. Nadat Rupert met zijn neus op de feiten wordt gedrukt, blijft er voor hem nog slechts één optie over: Jerry ontvoeren.

Rolverdeling[bewerken | brontekst bewerken]

Acteur Personage
Robert De Niro Rupert Pupkin
Jerry Lewis Jerry Langford
Sandra Bernhard Masha
Diahnne Abbott Rita Keene
Shelley Hack Cathy Long
Margo Winkler receptionist
Kim Chan Jonno
Frederick De Cordova Bert Thomas
Edgar Scherick Wilson Crockett
Senator Bobby Clarence McCabe
Ed Herlihy zichzelf
Tony Randall zichzelf
Victor Borge zichzelf
Joyce Brothers haarzelf
Catherine Scorsese Mrs. Pupkin
Cathy Scorsese Dolores
Charles Scorsese
Martin Scorsese
The Clash zichzelf

Prijzen[bewerken | brontekst bewerken]

BAFTA
London Critics Circle Film Award
  • Film of the Year
National Society of Film Critics Award

Trivia[bewerken | brontekst bewerken]

  • De film is volgens de regisseur een kritische kijk op de verafgoding van idolen.
  • Voordat de opnames van start gingen, werd overwogen Frank Sinatra, Dean Martin, Sammy Davis jr. en Johnny Carson te kiezen voor de rol van Jerry Langford. Carson weigerde een scène over te doen. Dat was niet in overeenstemming met de perfectionistische werkhouding van Scorsese. Uiteindelijk ging de rol naar de bekende komiek Jerry Lewis, die zijn carrière was begonnen als sidekick van Dean Martin.
  • Op de vrije momenten tussen de scènes door bleef Robert De Niro in zijn rol. Op een bepaald ogenblik beledigde hij zelfs zijn tegenspeler. Jerry Lewis was geschokt, maar het leverde wel een prachtige vertolking op, aldus regisseur Scorsese.
  • Martin Scorsese verschijnt ook zelf in de film. Hij speelt een televisieregisseur.
  • Meryl Streep wees de rol van Masha af. Die ging uiteindelijk naar Sandra Bernhard.
  • Deze film is de vijfde samenwerking tussen Scorsese en De Niro. Eerder werkten ze samen aan Mean Streets (1973), Taxi Driver (1976), New York, New York (1977) en Raging Bull (1980).
  • In een interview maakte Scorsese de opmerking dat deze film beschouwd kan worden als een komische versie van Taxi Driver.
  • In de film praat Rupert tegen een kartonnen bord waarop Liza Minnelli staat. De Niro, die Rupert speelt, en Minelli speelden samen in New York, New York.
  • Tijdens de opnames van de film stierf plotseling 'Cowboy' Dan Johnson, een excentrieke assistent van Scorcese, aan hersenvliesontsteking. Als in memoriam voor hem schreef Robbie Robertson de song Between Trains en nam die op in het soundtrack-album. In Scorseses film komt de song niet voor.

Filmmuziek[bewerken | brontekst bewerken]

The King of Comedy - Original Soundtrack
Filmmuziek van diverse artiesten
Uitgebracht 1983
Genre Pop
Label(s) Warner Bros.
Producent(en) Robbie Robertson
Professionele recensie
Portaal  Portaalicoon   Muziek

De muziek van de film, geproduceerd door Robbie Robertson, bestaat uit songs van diverse artiesten. Het album werd door Warner Bros. op lp uitgebracht en is tot op heden niet op cd verschenen.

  1. Back on the chain gang (The Pretenders)
  2. 'Tain't Nobody's Bizness If I Do (B.B. King)
  3. Swamp (Talking Heads)
  4. King of Comedy (Bob James)
  5. Rainbow Sleeve (Rickie Lee Jones)
  6. Between Trains (Robbie Robertson met Richard Manuel en Garth Hudson)
  7. Steal the Night (Rick Ocasek)
  8. Come Rain or Come Shine (Ray Charles)
  9. The Finer Things (David Sanborn, gecomponeerd door Donald Fagen)
  10. Wonderful Remark (Van Morrison)