The Senior Open Championship 2011

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Werk aan de winkel Dit artikel staat op een nalooplijst. Als de inhoud op verifieerbaarheid gecontroleerd is, kan dit sjabloon verwijderd worden. Geef dat ook aan op de betreffende nalooplijst. Bekijk ook de bewerkingsgeschiedenis om te zien of anderen hier al aan gewerkt hebben.

In 2011 wordt het 25ste editie van The Senior Open Championship 2011 of Senior Brits Open, zoals dit toernooi in het Nederlands wordt genoemd, gespeeld op Walton Heath van 21-24 juli. Het prijzengeld is twee miljoen dollar. Acht voormalige winnaars staan op de deelnemerslijst, waarvan Tom Watson de enige is die het toernooi drie keer won.

Het Senior Brits Open telt als Major voor de Europese Senior Tour en de Amerikaanse Champions Tour.

Bernhard Langer, die het toernooi in 2010 won, speelde in 1981 op deze baan zijn eerste Ryder Cup. Samen met Manuel Piñero versloeg hij Raymond Floyd en Hale Irwin in de fourball. Sandy Lyle, Des Smyth en Sam Torrance van het eerste Europese Ryder Cup team en hun Amerikaanse tegenstanders Jerry Pate, Tom Kite en Tom Watson die met Jack Nicklaus speelde, doen allemaal deze week mee.

Verslag[bewerken | brontekst bewerken]

Ronde 1

Albert Mackenzie, die drie weken geleden vijftig jaar werd en zich maandag op de Kingswood Golf Club voor dit toernooi kwalificeerde, was twee uur lang clubhouse leader met zijn score van -3, totdat Mark McNulty met -4 binnenkwam en tien minuten later ook Mike Harwood. Aan het einde van de middag kwam Mark Calcavecchia naast hun op de eerste plaats.

Ronde 2

Mark Calcavecchia staat na ronde 2 aan de leiding, nu samen met Lee Rinker en Rod Spittle er ook nog bij. McNulty eindigde zijn ronde met een triple-bogey en zakte naar de 32ste plaats.

Ronde 3

Ook na de 3de ronde staat Calcavecchia aan de leiding, maar nu deelt hij de eerste plaats met Russ Cochran en David Frost die met 66 de beste ronde van de dag maakte.

Ronde 4

De eerste vier plaatsen gaan naar Amerikaanse spelers. Russ Cochran verzekerde zich van het leiderschap met een laatste ronde van 67 en de 61-jarige Tom Watson maakte ook met een van 67 en klom daarmee naar de derde plaats. Hij was een van de zeven spelers met een score onder de 70. Calcavecchia, die drie rondes aan de leiding stond, eindigde op de tweede plaats. Corey Pavin, de vorige Ryder Cup captain, eindigde ook als nummer 3.

Naam R1 Score Nr R2 Score Totaal Nr R3 Score Totaal Nr R4 Score Totaal Nr
Vlag van Verenigde Staten Russ Cochran
72
par
T17
70
-2
-2
T10
67
-5
-7
T1
67
-5
-12
1
Vlag van Verenigde Staten Mark Calcavecchia
68
-4
T1
69
-3
-7
T1
72
par
-7
T1
69
-3
-10
2
Vlag van Zuid-Afrika David Frost
69
-3
T4
74
+2
-1
T17
66
-6
-7
T1
72
par
-7
6
Vlag van Verenigde Staten Lee Rinker
70
-2
T6
67
-5
-7
T1
74
+2
-5
T6
71
-1
-6
7
Vlag van Canada Rod Spittle
70
-2
T6
67
-5
-7
T1
75
+3
-4
T9
72
par
-4
12
Vlag van Australië Peter Fowler
71
-1
T13
68
-4
-5
4
73
+1
-4
T9
70
-2
-6
7
Vlag van Australië Mike Harwood
68
-4
T1
74
+2
-2
T10
72
par
-2
T16
74
+2
par
T24
Vlag van Ierland Mark McNulty
68
-4
T1
76
+4
par
T32
78
+6
+6
T58
71
-1
+5
T44

De spelers[bewerken | brontekst bewerken]

De laatste negen winnaars staan op de deelnemerslijst. Tot een week voor het toernooi waren onderstaande deelnemers bekend, inclusief 45 Amerikaanse spelers, waaronder de enige twee amateurs.

Op drie banen in Surrey werd op de maandag voor het toernooi een kwalificatie gespeeld door 300 spelers. Daardoor doen ook de volgende spelers mee: