Titaniet
| Titaniet | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
| Mineraal | ||||
| Chemische formule | CaTiAlFe3+SiO5F | |||
| Kleur | Grijs, groen, geel, rood of roodbruin | |||
| Streepkleur | Roodwit | |||
| Hardheid | 5 - 5,5 | |||
| Gemiddelde dichtheid | 3,48 kg/dm3 | |||
| Glans | Diamantglans | |||
| Splijting | [110] Duidelijk, [100] Imperfect, [112] Imperfect | |||
| Kristaloptiek | ||||
| Kristalstelsel | Monoklien | |||
| Lijst van mineralen | ||||
| ||||
Het mineraal titaniet of sfeen is een fluor-houdend calcium-titanium-silicaat met de chemische formule CaTiSiO5. Zeldzame aardelementen als lanthanium, cerium, praseodymium, samarium en neodymium komen in kleine hoeveelheden in het mineraal voor. Het mineraal behoort tot de nesosilicaten.
Eigenschappen[bewerken | brontekst bewerken]
Het grijze, groene, gele, rode of roodbruine titaniet heeft een diamantglans, een roodwitte streepkleur en de splijting van het mineraal is duidelijk volgens het kristalvlak [110] en imperfect volgens [100] en [112]. Het kristalstelsel is monoklien. Titaniet heeft een gemiddelde dichtheid van 3,48, de hardheid is 5 tot 5,5 en het mineraal is, door de insluitsels van de zeldzame aardelementen, mild radioactief. De gamma ray waarde volgens het American Petroleum Institute is 3805,77.
Naamgeving[bewerken | brontekst bewerken]
De naam van het mineraal titaniet is afgeleid van de samenstelling; het bevat het element titanium.
Voorkomen[bewerken | brontekst bewerken]
Het mineraal titaniet is een algemeen voorkomend mineraal in felsische dieptegesteenten, pegmatieten, gneisen, schisten en skarns. De typelocatie is Passau, Beieren, Duitsland.
Titaniet komt voor in de zandfractie van Nederlandse Kwartaire riviersedimenten. In de zware-mineraalanalyse zoals dat in Nederland bij de Rijks Geologische Dienst gedurende de tweede helft van de twintigste eeuw plaatsvond, wordt het mineraal ingedeeld bij de zogenoemde instabiele groep. Het wordt daarin tot de vulkanische mineralen gerekend. Er worden verschillende variëteiten onderscheiden waarvan er een karakteristiek voor Maaszanden is.[1]
Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]
Bronnen, noten en/of referenties
|
