Tony Dunne

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Tony Dunne
Tony Dunne
Persoonlijke informatie
Volledige naam Anthony Peter Dunne
Geboortedatum 24 juli 1941
Geboorteplaats Dublin, Ierland
Lengte 168 cm
Positie Linksback
Senioren
Seizoen Club W (G)
1958–1960
1960–1973
1973–1979
1979
Vlag van Ierland Shelbourne
Vlag van Engeland Manchester United
Vlag van Engeland Bolton Wanderers
Vlag van Verenigde Staten Detroit Express
18(1)
414(2)
172(0)
12(0)
Interlands
1962–1975 Vlag van Ierland Ierland 33(0)
Getrainde teams
1979–1981
1982–1983
Vlag van Engeland Bolton Wanderers (assistent)
Vlag van Noorwegen Steinkjer FK
Portaal  Portaalicoon   Voetbal

Anthony ("Tony") Peter Dunne (Dublin, 24 juli 1941 - 8 juni 2020) was een Iers profvoetballer die voornamelijk als linksback speelde. Hij kwam 33 keer uit voor het Iers voetbalelftal, waar hij tussen 1962-1975 actief in was. In 1969 werd hij verkozen tot Iers voetballer van het jaar.

Carrière[bewerken | brontekst bewerken]

Dunne speelde als een pupil voor de bekende Nursery Stella Maris Football Club voordat hij in 1958 naar Shelbourne vertrok. Nadat hij Shelbourne in 1959 aan de (jeugd) FAI Cup had geholpen, won hij het daaropvolgende jaar de FAI Cup met de club. In de finale werd Cork Hibernians verslagen met 2-0.

Een week na de finale werd hij voor het bedrag van £5000 overgenomen door Manchester United.[1] Hij maakte zijn debuut op 15 oktober 1960 tegen Burnley. Gedurende zijn loopbaan bij de club speelde hij 535 wedstrijden en wist daarin 2 keer te scoren. Hiermee staat hij momenteel op de zevende plaats op de lijst van spelers met de meeste wedstrijden voor Manchester United.

Hij bleef bij Manchester United tot de start van het seizoen 1973/1974 om vervolgens een contract te tekenen bij Bolton Wanderers. In 1978 hielp hij de ploeg met het winnen van de Football League Second Division.

In 1979 verkaste hij naar de Verenigde Staten om voor het inmiddels opgeheven Detroit Express te gaan spelen in de NASL.

Nadat hij in 1979 met pensioen ging, keerde hij datzelfde jaar terug bij de Bolton Wanderers als assistent trainer. In 1981 trad hij uit zijn functie. Vervolgens volgde hij in 1982 Bill Foulkes op als trainer bij het Noorse Steinkjer FK, waar hij in 1983 alweer vertrok.

Hij maakte zijn debuut voor Ierland in de 2-3 thuisnederlaag tegen Oostenrijk op 8 april 1962. In 13 jaar tijd kwam hij tot 33 interlands en droeg hij 4 keer de aanvoerdersband.

Hij overleed op 78-jarige leeftijd.[2]

Erelijst[bewerken | brontekst bewerken]

Vlag van Ierland Shelbourne
1960
Vlag van Engeland Manchester United
1968
1965, 1967
1963
Vlag van Engeland Bolton Wanderers
1978

Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]