Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Een tuineerdgrond is een bodemtype in het Nederlandse systeem van bodemclassificatie . Het zijn zavel - en kleigronden met een dikke humushoudende bovengrond : ze behoren tot de dikke eerdgronden . Tuineerdgronden zijn door antropogene handelingen in de tuinbouw ontstaan. Door eeuwenlang ophogen van de grond met bagger uit sloten (opbaggeren en opvaren ) heeft zich een dikke, minimaal 50 cm dikke humushoudende A-horizont gevormd. Tuineerdgronden komen voor in West-Nederland .
Profielbeschrijving van een tuineerdgrond
Horizont
Diepte
Omschrijving
Aap
0–20 cm
bouwvoor; donkergrijze, matig humusarme , kalkrijke, zeer lichte zavel
Aa
20–45 cm
grijze, matig humusarme, kalkrijke, naar onderen zwaarder wordende matig lichte zavel
Ahb
45–65 cm
oude bovengrond; zeer donker grijze, matig humeuze kalkarme, lichte klei; enkele roestvlekken
Cg
65–120 cm
grijze, zeer humusarme, zeer kalkrijke, lichte, gelaagde klei met veel roest- en reductievlekken
Cr
> 120 cm
lichtgrijze, zeer humusarme, zeer kalkrijke, lichte zavel; geheel gereduceerd
Bronnen, noten en/of referenties
Bakker, H. de en J. Schelling, 1989 - 2e gew. druk bewerkt door J. Brus en C. van Wallenburg. Systeem voor de bodemclassificatie voor Nederland, de hogere niveaus. Pudoc, Wageningen. [1]
· 
· 