Valerius De Saedeleer

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Valerius De Saedeleer
Portret van Valerius De Saedeleer door Gustave Van de Woestyne, 1914
Persoonsgegevens
Geboren 1867
Overleden 1941
Geboorteland België
Beroep(en) kunstschilder
Oriënterende gegevens
Stijl(en) Latemse School
RKD-profiel
Portaal  Portaalicoon   Kunst & Cultuur

Valerius De Saedeleer (Aalst, 4 augustus 1867Leupegem, 26 september 1941) was een Belgisch schilder van landschappen. Hij werd ereburger van de stad Aalst in het jaar 1933.[1]

Close-up van De Saedeleers standbeeld.

Levensloop[bewerken | brontekst bewerken]

Villa Tynlon en plaquette voor Valerius De Saedeleer
Valerius De Saedeleer(liggend) en Jules Gadeyne (1857-1936) (midden). Boven links: Alfons Wauters, leraar en gemeentesecretaris in Blankenberge.

Valerius De Saedeleer woonde van november 1895 tot oktober 1898 in Lissewege, in een boerderijtje langs de Ter Doeststraat. Van 1898 tot 1908 woonde hij in Sint-Martens-Latem. De Leiebocht daar is onderwerp van enkele van zijn schilderijen. Daarna verhuisde hij naar Tiegem waar hij tot de eerste wereldoorlog verbleef.

Het graf van De Saedeleer
Gedenkplaat geboortehuis De Saedeleer.
Het graf van De Saedeleer, 2023.

Tijdens de Eerste Wereldoorlog vluchtte hij met zijn gezin en zijn vader naar Wales, samen met Gustave Van de Woestyne. In 1921 keerde hij terug naar Vlaanderen en betrok de villa Tynlon in Etikhove waar een kunstenaarskolonie met hem als centrale figuur was gevestigd. In 1937 verliet hij die woning om, tot zijn overlijden, bij zijn dochter in Leupegem (Oudenaarde) te gaan wonen. Hij is begraven op de stedelijke begraafplaats van Aalst.

Artistieke vorming[bewerken | brontekst bewerken]

De Saedeleer kreeg zijn eerste artistieke vorming aan de Gentse Academie voor Schone Kunsten van Théodore-Joseph Canneel. Hij schilderde voornamelijk de Leiestreek en de Vlaamse Ardennen en was een van de belangrijkste figuren van de eerste groep van de Latemse School. Deze stroming wordt ook wel het "stedelijk of mystiek symbolisme" genoemd.

Aanvankelijk onderging hij de invloed van het werk van Franz Courtens. Men neemt algemeen aan dat zijn stijl veranderde na zijn bezoek in 1902 aan een tentoonstelling in Brugge van de Vlaamse Primitieven waardoor hij streefde naar ambachtelijke perfectie. De voorgrond van zijn landschappen werden minutieus uitgewerkt terwijl de weidse hemel zonder detail werd afgebeeld. Op die manier nam hij afstand van het impressionisme en schilderde hij bezielde, bijna mystieke landschappen, vaak met foto's als basis.[2]

Zijn werken[bewerken | brontekst bewerken]

Het Groeningemuseum bezit een schilderij van zijn hand, 'Entrée de village' dat hij heeft geschilderd in juni 1896, in opdracht van Louis Dhondt, secretaris-brouwer te Lissewege. Ook het Museum voor Schone Kunsten te Gent en het Museum Dhondt-Dhaenens bewaren doeken van De Saedeleer. In Lissewege werd er een pad en in Aalst en Gentbrugge een straat naar hem genoemd. 't Gasthuys - Stedelijk Museum Aalst heeft een omvangrijke collectie van Valerius De Saedeleer, waaronder Onweer boven Sint-Martens-Lathem, Zomer te Etikhoven en winter- en zomerlandschappen van de Vlaamse Ardennen. De volledige De Saedeleer-collectie in Aalst omvat 15 schilderijen, 3 tekeningen, een reeks etsen en brieven.

Trivia[bewerken | brontekst bewerken]

  • Standbeeld De Saedeleer op de vismarkt.
    De miniatuur versie van De Saedeleers standbeeld met in de achtergrond het uiteindelijke standbeeld.
    Er is een straat naar hem vernoemd in Aalst, de Valerius De Saedeleerstraat. Op de Vismarkt daar staat ook het standbeeld van Valerius. In Lissewege is er een pad naar hem vernoemd.
Het straatnaambord van de Valerius De Saedeleerstraat.

Galerij[bewerken | brontekst bewerken]

Boerin op erf 1893

Literatuur[bewerken | brontekst bewerken]

  • Piet Boyens, Valerius de Saedeleer - De tuin der afwezigen, Tielt (Lannoo), 2006, 2007 (2e druk)
  • Paul de Pessemier 's Gravendries: Jan De Cooman, De herontdekking van een kunstenaar, Biografie. Bola Editions, Gent, 2013, pag. 97-100; 128-134; 154-156.

Externe link[bewerken | brontekst bewerken]

Zie de categorie Valerius De Saedeleer van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.