Venetië (metropolitane stad)

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Venetië
Venezia
Metropolitane stad van Italië Vlag van Italië
Kaart met ligging metropolitane stad
Kaart met ligging metropolitane stad
Situering
Regio Veneto
Coördinaten 46°NB, 13°OL
Algemeen
Oppervlakte 2461 km²
Inwoners 809.613
(260 inw./km²)
Hoofdstad Venetië
Overig
Hoogste punt Noale (18 m)
Aantal gemeenten 43
Portaal  Portaalicoon   Italië

De Città Metropolitana di Venezia (Italiaans voor "metropolitane stad Venetië") is als metropolitane stad een Italiaanse bestuurslaag ingesteld door de Wet 142/1990 op de hervorming van de lokale overheidsorganen[1], in werking getreden op 1 januari 2015[2]. De entiteit bestaat uit Venetië met omliggende gemeenten en is de rechtsopvolger van de bestaande provincie. Aan het eind van 2014 heeft de Metropolitane Raad zijn nieuwe statuut vastgesteld[3]. Venetië is gelegen in de Noord-Italiaanse regio Veneto. In het noorden grenst Venetië aan de in de regio Friuli-Venezia Giulia gelegen provincie Pordenone, in het oosten de provincies Treviso en Padua en in het zuiden aan de provincie Rovigo. De metropolitane stad bestaat uit twee van elkaar gescheiden delen: het grootste noordelijke deel met de hoofdstad Venetië en een kleiner zuidelijk deel bij de stad Chioggia, het gebied tussen de twee delen behoort tot de provincie Padua.

Territorium[bewerken | brontekst bewerken]

Venetië is gelegen om de Laguna Veneta, een enorme lagune die zo'n 120 eilanden telt. In centrum van de lagune ligt het historische deel van de stad Venetië, op het vasteland liggen Mestre en Marghera die ook tot de gemeente Venetië behoren: hier woont zo'n 80% van de Venetiaanse bevolking. Marghera is een belangrijke industrieplaats. De belangrijkste rivier is de Piave die net buiten de Laguna in de Adriatische Zee stroomt.

Bezienswaardigheden[bewerken | brontekst bewerken]

De historische stad Venetië behoort tot de meest bezochte steden van Italië en is gebouwd op een honderdtal eilanden. Door de vele kanalen, statige paleizen, pleinen en afwezigheid van autoverkeer heeft de stad een unieke sfeer. Op een heel enkel gebouw na is het middeleeuwse Venetië nog geheel intact. In de winter wordt de stad vaak getroffen door overstromingen, waaraan een stormvloedkering een einde moet maken. De belangrijkste bezienswaardigheden van de stad zijn het Piazza San Marco met de kathedraal en het Dogepaleis, de Rialtobrug, de Basiliek van Santa Maria della Salute en het Ca' d'Oro. In de laguna liggen de eilanden Murano (glasblazerijen), Torcello en het kleurrijke Burano die ook aan de stad toebehoren. Lido is het enige eiland van de stad waar autoverkeer toegestaan is, de oostzijde ervan ligt aan de Adriatische Zee.

De belangrijkste badplaats van de metropolitane stad is Iesolo, oftewel Jesolo, ook Caorle en Bibione trekken badgasten.

Chioggia in het uiterste zuiden van de metropolitane stad is een soort van "miniatuur-Venetië" met de kanalen en kleurige huizen. In de buurt bevindt zich het voormalige fort Torre di Bebe.

Foto's[bewerken | brontekst bewerken]

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]