WGC - CA Kampioenschap 2011
|
Dit artikel staat op een nalooplijst. Als de inhoud op verifieerbaarheid gecontroleerd is, kan dit sjabloon verwijderd worden. Geef dat ook aan op de betreffende nalooplijst. Bekijk ook de bewerkingsgeschiedenis om te zien of anderen hier al aan gewerkt hebben. |
| WGC - CA Kampioenschap | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Officiële naam | WGC - Cadillac Championship | ||||||
| Jaar | 2011 | ||||||
| Plaats |  Doral, Florida
| ||||||
| Golfbaan | Doral Golf Resort & Spa | ||||||
| Par | 72 | ||||||
| Lengte | 6644 m | ||||||
| Tour(s) | Europese PGA Tour Amerikaanse PGA Tour | ||||||
| Datum | 11-14 maart | ||||||
| Prijzengeld | $ 8.500.000 | ||||||
| Titelhouder |  Ernie Els
| ||||||
| Winnaar | Nick Watney
| ||||||
| |||||||
| |||||||
Het WGC - CA Kampioenschap heet voluit het World Golf Championships-Cadillac Championship. Het werd van 10-13 maart gespeeld voor de vijfde keer op de Doral Golf Resort & Spa in Zuid-Florida. Ernie Els was titelverdediger.
Formule[bewerken | brontekst bewerken]
Aangezien het spelersveld niet zo groot was, werd er wel van twee tee's gestart, maar pas om 11:25 uur. Er was dus niet een ochtend- en een middagronde, zoals bij toernooien waar veel meer spelers aan mee doen. Alle spelers speelden 72 holes, er was dus geen cut.
Militairen[bewerken | brontekst bewerken]
Op dit toernooi werd onder het motto Birdies for the Brave aan militairen en veteranen speciale aandacht besteed. Ze hadden vrije toegang en naast de 17de green staat voor hen een speciale hospitalitytent.
Verslag[bewerken | brontekst bewerken]
Donderdag[bewerken | brontekst bewerken]
Het was de eerste keer dat drie Europeanen de top 3-spelers van de wereldranglijst zijn en samen in dezelfde groep spelen: nummer 1 Martin Kaymer, nummer 2 Lee Westwood en nummer 3 Luke Donald.
Er werd om 11:20 uur (17:20 uur Midden-Europese Tijd) gestart, maar nog geen uur later ging de sirene en werd het spelen gestopt wegens slecht weer. Op hole 10 was een boom omgeblazen. Uren later werd er weer een paar holes gespeeld. Toen het donker werd, stond Hunter Mahan aan de leiding met −7 (hij moet nog 7 holes spelen), op −5 achtervolgd door Luke Donald, Charley Hoffman, Japanner Ryo Ishikawa, Martin Kaymer, Matt Kuchar, Vijay Singh en Nick Watney.
3 van de 69 spelers zijn niet gestart: Bubba Watson was ziek, Ben Crane en Tim Clark hadden een blessure.
Vrijdag[bewerken | brontekst bewerken]
Er is om 8:30 uur lokale tijd gestart om ronde 1 af te maken. Hunter Mahan bleef aan de leiding maar kreeg Ryo Ishikawa even naast zich. Martin Kaymer was een van de drie spelers met zeven birdies, en hij steeg met −6 naar de 3de plaats.
De tweede ronde verliep zonder problemen. Hunter Mahan bleef aan de leiding, Martin Kaymer en Francesco Molinari kwamen op de tweede plaats. Ishikawa maakte een ronde van 74 nadat het nieuws over de zeebeving bij Sendai bekend was geworden.
Zaterdag[bewerken | brontekst bewerken]
Met nog enkele holes te gaan stonden Luke Donald, Nick Watney en Hunter Mahan aan de leiding met −12. Mahan eindigde met twee bogeys en zakte naar de 5de plaats, die hij deelt met Rory McIlroy, Adam Scott en Francesco Molinari. Watney maakte nog een birdie en een dubbel-bogey en kwam op de 2de plaats, net als Donald die nog een bogey op de laatste hole maakte. Nieuwe leider Dustin Johnson, die twee weken geleden de WGC Matchplay won, maakte een mooie ronde van −7 en kwam op een totaal van −13.
Zondag[bewerken | brontekst bewerken]
Tiger Woods en Rickie Fowler maakten rondes van −6 en eindigden daardoor in de top 10. Nick Watney stond even aan de leiding totdat hij een bogey op hole 11 maakte. Dustin Johnson speelde op de hole achter hem, en beiden stonden vanaf dat moment op −14. Anders Hansen kwam op datzelfde moment op hole 15 op −13 en vormde even een bedreiging. Watney maakte echter een birdie op hole 12 en Johnson op hole 14 waarna ze samen op −15 stonden. Johnson keek toe vanaf de 18de fairway hoe Watney met een birdie eindigde en won.
| Naam | R1 | Nr | R2 | Totaal | Nr | R3 | Totaal | Nr | R4 | Totaal | Nr | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nick Watney |
67 | align=center|T5 | 70 | align=center|−7 | T4 | 68 | align=center|−11 | T2 | 67 | align=center|−16 | 1 | ||||
| Dustin Johnson |
69 | align=center|T18 | 69 | align=center|−6 | T8 | 65 | align=center|−13 | 1 | 71 | align=center|−14 | 2 | ||||
 Francesco Molinari |
68 | align=center|T8 | 68 | align=center|−8 | T2 | 70 | align=center|−10 | T5 | 69 | align=center|−13 | T3 | ||||
 Anders Hansen |
71 | align=center|T32 | 69 | align=center|−4 | T14 | 69 | align=center|−8 | T9 | 67 | align=center|−13 | T3 | ||||
| Matt Kuchar |
68 | align=center|T8 | 69 | align=center|−7 | T4 | 68 | align=center|−11 | T2 | 71 | align=center|−12 | 5 | ||||
 Luke Donald |
67 | align=center|T5 | 72 | align=center|−5 | T11 | 66 | align=center|−11 | T2 | 72 | align=center|−11 | T6 | ||||
| Hunter Mahan |
64 | −8 | 1 | 71 | align=center|−9 | 1 | 71 | align=center|−10 | T5 | 73 | align=center|−9 | T9 | |||
 Martin Kaymer |
66 | align=center|3 | 70 | align=center|−8 | T2 | 74 | align=center|−6 | T14 | 74 | align=center|−4 | T24 | ||||
 Ryo Ishikawa |
65 | align=center|2 | 76 | align=center|−3 | T19 | 70 | align=center|−5 | T16 | 78 | align=center|+1 | T42 | ||||
De spelers[bewerken | brontekst bewerken]
Het spelersveld bestond uit de top 50 van de Official World Golf Ranking en enkele spelers die zich gekwalificeerd hadden. De laatste was Rory Sabbatini, die door het winnen van de Honda Classic in de top 10 van de Amerikaanse FedExCup kwam.
|
.svg){kind=small}
Zie ook het overzicht van de Europese PGA Tour 2011.
Externe links[bewerken | brontekst bewerken]
· 
· 