WGC - HSBC Champions 2012

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Werk aan de winkel Dit artikel staat op een nalooplijst. Als de inhoud op verifieerbaarheid gecontroleerd is, kan dit sjabloon verwijderd worden. Geef dat ook aan op de betreffende nalooplijst. Bekijk ook de bewerkingsgeschiedenis om te zien of anderen hier al aan gewerkt hebben.
WGC - HSBC Champions
Jaar 2012
Plaats Vlag van China Shenzhen
Golfbaan Mission Hills Golf Club
(Olzabal Course)
Par 72
Lengte 6630 m
Tour(s) Aziatische PGA Tour
Europese PGA Tour
Amerikaanse PGA Tour (Onofficieel)
Datum 1-4 november
Prijzengeld $ 7.000.000
Titelhouder Vlag van Duitsland Martin Kaymer
Winnaar Vlag van Engeland Ian Poulter
Vorige: 2011     Volgende: 2013
Portaal  Portaalicoon   Golf

Het golftoernooi WGC - HSBC Champions van 2012 werd van 1 tot en met 4 november gespeeld op de Olazabal-course van de Mission Hills Golf Club in China. Alle spelers spelen 72 holes.

Dit is de achtste editie van dit golftoernooi. Martin Kaymer verdedigde zijn titel uit 2011, maar kwam niet verder dan de negende plaats. De Engelsman Ian Poulter won het toernooi.

Verslag[bewerken | brontekst bewerken]

De par van de baan is 72. Peter Hanson won de week ervoor de BMW Masters in Shanghai en kwam op de tweede plaats van de wereldranglijst, achter Rory McIlroy, die niet meedoet. Als Hanson het toernooi wint, komt hij op de eerste plaats.

Ronde 1[bewerken | brontekst bewerken]

Vier spelers stonden lange tijd samen aan de leiding met -6, totdat Louis Oosthuizen op de laatste hole een birdie maakte en Adam Scott, die in de laatste partij speelde, ook met -7 binnenkwam. Joost Luiten heeft een redelijke ronde gespeeld, ondanks het vele wachten op Jbe' Kruger, die voor hem speelde en een ronde van 83 maakte. Dat begon al met een triple-bogey op de eerste hole.

Ronde 2[bewerken | brontekst bewerken]

Louis Oosthuizen en Ernie Els maakten een ronde van 63 en verbeterden het toernooirecord. Oosthuisen kwam hiermee aan de leiding en stond vijf slagen voor Ernie Els en Adam Scott. Alle spelers doen ook in het weekend mee.

Ronde 3[bewerken | brontekst bewerken]

De grote verrassing was Brandt Snedeker, die de beste ronde van zijn leven maakte en 60 binnenbracht. Lee Westwood maakte een ronde van 61 en werd clubhouse leader. Els en Oosthuizen moesten nog vier holes spelen.

Ernie Els begon aan de derde ronde met vijf slagen achterstand op landgenoot Louis Oosthuizen, maar na een eagle en vier birdies stond Els na 14 holes gelijk met hem. Dat duurde kort, want op hole 15 maakte Els een dubbel bogey gevolgd door een bogey op hole 16. Oosthuizen maakte nog een birdie en eindigde naast Lee Westwood.

Ronde 4[bewerken | brontekst bewerken]

De beste dagronde was -10 van Nick Watney, die daarmee van de 40ste naar de 16de plaats steeg. Belangrijker was de goede laatste ronde van Ian Poulter, die met een score van 65 de overwinning boekte, en zijn tweede WGC-titel. Jason Dufner maakte 64 en kwam op de 2de plaats samen met Ernie Els, Phil Mickelson en Scott Piercy, die net als Poulter met een ronde van 65 eindigde.

Colsaerts en Luiten speelden een ronde level par, wat niet veel voor de rangorde uitmaakte.

Spelers Ronde 1 Ronde 2 Ronde 3 Ronde 4
Vlag van Engeland Ian Poulter 69
-3
T16
68 -4 -7 T12 65 -7 -14 T4 65 -7 -21
1
Vlag van Verenigde Staten Phil Mickelson 66
-6
T3
69 -3 -9 T6 66 -6 -15 3 68 -4 -19 T2
Vlag van Verenigde Staten Jason Dufner 68
-4
T12
66 -6 -10 T4 71 -1 -9 T13 68 -4 -19 T2
Vlag van Verenigde Staten Scott Piercy 68
-4
T12
68 -4 -8 T8 68 -4 -12 T8 65 -7 -19 T2
Vlag van Zuid-Afrika Ernie Els 70
-2
T19 63 -9 -11 T2 69 -3 -14 T4 67 -5 -19 T2
Vlag van Engeland Lee Westwood 70
-2
T19
67 -5 -7 T12 61 -11 -18
T1
72 par -18 T6
Vlag van Zuid-Afrika Louis Oosthuizen 65
-7
T1
63 -9 -16
1
70 -2 -18
T1
72 par -18 T6
Vlag van Australië Adam Scott 65
-7
1
68 -4 -11 T2 71 -1 -12 T8 67 -5 -17 8
Vlag van Duitsland Martin Kaymer 68
-4
T12
69 -3 -7 T12 67 -5 -12 T8 68 -4 -16 9
Vlag van Verenigde Staten Bill Haas 69
-3
T16
67 -5 -8 T8 66 -6 -14 T4 71 -1 -15 10
Vlag van Verenigde Staten Brandt Snedeker 72
par
T35
71 -1 -1 T38 60 -12 -13
7
71 -1 -14 11
Vlag van Zweden Peter Hanson 66
-6
T3
71 -1 -7 T12 73 +1 -6 T27 69 -3 -9 T24
Vlag van Ierland Shane Lowry 66
-6
T3
68 -4 -10 T4 72 par -10 T15 75 +3 -7 32
Vlag van Verenigde Staten Bubba Watson 66
-6
T3
72 par -6 T17 69 -3 -9 T18 75 +3 -6 33
Vlag van Nederland Joost Luiten 72 par
T35
72 par par T43 68 -4 -4 T34 72 par -4 T36
Vlag van België Nicolas Colsaerts 73
+1
T42
73 +1 +2 T56 71 -1 +1 T50 72 par +1 T54
Leider Toernooirecord

Spelers[bewerken | brontekst bewerken]