ISPS Handa Wales Open 2014

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
(Doorverwezen vanaf Wales Open 2014)
Wales Open
ISPS Handa Wales Open
Uitzicht vanaf het clubhuis
Jaar 2014
Plaats Vlag van Wales Wales
Golfbaan Celtic Manor Resort
Par 71
Lengte 6724m
Tour(s) Europese Tour
Datum 18-21 september
Deelnemers 145
Prijzengeld £ 1.800.000
Titelhouder Vlag van Frankrijk Grégory Bourdy
Winnaar Vlag van Nederland Joost Luiten
Vorige: 2013     Volgende: 2015
Portaal  Portaalicoon   Golf

Het Wales Open van 2014 werd van 18-21 september op de Celtic Manor Resort in Newport gespeeld. Het was de 15de keer dat het toernooi hier werd gespeeld, maar sinds de 2010-baan bestaat, wordt het Open daarop gespeeld. Net als de twee jaren ervoor droeg het toernooi officieel de naam ISPS Handa Wales Open.

Elf jaar lang werd het Wales Open gespeeld in mei of juni. In 2013 werd het in augustus op de agenda gezet en in 2014 in september.

ISPS HANDA PGA Academy[bewerken | brontekst bewerken]

Dr Haruhisa Handa, een Japanse filantroop, is de sponsor van meerdere internationale golftoernooien en richtte in 2012 zijn PGA Academy op, waarmee hij PGA professionals betaalt om 1000 blinde en gehandicapte mensen golfles te geven. Het programma draait voorlopig alleen in Engeland. Twee weken voor het Wales Open kregen ruim 100 mensen les op de drivingrange van de 2010-baan.
In 1988 zag Handa een blinde man in Australië golf spelen. Hij was daar zo van onder de indruk dat hij in Japan dat jaar de Blind Golf Club oprichtte. Sinds 1990 wordt er een wereldkampioenschap voor blinde spelers georganiseerd. In Japan werd in 1991 de Blind Golf Association opgericht.

Verslag[bewerken | brontekst bewerken]

Vijf voormalige winnaars en vier Ryder Cup 2014-spelers doen aan het toernooi mee: Thomas Bjørn, Jamie Donaldson, Stephen Gallacher, Lee Westwood

Ronde 1[bewerken | brontekst bewerken]

Nicolas Colsaerts startte al voor 8 uur en maakte een ronde van 66. Daarmee was hij urenlang clubhouse leader. Joost Luiten startte pas om 1 uur, en kende Colsaerts' score. Met een birdie op de laatste hole nam hij het leiderschap over. Derksen en Huizing maakten een ronde van 73 (+2) en deelden de 85ste plaats. Thomas Pieters stond met +1 op de 70ste plaats.

Colsaerts sloeg op hole 18 (zijn 9de hole) een afslag van 408 meter, een record op de Europese Tour[1]. Met een wedge en een putt maakte hij een eagle.

Ronde 2[bewerken | brontekst bewerken]

Joost Luiten en Nicolas Colsaerts speelden solide maar werden ingehaald door Shane Lowry, die een ronde van 65 (-6) maakte. Robert-Jan Derksen maakte een ronde van 66 en steeg 70 plaatsen. De beste dagronde was een -8 van Edoardo Molinari.

Ronde 3[bewerken | brontekst bewerken]

De laatste partij was een driebal met Lowry, Colsaerts en Luiten. Luiten en Lowry stonden na negen holes drie onder par, maar aan het einde van de ronde stond Luiten weer aan de leiding. Colsaerts stond na negen holes op +2 en eindigde de ronde level par. Eddie Pepperell maakte een score van 63 (-8), gelijk aan het toernooirecord, en steeg naar de 9de plaats.

Ronde 4[bewerken | brontekst bewerken]

Luiten die als leider aan de laatste dag begon, maakte een par-ronde. Zijn directe belagers konden hiervan echter niet profiteren. Wel maakte Tommy Fleetwood kwam in de laatste holes nog dichtbij met een eagle en vier birdies. Hiermee eindigde hij samen met Shane Lowry op een gedeelde tweede plaats. Luiten bleef op -14 en won daarmee het toernooi.

Naam R2D OWGR Score R1 Nr Score R2 Totaal Nr Score R3 Totaal Nr Score R4 Totaal Nr
Vlag van Nederland Joost Luiten
16
48
65
-6
1
69
-2
-8
T2
65
-6
-14
1
71
par
-14
1
Vlag van Engeland Tommy Fleetwood
30
89
68
-3
T7
68
-3
-6
T8
68
-3
-9
T6
67
-4
-13
T2
Vlag van Ierland Shane Lowry
17
63
68
-3
T7
65
-6
-9
1
68
-3
-12
2
70
-1
-13
T2
Vlag van Engeland Jamie Donaldson
3
28
70
-1
T28
67
-4
-5
T11
68
-3
-8
T9
67
-4
-12
T4
Vlag van Schotland Marc Warren
18
71
70
-1
T28
67
-4
-5
T11
67
-4
-9
T6
68
-3
-12
T4
Vlag van Italië Edoardo Molinari
27
101
72
+1
T70
63
-8
-7
T4
68
-3
-10
5
67
-4
-12
T4
Vlag van België Nicolas Colsaerts
99
199
66
-5
2
68
-3
-8
T2
71
par
-8
T9
67
-4
-12
T4
Vlag van Engeland Eddie Pepperell
66
200
68
-3
T7
74
+3
par
T55
63
-8
-8
T9
67
-4
-12
T4
Vlag van België Thomas Pieters
81
260
72
+1
T70
68
-3
-2
T22
71
par
-2
T46
71
par
-2
T45
Vlag van Nederland Robert-Jan Derksen
80
193
73
+2
T85
66
-5
-3
T15
71
par
-3
T32
73
+2
-1
T50
Vlag van Nederland Daan Huizing
134
254
73
+2
T85
69
-2
par
T55
68
-3
-3
T32
73
+2
-1
T50
Leider Toernooirecord R2D = Race to Dubai OWGR MC = missed cut = cut gemist

Spelers[bewerken | brontekst bewerken]

Nationale PGA
Invitaties
Amateurs

WAGR = wereldranglijst