Wereldbeker schaatsen 2011/2012 - Massastart mannen

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Wereldbeker schaatsen
2011/2012
500 mmannenvrouwen
1000 mmannenvrouwen
1500 mmannenvrouwen
3 & 5 kmvrouwen
5 & 10 kmmannen
Massastartmannenvrouwen
Achtervolgingmannenvrouwen
Grand World Cupmannenvrouwen
WB-wedstrijden
Tsjeljabinsk · Astana · Heerenveen (1) ·
Salt Lake City · Hamar · Heerenveen (2) ·
Berlijn

De massastart voor mannen stond tijdens de wereldbeker schaatsen 2011/2012 voor het eerst officieel op het programma, eerder was het onderdeel wel al als demonstratie-evenement verreden. De massastart stond drie keer op het programma, namelijk op 27 november 2011 in Astana, op 4 maart 2012 in Heerenveen en tijdens de wereldbekerfinale een week later op 11 maart in Berlijn. Er was uiteraard nog geen titelverdediger.

De drie races kenden drie verschillende winnaars, maar het was de Fransman Alexis Contin die met een vierde, een derde en een tweede plek de regelmatigste was en het klassement won.

Reglementen[bewerken | brontekst bewerken]

De mannen rijden een race van 20 rondes. Na 7 en na 14 rondes zal er een tussensprint zijn waar de eerste vier rijders respectievelijk 5, 3, 2 en 1 punt krijgen. In de eindsprint na 20 rondes krijgen de eerste zes rijders respectievelijk 25, 15, 10, 5, 3 en 1 punt. Op deze manier is de winnaar van de eindsprint ook altijd de winnaar van de wedstrijd. De verdere einduitslag wordt eerst bepaald aan de hand van het behaalde aantal punten. Voor rijders die een gelijk puntenaantal behalen, inclusief diegenen zonder punten, is de volgorde van de eindsprint bepalend. Deelnemers die de race niet uitrijden, verliezen eventuele punten behaald in de tussensprints[1].

Podia[bewerken | brontekst bewerken]

Wedstrijd: Goud: Tijd Punten Zilver: Punten Brons: Punten
Astana Lee Seung-hoon
Vlag van Zuid-Korea Zuid-Korea
9.40,51 25 Jonathan Kuck
Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten
15 Joo Hyung-joon
Vlag van Zuid-Korea Zuid-Korea
10
Heerenveen Jonathan Kuck
Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten
10.09,89 25 Arjan Stroetinga
Vlag van Nederland Nederland
15 Alexis Contin
Vlag van Frankrijk Frankrijk
10
Berlijn Jorrit Bergsma
Vlag van Nederland Nederland
10.39,27 30 Alexis Contin
Vlag van Frankrijk Frankrijk
15 Arjan Stroetinga
Vlag van Nederland Nederland
10

Eindklassement[bewerken | brontekst bewerken]

# Schaatser AST HEE BER Totaal
Goud Vlag van Frankrijk Alexis Contin 60 70 120 250
Zilver Vlag van Nederland Jorrit Bergsma 50 12 150 212
Brons Vlag van Verenigde Staten Jonathan Kuck 80 100 16 196
4 Vlag van Nederland Arjan Stroetinga 80 105 185
5 Vlag van Zuid-Korea Lee Seung-hoon 100 75 175
6 Vlag van Duitsland Marco Weber 18 90 108
7 Vlag van Duitsland Alexej Baumgärtner 28 50 28 106
8 Vlag van Zuid-Korea Joo Hyung-joon 70 24 94
9 Vlag van Polen Jan Szymański 12 32 45 89
10 Vlag van Kazachstan Dmitri Babenko 10 60 18 88
11 Vlag van Duitsland Patrick Beckert 32 36 68
12 Vlag van Nieuw-Zeeland Shane Dobbin 24 40 64
12 Vlag van België Bart Swings 24 40 64
14 Vlag van Canada Philippe Riopel 6 16 32 54
15 Vlag van Canada Jordan Belchos 16 36 52
16 Vlag van Nederland Crispijn Ariëns 28 21 49
16 Vlag van Verenigde Staten Brian Hansen 21 14 14 49
18 Vlag van Rusland Ivan Skobrev 45 45
18 Vlag van Noorwegen Kristian Reistad Fredriksen 45 45
20 Vlag van Nederland Douwe de Vries 40 40
21 Vlag van Verenigde Staten Trevor Marsicano 36 36
22 Vlag van Noorwegen Frederik van der Horst 21 21
23 Vlag van Letland Haralds Silovs 18 18
24 Vlag van Nederland Bob de Jong 14 14
25 Vlag van China Sun Longjiang 10 10
26 Vlag van Canada Tyler Derraugh 8 8
26 Vlag van Tsjechië Zdeněk Haselberger 8 8
28 Vlag van België Ferre Spruyt 4 3 7
29 Vlag van Canada Scott Bickerton 6 6
30 Vlag van Frankrijk Benjamin Macé 5 5
30 Vlag van Duitsland Moritz Geisreiter 5 5
32 Vlag van Rusland Aleksandr Roemjantsev 4 4
33 Vlag van Zwitserland Martin Hänggi 3 3
34 Vlag van Oostenrijk Bram Smallenbroek 2 2
34 Vlag van Australië Joshua Lose 2 2
36 Vlag van Verenigde Staten Joshua Wood 1 1
36 Vlag van Tsjechië Milan Sáblík 1 1

Wereldbekerwedstrijden[bewerken | brontekst bewerken]

Dit is een overzicht van de individuele wedstrijden.

Astana[bewerken | brontekst bewerken]

Na een vroege demarrage van Kristian Reistad Fredriksen, gingen de Belgen en Fransen in de achtervolging. Nadat de jonge Noor de eerste tussensprint juichend gepasseerd had, liet hij zich weer inlopen. De volgende uitlooppoging kwam van een duo bestaande uit Håvard Holmefjord Lorentzen (opnieuw een Noorse junior) en de Amerikaan Trevor Marsicano. Dit keer gingen de Duitsers in de achtervolging. Omdat alles weer bij elkaar kwam werd het een massasprint. De Nederlandse favoriet Jorrit Bergsma kwam in de laatste bocht slecht gepositioneerd te zitten en werd buitenom ingehaald door de Zuid-Koreanen Lee en Joo en de Amerikaan Kuck. Lee Seung-hoon won, nadat hij zich de hele race in het peloton verstopt had, de sprint en schreef na de massastart op de Aziatische Winterspelen, opnieuw een belangrijke wedstrijd in deze discipline op zijn naam.[2][3]

Rang Schaatser Punten
massastart
Tijd Punten
wereldbeker
Goud Vlag van Zuid-Korea Lee Seung-hoon 25 9.40,51 100
Zilver Vlag van Verenigde Staten Jonathan Kuck 15 9.40,67 80
Brons Vlag van Zuid-Korea Joo Hyung-joon 10 9.40,81 70
4 Vlag van Frankrijk Alexis Contin 6 9.41,15 60
5 Vlag van Nederland Jorrit Bergsma 5 9.40,86 50
6 Vlag van Noorwegen Kristian Reistad Fredriksen 5 10.13,13 45
7 Vlag van Nederland Douwe de Vries 3 9.41,31 40
8 Vlag van Verenigde Staten Trevor Marsicano 3 10.02,98 36
9 Vlag van Duitsland Patrick Beckert 2 9.44,49 32
10 Vlag van Duitsland Alexej Baumgärtner 1 9.48,95 28
11 Vlag van België Bart Swings 0 9.41,71 24
12 Vlag van Verenigde Staten Brian Hansen 0 9.41,98 21
13 Vlag van Letland Haralds Silovs 0 9.42,92 18
14 Vlag van Canada Jordan Belchos 0 9.45,69 16
15 Vlag van Nederland Bob de Jong 0 9.49,19 14
16 Vlag van Polen Jan Szymanski 0 9.49,25 12
17 Vlag van Kazachstan Dmitri Babenko 0 9.49,66 10
18 Vlag van Tsjechië Zdeněk Haselberger 0 9.49,99 8
19 Vlag van Canada Philippe Riopel 0 9.50,07 6
20 Vlag van Duitsland Moritz Geisreiter 0 9.52,30 5
21 Vlag van België Ferre Spruyt 0 9.57,63 4
22 Vlag van Zwitserland Martin Hänggi 0 9.57,76 3
23 Vlag van Australië Joshua Lose 0 10.04,18 2
24 Vlag van Tsjechië Milan Sáblík 0 10.14,07 1
NF Vlag van Zuid-Korea Ko Byung-wook 0
NF Vlag van Frankrijk Benjamin Macé 0
NF Vlag van Frankrijk Ewen Fernandez 0
NF Vlag van Tsjechië Pavel Kulma 0
NF Vlag van Noorwegen Håvard Holmefjord Lorentzen 0

Heerenveen[bewerken | brontekst bewerken]

Bij de eerste tussensprint was het trio Babenko, Beckert en Baumgärtner weggereden. In het middenstuk kreeg de Pool Szymanski een tijdje een voorsprong, maar toen de tweede tussensprint er aan kwam waren het weer Babenko en Baumgärtner die voor de punten gingen sprinten. Hierna probeerde Shane Dobbin nog weg te rijden waarna het Nederlandse trio het heft in handen nam. De Nederlanders leken er goed voor te staan, maar werden verrast door een snel slotrondje van Jonathan Kuck.

Rang Schaatser Punten
massastart
Tijd Punten
wereldbeker
Goud Vlag van Verenigde Staten Jonathan Kuck 25 10.09,89 100
Zilver Vlag van Nederland Arjan Stroetinga 15 10.10,25 80
Brons Vlag van Frankrijk Alexis Contin 10 10.10,31 70
4 Vlag van Kazachstan Dmitri Babenko 8 10.35,73 60
5 Vlag van Duitsland Alexej Baumgärtner 7 10.32,63 50
6 Vlag van Rusland Ivan Skobrev 5 10.10,77 45
7 Vlag van België Bart Swings 3 10.10,86 40
8 Vlag van Duitsland Patrick Beckert 3 10.14,33 36
9 Vlag van Polen Jan Szymański 2 10.40,42 32
10 Vlag van Nederland Crispijn Ariëns 1 10.10,92 28
11 Vlag van Nieuw-Zeeland Shane Dobbin 1 10.30,23 24
12 Vlag van Noorwegen Fredrik van der Horst 1 10.43,07 21
13 Vlag van Duitsland Marco Weber 0 10.11,00 18
14 Vlag van Canada Philippe Riopel 0 10.11,32 16
15 Vlag van Verenigde Staten Brian Hansen 0 10.11,65 14
16 Vlag van Nederland Jorrit Bergsma 0 10.12,07 12
17 Vlag van China Sun Longjiang 0 10.12,69 10
18 Vlag van Canada Tyler Derraugh 0 10.14,43 8
19 Vlag van Canada Scott Bickerton 0 10.14,61 6
20 Vlag van Frankrijk Benjamin Macé 0 10.14,65 5
21 Vlag van Rusland Aleksandr Roemjantsev 0 10.16,30 4
22 Vlag van België Ferre Spruyt 0 10.18,87 3
23 Vlag van Oostenrijk Bram Smallenbroek 0 10.37,94 2
24 Vlag van Verenigde Staten Joshua Wood 0 10.39,06 1
NF Vlag van Italië Luca Stefani 0
NF Vlag van Frankrijk Ewen Fernandez 0

Berlijn[bewerken | brontekst bewerken]

Marco Weber was een van de mensen die het bal opende, maar bij de eerste tussensprint werd hij overvleugeld door Lee, Belchos, Baumgärtner en Riopel die de punten pakten. Jorrit Bergsma hing in eerste instantie wat achteraan, maar kwam na de eerste tussensprint plots terug en ging "er op en er over". Hij sloeg een ruim gat waarna Dobbin en Weber in de tegenaanval gingen. De winnaar van een week eerder, Jonathan Kuck, was inmiddels gevallen en was veel energie kwijt aan het terugrijden naar het peloton waarin onder meer Joo, Riopel, Ariëns en Hansen het gat op de koploper en het achtervolgende duo probeerden te verkleinen. Deze opdracht slaagde echter maar deels, waar Dobbin en Weber in de laatste ronde werden ingelopen hield Bergsma een gaatje van vier seconden over en kwam solo als winnaar over de streep.

Rang Schaatser Punten
massastart
Tijd Punten
wereldbeker
Goud Vlag van Nederland Jorrit Bergsma 30 10.39,27 150
Zilver Vlag van Frankrijk Alexis Contin 15 10.43,14 120
Brons Vlag van Nederland Arjan Stroetinga 10 10.43,82 105
4 Vlag van Duitsland Marco Weber 7 10.44,61 90
5 Vlag van Zuid-Korea Lee Seung-hoon 6 10.45,52 75
6 Vlag van Polen Jan Szymański 3 10.44,80 45
7 Vlag van Nieuw-Zeeland Shane Dobbin 3 10.45,99 40
8 Vlag van Canada Jordan Belchos 3 10,48,33 36
9 Vlag van Canada Philippe Riopel 2 11.05,74 32
10 Vlag van Duitsland Alexej Baumgärtner 2 11.07,64 28
11 Vlag van Zuid-Korea Joo Hyung-joon 0 10.45,86 24
12 Vlag van Nederland Crispijn Ariëns 0 10.46,66 21
13 Vlag van Kazachstan Dmitri Babenko 0 10.48,02 18
14 Vlag van Verenigde Staten Jonathan Kuck 0 10.49,90 16
15 Vlag van Verenigde Staten Brian Hansen 0 11.24,67 14