Wim Stroetinga

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Wim Stroetinga
Stroetinga in 2019
Persoonlijke informatie
Volledige naam Willem Stroetinga
Geboortedatum 23 mei 1985
Geboorteplaats Drachten, Nederland
Nationaliteit Vlag van Nederland Nederlandse
Lengte 178 cm
Gewicht 69 kg
Sportieve informatie
Huidige ploeg Vlasman Cycling Team
Discipline(s) Baanwielrennen, Wegwielrennen
Specialisatie(s) Ploegenachtervolging, Scratch
(baanwielrennen)
Massasprinten (wegwielrennen)
Ploegen
2005
2006
2007–2008
2009–2010
2011–2014
2015–2016
2018–2020
Löwik Meubelen
P3 Transfer-Fondas
KOGA Cycling Team
Team Milram
KOGA Cycling Team
Parkhotel Valkenburg
Vlasman Cycling Team
Medailleoverzicht
Baanwielrennen
Evenement Goud Zilver Brons
Wereldkampioenschappen 0 2 1
Europese kampioenschappen 0 0 2
Totaal (5 medailles) 0 2 3
Medailles
Portaal  Portaalicoon   Wielersport

Wim Stroetinga (Drachten, 23 mei 1985) is een voormalig Nederlands wielrenner. Hij is de jongere broer van marathonschaatser Arjan Stroetinga.

Loopbaan[bewerken | brontekst bewerken]

Jeugd[bewerken | brontekst bewerken]

Hij liet voor het eerst van zich horen in 2002, toen hij wereldkampioen scratch bij de junioren werd. Een jaar later in 2003 werd hij samen met Niels Pieters, Levi Heimans en Kevin Sluimer 2de achter Rusland tijdens het Europees kampioenschap ploegenachtervolging, tijdens de puntenkoers wist hij wel de titel te behalen voor de Belg Kenny De Ketele en de Tsjech Jiří Hochmann. Een paar maanden later won hij tijdens het Wereldkampioenschap ploegkoers aan de zijde van Niels Pieters een bronzen medaille.

Vanaf 2004 reed hij bij de beloften, ook hier trok hij de goede lijn door. Tijdens het EK ploegenachtervolging te Valencia reed hij samen met Geert-Jan Jonkman, Jos Pronk en Levi Heimans naar een 2de plaats achter het Oekraïense kwartet. Met de eerstgenoemde won hij ook de UIV-Cup van de Zesdaagse van Amsterdam. In december van dat jaar won hij ook zijn eerste Nederlandse titel bij de elite, in de scratch hield hij Robert Slippens en Niki Terpstra af.

Vanaf 1 januari 2005 tekende hij een profcontract bij Löwik Meubelen. Hij reed nu zijn meeste wedstrijden bij de elite, enkel de EK's en WK's reed hij tot en met 2007 bij de beloften. Zo werd hij in 2006 nog Europees kampioen Scratch te Athene waar hij Geraint Thomas en Ivan Kovalev versloeg.

Elite[bewerken | brontekst bewerken]

In 2005 brak hij op nationaal niveau door op de weg, met zeges in de Ronde van Midden-Nederland en het OZ Wielerweekend. Verder prolongeerde hij zijn Nederlandse titel in de scratch, en werd hij 2de in de puntenkoers achter Terpstra. Ook behaalde hij zijn eerste Wereldbeker zege, in Sydney won hij de scratch voor Alex Rasmussen en Greg Henderson.

Voor 2006 veranderde hij van team, hij kwam vanaf toen uit voor het P3 Transfer-Fondas team. Met overwinningen in onder andere Olympia's Tour, bevestigde hij zijn capaciteiten. Ook op de piste bevestigde hij met 2 nationale titels. In de scratch werd hij stilaan onklopbaar, en samen met Niki Terpstra versloeg hij de duo's Jeff Vermeulen/Pim Ligthart en Aart Vierhouten/Kenny van Hummel in de strijd om de driekleur in de ploegkoers.

Sinds 2007 maakt hij deel uit van het Ubbink - Syntec Cycling Team. Het seizoen begon uitstekend voor Stroetinga, op de wereldkampioenschappen voor profs haalde tijdens de scratch het zilver achter Wong Kam-Po uit Hongkong. Diens verrassende ontsnapping was net niet in te halen, maar Stroetinga versloeg met zijn eindsprint de rest van het veld. Later dat seizoen behaalde hij op het NK vier medailles.

In 2008 was het grote doel voor Stroetinga het winnen van de wereldtitel scratch. Zijn voorbereiding liep via de wereldbekers van L.A. en Kopenhagen, hij werd er respectievelijk 3de en 1ste. Tijdens het WK liet hij zich verrassen door de onbekende Wit-Rus Alexander Lisovski en werd hij voor het 2de jaar op rij 2de. Hij spoelde zijn ontgoocheling weg door later dat jaar Elia Viviani en Robert Bartko te kloppen in de strijd voor de Europese omnium titel, en wereldbeker scratch van Manchester te winnen. Op het NK behaalde hij net als in 2007 4 medailles, ditmaal wel alleen gouden.

In 2009 wou Stroetinga zich enkel nog op de weg focussen daarom tekende hij voor 2 jaar bij de Duitse Pro-Tour ploeg Milram. Hij vierde zijn debuut in de Tour Down Under, hier spurtte hij tijdens het voorafgaande Criterium naar een 2de plek achter Robbie McEwen. Voor de rest van het seizoen bleef hij onder de verwachtingen, en ook 2010 bracht niet wat er van hem verwacht werd. Na het opheffen van Team Milram zat Stroetinga een tijd zonder ploeg. In april 2011 werd bekend dat hij een contract getekend had bij het Ubbink-Koga Cycling Team.[1]

In 2011 was hij succesvol in wedstrijden van nationale allure. Zo won hij onder andere etappes in de Olympia's Tour en de Ronde van Midden-Nederland. Op de piste ging hij zich steeds meer toeleggen op het rijden van Zesdaagses, meestal aan de zijde van land- en ploeggenoot Peter Schep. Zo werden ze in de Zesdaagse van Vlaanderen-Gent 2e. Op het einde van dit seizoen werd hij samen met Jenning Huizenga, Arno van der Zwet en Levi Heimans 3e tijdens de wereldbeker van Astana op de ploegenachtervolging. Hierdoor plaatste hij zich voor de olympische spelen van het daaropvolgende jaar.

In 2012 waren die Spelen het hoofddoel van zijn seizoen. Als voorbereiding reed samen met Schep de Zesdaagse van Rotterdam, die zij wonnen; op het WK trad hij ook aan. Tijdens de scratch race moest hij enkel Ben Swift en Nolan Hoffman laten voorgaan. Hierna volgde een succesvolle wegcampagne waarna hij op 2 augustus samen met Levi Heimans, Jenning Huizenga en Tim Veldt aantrad tijdens de olympische ploegenachtervolging, ze eindigden als 7de. Eind 2012 behaalde Stroetinga zijn eerste grote zege op de weg. Hij won de Nationale Sluitingsprijs in het Belgische Putte-Kapellen.

2013 was een moeilijk jaar voor Wim Stroetinga. Op de weg boekte hij maar 1 zege, de 6de rit in de Olympia's tour, dit was tevens al zijn 6de ritzege in deze Nederlandse etappewedstrijd. In oktober trad hij in het Vlaams Wielercentrum Eddy Merckx aan in de Scratch race van de International Belgian Open. Hier wist hij te winnen voor Mark Cavendish. Ook werd hij in de zesdaagsen van Gent en Amsterdam telkens 2e. Op het NK wist hij samen met Jens Mouris wel de ploegkoers te winnen.

2014 begon voor hem meteen met een zege, in de Zesdaagse van Bremen boekte hij aan de zijde van de Duitser Leif Lampater zijn 2de zesdaagse zege. Verder won hij in mei vier etappes in Olympia's Tour. Na het teloorgaan van zijn ploeg Koga, moest Stroetinga op zoek naar een nieuwe ploeg voor 2015. Deze vond hij bij Parkhotel Valkenburg[2]

In 2016 werd hij derde bij het NK op de weg.

In 2017 behaalde Wim Stroetinga samen met zijn, inmiddels, vaste koppelmaat Yoeri Havik de zege in de zesdaagse van Berlijn. Verder behaalden zij podiumplaatsen in de zesdaagse van Bremen en Kopenhagen. In 2018 werd de zesdaagse van Berlijn voor de tweede maal gewonnen.

In september 2020 maakte Stroetinga bekend te stoppen als professioneel wielrenner.[3]

Overwinningen[bewerken | brontekst bewerken]

Wegwielrennen[bewerken | brontekst bewerken]

2005 - 2 zeges

2006 - 1 zege

2011 - 4 zeges

2012 - 3 zeges

2013 - 1 zege

2014 - 6 zeges

2015 - 4 zeges

2016 - 1 zege

Baanwielrennen[bewerken | brontekst bewerken]

Jaar Vlag van Nederland NK Vlag van Europa EK WK Overig
Junioren
2002 Goud scratch
2003 Goud keirin
Brons puntenkoers
Goud puntenkoers
Zilver ploegenachtervolging
Brons ploegkoers
Beloften
2004 Zilver ploegenachtervolging UIV Cup Amsterdam
2005 Brons scratch
2006 Goud scratch
2007 Zilver ploegkoers
Elites
2004 Goud scratch
2005 Goud scratch
Zilver puntenkoers
WB Sydney: scratch
2006 Goud ploegkoers Goud scratch
2007 Goud ploegkoers
Zilver scratch
Brons achtervolging Brons puntenkoers
Zilver scratch
2008 Goud achtervolging Goud madison Goud puntenkoers Goud scratch Goud omnium Zilver scratch WB Kopenhagen: scratch
WB Manchester: scratch
2009
2010 Zilver scratch
2011 Goud 50km
Brons ploegkoers Brons puntenkoers Brons scratch
2012 Goud puntenkoers Brons scratch
2013 Goud ploegkoers
Zilver puntenkoers
Gent: scratch
2014 Londen: puntenkoers
2015 Goud achtervolging Goud puntenkoers
Goud derny
Anadia: scratch
2016 Brons scratch
2017 Goud ploegkoers
Brons scratch
Wieler 3 daagse Alkmaar
2018 Goud scratch Goud ploegkoers
2019 Goud ploegkoers Brons scratch

Zesdaagsen[bewerken | brontekst bewerken]

Nr. Jaar Zesdaagse van Samen met
1 2012 Rotterdam Vlag van Nederland Peter Schep
2 2014 Bremen Vlag van Duitsland Leif Lampater
3 2017 Berlijn Vlag van Nederland Yoeri Havik
4 2018 Berlijn Vlag van Nederland Yoeri Havik
5 2018 Londen Vlag van Nederland Yoeri Havik
6 2019 Manchester Vlag van Nederland Yoeri Havik
7 2020 Rotterdam Vlag van Nederland Yoeri Havik
8 2020 Berlijn Vlag van België Moreno De Pauw

Privé[bewerken | brontekst bewerken]

Stroetinga is getrouwd met oud-wielrenster Roxane Knetemann.[4]

Externe link[bewerken | brontekst bewerken]

Commons heeft mediabestanden in de categorie Wim Stroetinga.
(en) Profiel van Wim Stroetinga op ProCyclingStats