Wim van Hoorn (beeldhouwer)

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Wim van Hoorn
Wim van Hoorn, 1957
Persoonsgegevens
Volledige naam Wilhelmus C. van Hoorn
Geboren Maastricht, 28 mei 1908
Overleden Amsterdam, 17 september 1979
Geboorteland Nederland
Beroep(en) Beeldhouwer
RKD-profiel
Portaal  Portaalicoon   Kunst & Cultuur
Onthulling standbeeld in 1957,
Wim van Hoorn is in beeld vanaf 36 seconden in deze video

Wilhelmus (Wim) C. van Hoorn (Maastricht, 28 mei 1908Amsterdam, 17 september 1979) was een Nederlandse beeldhouwer.[1]

Leven en werk[bewerken | brontekst bewerken]

Van Hoorn studeerde tekenen en schilderen aan de Middelbare Kunstnijverheidsschool in Maastricht. Docent Charles Vos raadde hem aan over te stappen op beeldhouwen. Hij vervolgde zijn opleiding aan de Rijksakademie van beeldende kunsten in Amsterdam (1935-1938), waar hij les kreeg van Jan Bronner. In 1941 werd hij lid van de Nederlandse Kring van Beeldhouwers. Na de Tweede Wereldoorlog maakte hij oorlogsmonumenten voor Smilde en Tiel. Van Hoorn maakte veel religieuze kunst voor de Rooms-Katholieke Kerk, waaronder heiligenbeelden en wandreliëfs. Zijn eerste grote niet-kerkelijke opdracht was het Barbaramonument dat hij in 1951 in opdracht van de Staatsmijnen maakte. Hoewel Van Hoorn woonde en werkte in Amsterdam, werd zijn werk vooral in zijn geboortestreek Limburg geplaatst. Hij is de vader van kunstschilder Marcus van Hoorn.

Werken (selectie)[bewerken | brontekst bewerken]

WvHoorn op Kosmos (december 2019)

Fotogalerij[bewerken | brontekst bewerken]

Literatuur[bewerken | brontekst bewerken]

Zie de categorie Wim van Hoorn van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.