Wiplala
| Wiplala | ||||
|---|---|---|---|---|
| Auteur(s) | Annie M.G. Schmidt | |||
| Illustrator | Jenny Dalenoord | |||
| Land | Nederland | |||
| Taal | Nederlands | |||
| Genre | jeugdliteratuur, fantasy | |||
| Uitgever | Em. Querido's Uitgeverij | |||
| Uitgegeven | 1957 | |||
| ISBN | 9789045117294 | |||
| Verfilming | Wiplala (film) | |||
| ||||
Wiplala is een kinderboek, geschreven door Annie M.G. Schmidt met zwart-wittekeningen van Jenny Dalenoord. De eerste druk verscheen in 1957 bij uitgeverij Querido als Jeugdsalamander met een gekleurde boekomslag. In 2007 verscheen de 38e druk, inmiddels met tekeningen van Philip Hopman.
Het is een fantasieverhaal dat zich afspeelt rondom een soort kabouter, een 'wiplala', die toevalligerwijs terechtkomt bij het gezin Blom in Amsterdam-Zuid.
Verhaalverloop[bewerken | brontekst bewerken]
Bij het arme gezin Blom, dat bestaat uit vader Blom en zijn twee kinderen Johannes en Nella Della, vangt de poes Vlieg een soort klein kaboutertje dat uit een muizenhol tevoorschijn komt. Het mannetje verandert Vlieg in een poes van steen. Dan stelt hij zich voor aan het gezin en vertelt hij zijn verhaal: hij is een 'wiplala' en komt van het zuidelijk halfrond. Wiplala's zijn geen kaboutertjes, zoals het gezin denkt. De wiplala kan toveren, maar noemt dat zelf 'tinkelen'. Omdat hij nog niet goed genoeg kan tinkelen, is hij weggestuurd door de andere wiplala's.
Wiplala mag bij het gezin Blom blijven. Hij haalt allerlei gekke dingen uit: zo tinkelt hij voortdurend het eten dat er op tafel staat om in iets wat de kinderen lekkerder vinden, zoals ijs. Vader Blom is hier niet blij mee. Wiplala wil niet aan de andere mensen getoond worden. Als de straatarme buurman van het gezin, de dichter Arthur Hollidee, op bezoek is, ziet hij Wiplala toevallig. Hij wil hem oppakken, waarna de bange Wiplala de dichter in steen verandert. Hollidees zuster denkt dat hij van de honger versteend is.
Nadat vader Blom de rekening van een etentje niet kan betalen, verandert Wiplala hen in net zulke kleine wezentjes als hijzelf zodat ze kunnen vluchten. Het lukt Wiplala hierna lange tijd niet om de drie weer groot te maken. Als de werkster, mevrouw Dingemans, allerlei mensen uitnodigt om hen zo te zien, slaan ze op de vlucht en komen in allerlei hachelijke situaties terecht. Via een fruitmand voor een ziek meisje en haar dokter Vink komen ze uiteindelijk bij twee rijke oude dames in een grachtenhuis terecht, die ze de stuipen op het lijf jagen. Ze roepen de hulp weer in van dokter Vink, die als enige hun verhaal kent. De dokter vertelt de twee dames dat ze aan waanvoorstellingen lijden door de gebakken lever die ze de avond ervoor hebben gegeten.
Uiteindelijk komt Wiplala er toch achter hoe hij het gezin weer terug kan tinkelen: door een bepaald soort rode besjes te eten. Vader Blom, Johannes en Nella Della worden weer groot. Ook tinkelt Wiplala nu de dichter Hollidee, die door zijn standbeeld beroemd is geworden en veel dichtbundels verkocht heeft en dus niet arm meer is, weer terug in een levend mens. Dit gebeurt net op het moment dat de minister het standbeeld van de dichter onthult, ter gelegenheid van de 50ste geboortedag van Arthur Hollidee. Het standbeeld komt hierdoor ter plekke tot leven.
Wiplala kan weer goed tinkelen, denkt hij, en hij gaat terug naar waar hij vandaan komt. Nella Della vindt nog een versteende kruisspin terug die Wiplala is vergeten terug te tinkelen.
Vervolg[bewerken | brontekst bewerken]
In 1962 verscheen er een vervolg, Wiplala weer, eveneens met tekeningen van Dalenoord. Voorafgaand aan de boekuitgaven verschenen beide boeken, inclusief de illustraties van Dalenoord, eerst in afleveringen in het kindertijdschrift Kris Kras.
Bewerkingen[bewerken | brontekst bewerken]
In november 2014 is de film Wiplala verschenen, gemaakt door regisseur Tim Oliehoek en producent Burny Bos. De rol van Wiplala wordt gespeeld door Géza Weisz.
Externe links[bewerken | brontekst bewerken]
- Wiplala, boekboek.nl