Wolter Adriaan Joan Jozef van Hellenberg Hubar
|
Dit artikel staat op een nalooplijst. Als de inhoud op verifieerbaarheid gecontroleerd is, kan dit sjabloon verwijderd worden. Geef dat ook aan op de betreffende nalooplijst. Bekijk ook de bewerkingsgeschiedenis om te zien of anderen hier al aan gewerkt hebben. |
Wolter Adriaan Joan Jozef van Hellenberg Hubar (Den Haag, 19 maart 1916 - Tilburg, 12 juli 1996) was Engelandvaarder.
Wolter Hubar groeide op in het Statenkwartier in Den Haag. Na zijn HTS-Examen wilde hij in Delft gaan studeren, maar daar kwam weinig van terecht omdat de Tweede Wereldoorlog uitbrak. Toen er geen colleges meer werden gegeven, ging hij werken bij de Nederlandsche Seintoestellen Fabriek (NSF) in Hilversum.
Oorlogsjaren[bewerken | brontekst bewerken]
Op 18 mei 1942 probeerde hij met Jan Cornelis de Bruijn, Karel Glaser, Sjef de Groot, Willem Hendrik 't Hart, Anton Kortlandt, Gerardus Adrianus Lablans, ir Klaas de Munter, Bram Nol, Mozes Nol, Lex van Os, Cosmo Rooske en Arie Schotsman aan boord van een logger naar Engeland uit te wijken. Ze werden verraden door een collega van NSF, gearresteerd en naar het Oranjehotel in Scheveningen gebracht. Daarna werd hij overgeplaatst naar de Kamp Haaren en ten slotte naar de gevangenis op het Wolvenplein in Utrecht, net als Lex van Os. Daar werden ze wegens ‘unerlaubte Ausreise’ in 1943 vrijgelaten. Wolter ging toen wonen bij zijn moeder, die na de evacuatie uit het Statenkwartier naar Villa Blanca in Goirle was verhuisd.
Na de oorlog[bewerken | brontekst bewerken]
Na de oorlog trouwde Wolter Hubar met Wilhelmina 'Mimi' Vogels. Ze kregen vijf kinderen.
Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]
| Bronnen, noten en/of referenties |