World Professional Darts Championship 1987

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

De Embassy World Professional Darts Championship 1987 was de 10e editie van het internationale dartstoernooi World Professional Darts Championship georganiseerd door de BDO en werd gehouden van 10 januari 1987 tot en met 18 januari 1987 in het Engelse Frimley Green.

Prijzengeld[bewerken | brontekst bewerken]

Het totale prijzengeld bedroeg £64.000,- (plus £52.000 voor een 9-darter (niet gewonnen)) en was als volgt verdeeld:

Plaats Prijzengeld
Winnaar £14.000
Runner-up £7.000
Halvefinalist £3.500
Kwartfinalist £2.900
2e ronde £1.400
1e ronde £700
Niet-gekwalificeerden £250

Degene met de hoogste check-out (uitgooi) kreeg £1.000:

  • onbekend

Alle wedstrijden[bewerken | brontekst bewerken]

Eerste ronde (best of 5 sets)[bewerken | brontekst bewerken]

Rick Ney Vlag van Verenigde Staten USA - Terry O'Dea Vlag van Australië Australië 3 - 1
Eric Bristow Vlag van Engeland Engeland - Tony Payne Vlag van Verenigde Staten USA 3 - 0
Lars Erik Karlsson Vlag van Zweden Zweden - Peter McDonald Vlag van Schotland Schotland 3 - 1
Brian Cairns Vlag van Wales Wales - Keith Deller Vlag van Engeland Engeland 3 - 0
Alan Evans Vlag van Wales Wales - Ray Farrell Union Jack Noord-Ierland 3 - 2
Bob Sinnaeve Vlag van Canada Canada - Dave Whitcombe Vlag van Engeland Engeland 3 - 2
Bob Anderson Vlag van Engeland Engeland - Peter Locke Vlag van Wales Wales 3 - 0
Paul Lim Vlag van Singapore Singapore - Kexi Heinaharjo Vlag van Finland Finland 3 - 1
Dave Lee Vlag van Wales Wales - Kevin Kenny Vlag van Engeland Engeland 3 - 0
John Lowe Vlag van Engeland Engeland - Bobby George Vlag van Engeland Engeland 3 - 0
Tapani Uitos Vlag van Finland Finland - Robert MacKenzie Vlag van Schotland Schotland 3 - 0
Cliff Lazarenko Vlag van Engeland Engeland - Russell Stewart Vlag van Australië Australië 3 - 2
Frans Devooght Vlag van België België - Avtar Gill Vlag van Canada Canada 3 - 1
Jocky Wilson Vlag van Schotland Schotland - Ceri Morgan Vlag van Wales Wales 3 - 0
Ritchie Gardner Vlag van Engeland Engeland - Alan Glazier Vlag van Engeland Engeland 3 - 0
Mike Gregory Vlag van Engeland Engeland - Leighton Rees Vlag van Wales Wales 3 - 0

Tweede ronde (best of 5 sets)[bewerken | brontekst bewerken]

Rick Ney Vlag van Verenigde Staten USA - Eric Bristow Vlag van Engeland Engeland 0 - 3
Lars Erik Karlsson Vlag van Zweden Zweden - Brian Cairns Vlag van Wales Wales 3 - 2
Alan Evans Vlag van Wales Wales - Bob Sinnaeve Vlag van Canada Canada 3 - 0
Bob Anderson Vlag van Engeland Engeland - Paul Lim Vlag van Singapore Singapore 3 - 1
Dave Lee Vlag van Wales Wales - John Lowe Vlag van Engeland Engeland 1 - 3
Tapani Uitos Vlag van Finland Finland - Cliff Lazarenko Vlag van Engeland Engeland 2 - 3
Frans Devooght Vlag van België België - Jocky Wilson Vlag van Schotland Schotland 1 - 3
Ritchie Gardner Vlag van Engeland Engeland - Mike Gregory Vlag van Engeland Engeland 0 - 3

Kwartfinale (best of 7 sets)[bewerken | brontekst bewerken]

Eric Bristow Vlag van Engeland Engeland - Lars Erik Karlsson Vlag van Zweden Zweden 4 - 1
Alan Evans Vlag van Wales Wales - Bob Anderson Vlag van Engeland Engeland 4 - 3
John Lowe Vlag van Engeland Engeland - Cliff Lazarenko Vlag van Engeland Engeland 4 - 0
Jocky Wilson Vlag van Schotland Schotland - Mike Gregory Vlag van Engeland Engeland 4 - 3

Halve finale (best of 9 sets)[bewerken | brontekst bewerken]

Eric Bristow Vlag van Engeland Engeland - Alan Evans Vlag van Wales Wales 5 - 0
John Lowe Vlag van Engeland Engeland - Jocky Wilson Vlag van Schotland Schotland 5 - 0

Finale (best of 11 sets)[bewerken | brontekst bewerken]

Eric Bristow Vlag van Engeland Engeland - John Lowe Vlag van Engeland Engeland 4 - 6