World Professional Darts Championship 1991

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

De Embassy World Professional Darts Championship 1991 was de 14e editie van het internationale dartstoernooi World Professional Darts Championship georganiseerd door de BDO en werd gehouden van 4 januari 1991 tot en met 12 januari 1991 in het Engelse Frimley Green.

Prijzengeld[bewerken | brontekst bewerken]

Het totale prijzengeld bedroeg £110.500,- (plus £52.000 voor een 9-darter (niet gewonnen)) en was als volgt verdeeld:

Plaats Prijzengeld
Winnaar £26.000
Runner-up £13.000
Halvefinalist £6.500
Kwartfinalist £3.250
2e ronde £2.400
1e ronde £1.500
Niet-gekwalificeerden £325

Degene met de hoogste check-out (uitgooi) kreeg £1.000:

  • onbekend

Alle wedstrijden[bewerken | brontekst bewerken]

Eerste ronde (best of 5 sets)[bewerken | brontekst bewerken]

Tony Payne Vlag van Verenigde Staten USA - Chris Johns Vlag van Wales Wales 3 - 1
Phil Taylor Vlag van Engeland Engeland - Martin Phillips Vlag van Wales Wales 3 - 1
Bob Sinnaeve Vlag van Canada Canada - Eric Burden Vlag van Wales Wales 3 - 2
Dennis Priestley Vlag van Engeland Engeland - Magnus Caris Vlag van Zweden Zweden 3 - 0
Russell Stewart Vlag van Australië Australië - Knud Nilsen Vlag van Noorwegen Noorwegen 3 - 0
Bob Anderson Vlag van Engeland Engeland - Sean Palfrey Vlag van Wales Wales 3 - 2
Keith Sullivan Vlag van Australië Australië - Raymond van Barneveld Vlag van Nederland Nederland 3 - 0
Alan Warriner Vlag van Engeland Engeland - Paul Lim Vlag van Verenigde Staten USA 3 - 0
Kevin Kenny Vlag van Engeland Engeland - Albert Anstey Vlag van Canada Canada 3 - 2
Peter Evison Vlag van Engeland Engeland - John Lowe Vlag van Engeland Engeland 3 - 2
Ronnie Baxter Vlag van Engeland Engeland - Bruno Raes Vlag van België België 3 - 1
Jocky Wilson Vlag van Schotland Schotland - Ritchie Gardner Vlag van Engeland Engeland 3 - 2
Cliff Lazarenko Vlag van Engeland Engeland - Ronnie Sharp Vlag van Schotland Schotland 3 - 0
Dave Whitcombe Vlag van Engeland Engeland - Per Skau Vlag van Denemarken Denemarken 3 - 1
Mike Gregory Vlag van Engeland Engeland - Bob Taylor Vlag van Schotland Schotland 3 - 2
Eric Bristow Vlag van Engeland Engeland - Kexi Heinaharjo Vlag van Finland Finland 3 - 0

Tweede ronde (best of 5 sets)[bewerken | brontekst bewerken]

Tony Payne Vlag van Verenigde Staten USA - Phil Taylor Vlag van Engeland Engeland 0 - 3
Bob Sinnaeve Vlag van Canada Canada - Dennis Priestley Vlag van Engeland Engeland 0 - 3
Russell Stewart Vlag van Australië Australië - Bob Anderson Vlag van Engeland Engeland 2 - 3
Keith Sullivan Vlag van Australië Australië - Alan Warriner Vlag van Engeland Engeland 1 - 3
Kevin Kenny Vlag van Engeland Engeland - Peter Evison Vlag van Engeland Engeland 3 - 1
Ronnie Baxter Vlag van Engeland Engeland - Jocky Wilson Vlag van Schotland Schotland 1 - 3
Cliff Lazarenko Vlag van Engeland Engeland - Dave Whitcombe Vlag van Engeland Engeland 1 - 3
Mike Gregory Vlag van Engeland Engeland - Eric Bristow Vlag van Engeland Engeland 0 - 3

Kwartfinale (best of 7 sets)[bewerken | brontekst bewerken]

Phil Taylor Vlag van Engeland Engeland - Dennis Priestley Vlag van Engeland Engeland 3 - 4
Bob Anderson Vlag van Engeland Engeland - Alan Warriner Vlag van Engeland Engeland 4 - 3
Kevin Kenny Vlag van Engeland Engeland - Jocky Wilson Vlag van Schotland Schotland 4 - 3
Dave Whitcombe Vlag van Engeland Engeland - Eric Bristow Vlag van Engeland Engeland 3 - 4

Halve finale (best of 9 sets)[bewerken | brontekst bewerken]

Dennis Priestley Vlag van Engeland Engeland - Bob Anderson Vlag van Engeland Engeland 5 - 2
Kevin Kenny Vlag van Engeland Engeland - Eric Bristow Vlag van Engeland Engeland 2 - 5

Finale (best of 11 sets)[bewerken | brontekst bewerken]

Dennis Priestley Vlag van Engeland Engeland - Eric Bristow Vlag van Engeland Engeland 6 - 0