World Professional Darts Championship 1997

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

De Embassy World Professional Darts Championship 1997 was de 20e editie van het internationale dartstoernooi World Professional Darts Championship en werd gehouden van 4 januari 1997 tot en met 12 januari 1997 in het Engelse Frimley Green. De World Professional Darts Championship kan worden gezien als het wereldkampioenschap voor de British Darts Organisation, BDO, een van de twee toonaangevende dartsbonden in de wereld. Hierdoor is dit toernooi het belangrijkste toernooi dat onderdeel uitmaakt van diezelfde BDO.

Prijzengeld[bewerken | brontekst bewerken]

Het totale prijzengeld bedroeg £158.000,- (plus £52.000 voor een 9-darter (niet gewonnen)) en was als volgt verdeeld:

Plaats Prijzengeld
Winnaar £38.000
Runner-up £19.000
Halvefinalist £8.700
Kwartfinalist £4.400
2e ronde £3.350
1e ronde £2.100
Niet-gekwalificeerden £572

Degene met de hoogste check-out (uitgooi) kreeg £1.600:

  • 170 - Les Wallace (2e ronde)

Alle wedstrijden[bewerken | brontekst bewerken]

Eerste ronde (best of 5 sets)[bewerken | brontekst bewerken]

John Part Vlag van Canada Canada - Alan Brown Vlag van Engeland Engeland 3 - 1
Roger Carter Vlag van Verenigde Staten USA - Martin Adams Vlag van Engeland Engeland 3 - 1
Marshall James Vlag van Wales Wales - William Burnsfield Vlag van Engeland Engeland 3 - 1
Andy Fordham Vlag van Engeland Engeland - Matt Clark Vlag van Engeland Engeland 3 - 2
Geoff Wylie Union Jack Noord-Ierland - Andy Smith Vlag van Engeland Engeland 3 - 2
Steve Beaton Vlag van Engeland Engeland - Carl Mercer Vlag van Canada Canada 3 - 0
Leo Laurens Vlag van België België - Ritchie Davies Vlag van Wales Wales 3 - 0
Richie Burnett Vlag van Wales Wales - Peter Hinkley Vlag van Australië Australië 3 - 1
Bobby George Vlag van Engeland Engeland - Mick Brooks Vlag van Engeland Engeland 3 - 1
Roland Scholten Vlag van Nederland Nederland - Mike Gregory Vlag van Engeland Engeland 3 - 2
Mervyn King Vlag van Engeland Engeland - Graham Hunt Vlag van Australië Australië 3 - 1
Ronnie Baxter Vlag van Engeland Engeland - Andy Jenkins Vlag van Engeland Engeland 3 - 0
Paul Williams Vlag van Engeland Engeland - Erik Clarys Vlag van België België 3 - 2
Colin Monk Vlag van Engeland Engeland - Chris Hornby Vlag van Engeland Engeland 3 - 0
Les Wallace Vlag van Schotland Schotland - Bob Taylor Vlag van Schotland Schotland 3 - 1
Raymond van Barneveld Vlag van Nederland Nederland - Sean Palfrey Vlag van Wales Wales 3 - 0

Tweede ronde (best of 5 sets)[bewerken | brontekst bewerken]

John Part Vlag van Canada Canada - Roger Carter Vlag van Verenigde Staten USA 1 - 3
Marshall James Vlag van Wales Wales - Andy Fordham Vlag van Engeland Engeland 3 - 2
Geoff Wylie Union Jack Noord-Ierland - Steve Beaton Vlag van Engeland Engeland 0 - 3
Leo Laurens Vlag van België België - Richie Burnett Vlag van Wales Wales 3 - 0
Bobby George Vlag van Engeland Engeland - Roland Scholten Vlag van Nederland Nederland 0 - 3
Mervyn King Vlag van Engeland Engeland - Ronnie Baxter Vlag van Engeland Engeland 3 - 2
Paul Williams Vlag van Engeland Engeland - Colin Monk Vlag van Engeland Engeland 3 - 1
Les Wallace Vlag van Schotland Schotland - Raymond van Barneveld Vlag van Nederland Nederland 3 - 2

Kwartfinale (best of 7 sets)[bewerken | brontekst bewerken]

Roger Carter Vlag van Verenigde Staten USA - Marshall James Vlag van Wales Wales 3 - 4
Steve Beaton Vlag van Engeland Engeland - Leo Laurens Vlag van België België 4 - 3
Roland Scholten Vlag van Nederland Nederland - Mervyn King Vlag van Engeland Engeland 2 - 4
Paul Williams Vlag van Engeland Engeland - Les Wallace Vlag van Schotland Schotland 0 - 4

Halve finale (best of 9 sets)[bewerken | brontekst bewerken]

Marshall James Vlag van Wales Wales - Steve Beaton Vlag van Engeland Engeland 5 - 4
Mervyn King Vlag van Engeland Engeland - Les Wallace Vlag van Schotland Schotland 3 - 5

Finale (best of 11 sets)[bewerken | brontekst bewerken]

Marshall James Vlag van Wales Wales - Les Wallace Vlag van Schotland Schotland 3 - 6