Yves Petry

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Yves Petry
Yves Petry
Algemene informatie
Volledige naam Yves Petry
Geboren 26 juli 1967
Geboorteplaats Tongeren
Werk
Genre Fictie
Uitgeverij Das Mag
Dbnl-profiel
Portaal  Portaalicoon   Literatuur

Yves Petry (Tongeren, 26 juli 1967) is een Vlaamse schrijver, essayist en toneelschrijver. Hij studeerde wiskunde en filosofie aan de Katholieke Universiteit Leuven en is kernredacteur van DWB[1] en schreef ook in het Nieuw Wereldtijdschrift.[2]

Levensloop[bewerken | brontekst bewerken]

Yves Petry doorliep het middelbaar in de studierichting Grieks-Latijn. Daarna begon Petry een studie wiskunde aan de Katholieke Universiteit Leuven. Als motivatie hierover zegt Petry dat hij geïntrigeerd was door de idee van Plato over de meetkunde als het beste model van waarheid. In de dialoog Timaeus bespreekt Plato immers de rol van meetkunde in het begrijpen de van de fysieke wereld en het universum. Plato geloofde dat de meetkunde de sleutel was tot het begrijpen van de fysieke wereld. In Timaeus wordt de schepping van de wereld beschreven door verhoudingen en geometrische vormen. Plato geloofde ook dat de meetkunde belangrijk was in het cultiveren van de geest van studenten. De studie wiskunde bracht Petry echter niet de voldoening waarop hij gehoopt had.

Na het behalen van zijn bachelor wiskunde, schakelde hij gedesillusioneerd over naar de studie filosofie aan dezelfde universiteit. Daar leerde hij denkers kennen zoals Spinoza en Nietzsche. Inmiddels was hij al op weg naar het schrijverschap. Over deze studierichting zegt Petry dat het voordeel van het programma was dat het hem vrij gemakkelijk afging. Studenten werden niet de gehele periode geconsumeerd door de studie. Zo was er voldoende tijd voor de student om zich aan andere interesses te wijden, voordat men begon aan de masterproef. In Petry's geval was dit literaire werken lezen. Als masterproef schreef hij een thesis over Spinoza. Naar aanleiding van het 125-jarig bestaan van het Hoger Instituut van Wijsbegeerte bracht hij de tekst Het verlangen om te bestaan, waarin hij terugblikt op zijn studententijd. Filosofie bedreef hij naar eigen zeggen als een literair genre en niet als een wetenschap, in tegenstelling tot sommigen.

Na zijn studie filosofie voldeed Petry aan de toen geldende dienstplicht door te werken in een bibliotheek als gewetensbezwaarde. Daar verdiepte hij zich onder andere in werken uit de psychologie. Na deze periode heeft hij theaterteksten geschreven.

Literair werk[bewerken | brontekst bewerken]

Als romanschrijver staat Yves Petry bekend om zijn stilistisch vermogen en filosofische beschouwingen. Vaak ervaren zijn hoofdpersonages een plots, diepgaand interesseverlies in wat hun leven doorgaans betekenis geeft. Voorbeelden hiervan zijn de literatuurprofessor in De maagd Marino, Jeroen Ullings in De Geesten en Kasper in Liefde bij wijze van spreken.

De belangrijkste literaire invloeden die Petry heeft genoemd zijn Spinoza, Nabokov, Thomas Bernhard, Kafka, Freud en Friedrich Nietzsche. Over Freud zegt Petry dat hij hem vooral heeft leren kennen door zijn werk zelf te lezen. Niet zozeer het wetenschappelijke aspect, maar de klinische beschrijving inspireert hem. Een voorbeeld van de invloed van Nabokov zijn de allitererende namen van de hoofdpersonages in de roman Overal zit mens: een moordfantasie. Een ander voorbeeld is de naam 'Fielinckx' in Liefde bij wijze van spreken. In de roman De geesten dragen twee hoofdpersonages een naam van een recensent die eerdere boeken van Petry heeft beoordeeld. Een citaat van Emil Cioran vormde het motto van De geesten.

Petry publiceerde zijn romans bij de uitgever De Bezige Bij vanaf 1999, met Het jaar van de man, tot en met 2015, met Liefde bij wijze van spreken. Vanaf De Geesten heeft hij gepubliceerd bij de uitgever Das Mag.

De Maagd Marino werd vertaald naar het Duits door Gregor Seferens onder de titel In paradisum.

In 2007 bracht hij een 'radioboek' uit bij deBuren.

In 2011 verzorgde hij de toneeltekst van het derde deel De misdaad van de theaterbewerking van De man zonder eigenschappen van Robert Musil. Dit project was een initiatief van Toneelhuis. Guy Cassiers was de regisseur.

In 2017 verbleef hij een aantal dagen in Tilburg. Als writer in residence werd op het Tilt Festival zijn essay Tilburgh International gepubliceerd.

Bibliografie[bewerken | brontekst bewerken]

  • 1999 - Het jaar van de man. Roman. - 184 p. ISBN 90-234-3826-4. INHOUD: Een jongeman probeert al filosoferend er proefondervindelijk achter te komen hoe te leven
  • 2001 - Bijdrage in: Bunker Hill : tijdschrift met literatuur, vol.4(2001)nr.15. ISSN 1386-6397[3]
  • 2001 - Gods eigen muziek. Roman. - 202 p. ISBN 90-234-7082-6. INHOUD: Als een homoseksuele man getroffen wordt door een verheven openbaring van liefde, stuit hij op onbegrip in zijn omgeving[4][5]
  • 2003 - Jezus leeft. Verhaal in: Mooie jonge honden : nieuw Vlaams literair talent / samenst. redactie De Brakke Hond. - Leuven : Van Halewyck, 2003. - 318 p. ISBN 90-5617-529-7[6]
  • 2003 - De laatste woorden van Leo Wekeman. Roman. - 255 p. ISBN 90-234-1250-8. Inhoud: Een journalist moet vaststellen dat hij na het vertrek van zijn vrouw en de komst van een nieuwe collega de greep op zijn leven verliest.[7][8]
  • 2005 - De onmogelijke woorden. Over poëzie, in: DWB, vol.150(2005)nr.3, p.371-376
  • 2006 - Het lied & De wetten : aan schrijvers en lezers. Over literatuur en wetenschap, in: DWB, vol.151(2006)nr.2, p.207-211
  • 2006 - De ruis van robots: interview met Luc Steels / co-auteur: Kamiel Vanhole. In: DWB, vol.151(2006)nr.2, p.207-211
  • 2006 - De achterblijver. Roman. - 285 p. ISBN 90-234-2070-5. Inhoud: Als een perfecte baby-computer ontwikkeld wordt, blijkt pijnlijk de imperfectie van de mens.[9]
  • 2007 - Gastblogger van de week in De Volkskrant, 29 januari - 3 februari 2007, over zijn ervaringen als winnaar van de BNG-literatuurprijs[10]
  • 2009 - Goudglans en sterrenstof. In: DWB, (2009)nr.5
  • 2009 - teksten in Stukken, voorstelling van Toneelgroep STAN[11]
  • 2010 - De zorgen van een schrijver: maandelijkse columns in De Leeswolf[12][13]
  • 2010 - Mijn leven als foetus / van een naw. voorz. door Dirk Leyman. - Amsterdam etc. : Voetnoot, 2010. - 41 p. - (Belgica ; 1). ISBN 978-90-78068-56-3. INHOUD: Schets over de verhouding tussen auteur en roman
  • 2010 - De maagd Marino. Roman. - 284 p. ISBN 978-90-234-5444-1. INHOUD: Over de 'Kannibaal van Rotenburg', Armin Meiwes[14][15]
  • 2012 - De zorgen van een schrijver. De Nieuwjaarslezingen van filosofiehuis 'Het zoekend hert' - editie 2012. - 48 p. ISBN 9789460580987. INHOUD: In zijn Nieuwjaarslezing reflecteert Yves Petry over de zorgen van een schrijver - 'over wensen, angsten en zorgen zoals ik die had bij het schrijven van mijn vorig boek, en zoals ik die nu al heb bij het aanvatten van een volgend boek.' Het gaat hier om een herwerkte versie van columns voor recensietijdschrift De Leeswolf uit 2010.[16]
  • 2015 - Liefde bij wijze van spreken. Roman. - 336 p. ISBN 978-90-234-8607-7 - Bezige Bij.
  • 2017 - Tilburgh international. Verhaal - 40 p. ISBN 978-90-822542-2-8 - Tilt.
  • 2019 - De Geesten. Roman. - 308 p. ISBN 978-94-924788-1-8 - Das Mag.
  • 2022 - Overal zit mens: een moordfantasie. Roman. - 250 p. ISBN 978-94-932485-2-6 - Das Mag.

Literaire prijzen[bewerken | brontekst bewerken]

Interviews[bewerken | brontekst bewerken]

  • 2001 - Interview door Coen Simon: De liefde houdt van wandelen : Yves Petry schrijft een spinozistische roman[4]
  • 2006 - Interview door Frans Crols: Bart Verhaeghe (Eurinpro) vs. Yves Petry[22]
  • 2010 - Interview door Esther Wils: Literatuur creëert problemen, niet om ze op te lossen maar om ze interessant te maken[23]
  • 2011 - Tom Van Imschoot: Vlaamse schrijvers over de afstand tot Nederland[24]
  • 2011 - Interview door Elsbeth Etty: Niets mis met zinloosheid[15]

Externe link[bewerken | brontekst bewerken]