Zuid-Koreaans Golfkampioenschap 2013

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Het Zuid-Koreaans Golfkampioenschap is een golftoernooi van de Europese PGA Tour en de Aziatische PGA Tour. De 6de editie wordt in 2013 voor de derde achtereenvolgende keer gespeeld op de Blackstone Golf Club in Zuid-Korea. Het prijzengeld is €2,200,000. Titelverdediger is de Oostenrijker Bernd Wiesberger.

Verslag[bewerken | brontekst bewerken]

De par van de baan is 72. Het baanrecord is 65 en staat op naam van Bernd Wiesberger.

Ronde 1[bewerken | brontekst bewerken]

Er zijn dit jaar al 16 toernooien gespeeld, en vijf daarvan hebben oponthoud gehad door de vreemde weersomstandigheden, sneeuw in Kansas, te veel regen en onweer op andere banen. In Zuid-Korea was er dikke mist, waardoor de eerste ronde ruim twee uren werd gestopt. Daarna werd het vol aan de top van het scorebord. Vijf spelers kwamen met -5 aan de leiding, w.o. de Koreaanse speler Gi-whan Kim, die sinds het begin van 2013 in de top-500 van de wereldranglijst staat. Louis Oosthuizen, die tegenwoordig in een private jet vliegt, stond na negen holes al op -6, maar dat hield geen stand.
Met Maarten Lafeber, de enige Nederlander in dit toernooi, gaat het weer slecht. Hij heeft nu acht toernooien gespeeld, drie keer de cut gehaald en pas drie rondes onder par gespeeld. Na zijn 15de holes werd het spelen gestaakt wegens invallende duisternis.
Tetsuji Hiratsuka maakte een hole-in-one op hole 13 (203 meter).

Ronde 2[bewerken | brontekst bewerken]

Vrijdag moest eerst ronde 1 door 78 spelers afgemaakt worden.
Tommy Fleetwood ging tijdens zijn 2de ronde aan de leiding na een birdie op hole 5 (zijn 14de hole), en een half uur later werd de 2de ronde wegens onweer onderbroken. Pas om 14:30 werd er weer gespeeld. Fleetwood eindigde met twee bogeys en viel terug naar -5. Lafeber speelde onder par maar miste de cut.
James Morrison verbeterde het toernooirecord en deelde even de leiding met Alexander Norén totdat Arnond Vongvanij en Wade Ormsby hen inhaalde. Om 19:00 uur werd het te donker om verder te spelen, ronde 2 moest nog door 77 speler zaterdag afgemaakt worden.

Ronde 3[bewerken | brontekst bewerken]

Aan het einde van ronde 2 stonden drie spelers aan de leiding: Wade Ormsby, Arnond Vongvanij en de 23-jarige Kiradech Aphibarnrat, die in maart het Maleisisch Open 2013 won.
Marcus Fraser, winnaar van dit toernooi in 2010, begon ronde 3 met vier birdies in de eerste zeven holes, waarna hij aan de leiding stond. Alexander Norén nam later de leiding over. Ashun Wu maakte tijdens deze ronde de enige eagle maar eindigde toch op +1 (tijdens ronde 2 vielen 13 eagles).

Ronde 4[bewerken | brontekst bewerken]

Drie spelers eindigden aan de leiding met een totaalscore van -11. Brett Rumford leek tot kort daarvoor te winnen maar maakte een dubbel-bogey op hole 17. Het werd een play-ff op hole 18, een par 5. Het liep voor Rumford toch goed af want toen Peter Whiteford en Marcus Fraser op de eerste play-off hole met hun tweede slag de green misten en een birdie maakten, lag hij voor 2 naast de pin. Hij maakte een eagle en won. Het was zijn eerste overwinning sinds 2007.

Naam Score R1 Nr Score R2 Totaal Nr Score R3 Totaal Nr Score R4 Totaal Nr
Vlag van Australië Brett Rumford 73 +1 T74 67 -5 -4 T13 69 -3 -7 T4 68 -4 -11 1
Vlag van Australië Marcus Fraser 70 -2 T21 70 -2 -4 T13 69 -3 -7 T4 68 -4 -11 T2
Vlag van Schotland Peter Whiteford 70 -2 T21 69 -3 -5 T9 69 -3 -8 T2 69 -3 -11 T2
Vlag van Frankrijk Romain Wattel 70 -2 T21 69 -3 -5 T9 71 -1 -6 T6 69 -3 -9 4
Vlag van Zuid-Afrika Louis Oosthuizen 69 -3 T11 71 -1 -4 T13 71 -1 -5 T8 69 -3 -8 5
Vlag van Thailand Thongchai Jaidee 71 -1 T34 72 par -1 T20 73 +1 par T44 65 -7 -7 T6
Vlag van Spanje Pablo Larrazábal 70 -2 T21 70 -2 -4 T13 68 -4 -8 T2 73 +1 -7 T6
Vlag van Zweden Alexander Norén 71 -1 T34 67 -5 -6 T4 69 -3 -9 1 74 +2 -7 T6
Vlag van Schotland Stephen Gallacher 70 -2 T21 68 -4 -6 T4 75 +3 -3 T15 68 -4 -7 T6
Vlag van Spanje José Manuel Lara 71 -1 T34 67 -5 -6 T4 72 par -6 T6 72 par -6 T11
Vlag van Thailand Kiradech Aphibarnrat 71 -1 T34 66 -6 -7 T1 75 +3 -4 T10 70 -2 -6 T11
Vlag van Zuid-Korea Gi-whan Kim 67 -5 T1 72 par -5 T9 75 +3 -2 T25 68 -4 -6 T11
Vlag van Australië Kieran Pratt 67 -5 T1 77 +5 par T63 69 -3 -3 T15 70 -2 -5 T17
Vlag van Australië Wade Ormsby 70 -2 T21 67 -5 -7 T1 74 +2 -5 T8 72 par -5 T17
Vlag van China Ashun Wu 75 +3 T107 65 -7 -4 T13 73 +1 -3 T15 71 -1 -4 T23
Vlag van Zweden Johan Edfors 67 -5 T1 75 +3 -2 T35 74 +2 par T44 69 -3 -3 T26
Vlag van Thailand Arnond Vongvanij 68 -4 T6 69 -3 -7 T1 76 +4 -3 T15 72 par -3 T26
Vlag van Engeland Tommy Fleetwood 68 -4 T6 71 -1 -5 T9 73 +1 -4 T10 74 +2 -2 T31
Vlag van Engeland James Morrison 72 par T56 66 -6 -6 T4 75 +3 -3 T15 74 +2 -1 T40
Vlag van Zuid-Afrika Jbe' Kruger 71 -1 T34 67 -5 -6 T4 79 +7 +1 T52 70 -2 -1 T40
Vlag van Frankrijk Jean-Baptiste Gonnet 67 -5 T1 76 +4 -1 T20 75 +3 +2 T58 71 -1 +1 T55
Vlag van Engeland Matthew Baldwin 67 -5 T1 73 +1 -4 T13 76 +4 par T44 74 +2 +2 T58
Vlag van Nederland Maarten Lafeber 80 +8 153 70 -2 +6 MC
Leider Toernooirecord MC = missed cut = cut gemist DQ = disqualified

Spelers[bewerken | brontekst bewerken]

Wereldranglijst
Europese Tour
Aziatische Tour
Amateur
Nationale Spelers
Invitaties