Korund

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
korund
Korund
Mineraal
Chemische formule α-Al2O3
Kleur Kleurloos, door substituties gekleurd: blauw (Fe), geel (Ti) of rood (Cr)
Streepkleur Wit
Hardheid 9 (per definitie)
Gemiddelde dichtheid 4 tot 4,1 kg/dm3
Glans Diamant
Opaciteit Doorzichtig of doorschijnend
Breuk Vrijwel onbreekbaar
Splijting Geen
Kristaloptiek
Kristalstelsel Trigonaal
Brekingsindices 1,76 - 1,78
Dubbele breking 0,0080
Overige eigenschappen
Radioactiviteit niet radioactief
Magnetisme niet magnetisch
Lijst van mineralen
Portaal  Portaalicoon   Aardwetenschappen

Korund is een mineraal dat chemisch gezien de kristallijne vorm van aluminiumoxide is met als formule α-Al2O3.

Eigenschappen[bewerken | brontekst bewerken]

Korund heeft hardheid 9 op de schaal van Mohs, vormen die minder zuiver zijn hebben ongeveer hardheid 8. De gemiddelde dichtheid is 4 kg/dm3 (voor zuiver korund 4,05 kg/dm3) en het mineraal heeft een trigonale kristalstructuur. De brekingsindex is 1,76 - 1,78. Korund is niet magnetisch.

Naam[bewerken | brontekst bewerken]

De naam van het mineraal is ofwel afgeleid van het Hindi woord kurand, of van het Sanskriete kuruvinda, dat "robijn" betekent.

Industriële toepassing[bewerken | brontekst bewerken]

Robijnlagers in een horloge

Door zijn hardheid wordt het vaak gebruikt als slijpmiddel voor bijvoorbeeld slijpschijven of schuurpapier. Zuivere vormen van korund (met een kleine toevoeging van andere metaalatomen die een bepaalde kleur geven aan de steen) staan bekend als de edelstenen saffier (blauw door ijzersporen) en robijn (rood door chroomsporen) en worden dan ook geslepen in sieraden verwerkt. Robijn wordt ook gebruikt voor lagers in precisiehorloges.

Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]

Zie de categorie Corundum van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.