Lood(II)carbonaat

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
(Doorverwezen vanaf Loodcarbonaat)
Lood(II)carbonaat
Structuurformule en molecuulmodel
Lood(II)carbonaat-poeder
Algemeen
Molecuulformule PbCO3
IUPAC-naam lood(II)carbonaat
Andere namen loodcarbonaat
Molmassa 267,21 g/mol
CAS-nummer 598-63-0
Wikidata Q411260
Beschrijving Wit poeder
Waarschuwingen en veiligheidsmaatregelen
SchadelijkSchadelijk voor de gezondheidMilieugevaarlijk
Gevaar
H-zinnen H302 - H332 - H360 - H373 - H410
EUH-zinnen geen
P-zinnen P201 - P273 - P308+P313 - P501
EG-Index-nummer 082-001-00-6
Fysische eigenschappen
Aggregatietoestand vast
Kleur wit
Dichtheid 6,60 g/cm³
Smeltpunt 315 °C
Oplosbaarheid in water 0,11 g/L
Goed oplosbaar in basen
Slecht oplosbaar in ethanol, ammonia
Onoplosbaar in water
Brekingsindex 1,804[1]
Tenzij anders vermeld zijn standaardomstandigheden gebruikt (298,15 K of 25 °C, 1 bar).
Portaal  Portaalicoon   Scheikunde

Lood(II)carbonaat is de anorganische verbinding van lood, met als brutoformule PbCO3. De zuivere stof komt voor als een wit kristallijn poeder, dat vrijwel onoplosbaar is in water (het oplosbaarheidsproduct bedraagt 1,46 × 10−13). Het mineraal cerussiet is een natuurlijke vorm van lood(II)carbonaat.[2]

Een basische verbinding van loodcarbonaat, 2PbCO3·Pb(OH)2 werd veel gebruikt als loodwit in de schilderkunst.

Structuurformule[bewerken | brontekst bewerken]

Loodion Carbonation

Synthese[bewerken | brontekst bewerken]

Lood(II)carbonaat wordt op industriële schaal bereid door de reactie van lood(II)acetaat met ammoniumcarbonaat:

Een gelijkaardige methode betreft het oplossen van koolstofdioxide in een oplossing van lood(II)acetaat, waardoor het gevormde lood(II)carbonaat neerslaat.

Basische loodcarbonaten[bewerken | brontekst bewerken]

Naast lood(II)carbonaat zijn er een aantal basische lood(II)carbonaten en stoffen (doorgaans mineralen) waarin lood(II)carbonaat een prominente rol speelt. Naast andere stoffen gaat het dan om:

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]