Magnesiumchloride

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Magnesiumchloride
Structuurformule en molecuulmodel
Magnesiumchloride-kristallen
Algemeen
Molecuulformule MgCl2
IUPAC-naam magnesiumchloride
Andere namen magnesiumdichloride
Molmassa 95,23 g/mol
CAS-nummer 7786-30-3
Wikidata Q265414
Beschrijving Witte kristallen
Vergelijkbaar met magnesiumbromide
Waarschuwingen en veiligheidsmaatregelen
Hygroscopisch? ja
MAC-waarde 20 mg/m³[1]
Fysische eigenschappen
Aggregatietoestand vast
Kleur wit of kleurloos
Dichtheid 2,32[1] g/cm³
Smeltpunt 714[1] °C
Kookpunt 1412[1] °C
Dampdruk (bij 650°C) 0,1[1] Pa
Oplosbaarheid in water (bij 20°C) 542[1] g/L
Goed oplosbaar in water
Geometrie en kristalstructuur
Kristalstructuur hexagonaal
Tenzij anders vermeld zijn standaardomstandigheden gebruikt (298,15 K of 25 °C, 1 bar).
Portaal  Portaalicoon   Scheikunde

Magnesiumchloride (MgCl2) is het magnesiumzout van waterstofchloride. Het vormt meerdere hydraten en komt als dubbelzout voor in het mineraal carnalliet (KMgCl3 · 6 H2O). Het is, op natriumchloride na, de meest voorkomende zoutcomponent in zeewater.

Synthese[bewerken | brontekst bewerken]

Magnesiumchloride wordt gewonnen door het indampen van de overgebleven vloeistof, die ontstaan is bij de productie van kaliumchloride uit carnalliet. Daarbij wordt eerst magnesiumchloride-hexahydraat ofwel bischofiet (MgCl2 · 6H2O) gevormd. Bij verder indampen (verhitting) ontstaat een waterarmer product. Watervrij magnesiumchloride wordt verkregen door omzetting van magnesiumoxide met behulp van cokes en dichloor:

In het laboratorium kan magnesiumchloride bereid worden uit magnesiumhydroxide en waterstofchloride:

Een alternatieve manier is het toevoegen van magnesium aan zoutzuur:

Bischofiet wordt ook in haar natuurlijke vorm gewonnen uit oeroude zoutlagen. Het komt onder andere voor in de Zechsteinzee, die 250 miljoen jaar geleden is ingedampt en daarbij winbare lagen bischofiet heeft afgezet in het noordoosten van Nederland. Nedmag Industries & Mining BV wint deze zouten voor zowel industriële als ook humane en veterinaire toepassingen.

Structuur en eigenschappen[bewerken | brontekst bewerken]

Magnesiumchloride is sterk hygroscopisch. De neiging tot hydrolyse is minder dan die van aluminiumchloride (AlCl3). Watervrij magnesiumchloride kristalliseert in een CdCl2-roostertype en neemt bijgevolg een hexagonale kristalstructuur aan.

Toepassingen[bewerken | brontekst bewerken]

Magnesiumchloride wordt gebruikt voor de winning van magnesium met behulp van smeltzout-elektrolyse:

In organische syntheses wordt magenesiumchloride gebruikt als katalysator. Het is ook een uitgangsstof voor het bereiden van Grignard-reagentia.

Het wordt samen met magnesiumoxide in vloercementen gebruikt, als strooizout en toegevoegd aan levensmiddelen. Het draagt het E-nummer 511. Het is een kunstmatige smaakversterker en is in de ecologische landbouw toegelaten.

Sommige mensen nemen extra magnesium tot zich voor een betere nachtrust of ter voorkoming van spierkrampen.

In Japan wordt magnesiumchloride gebruik voor de bereiding van tofu uit sojamelk. Het wordt geëxtraheerd uit zeewater.

Ten slotte wordt magnesiumchloride gebruikt voor het verhogen van het zoutgehalte in rifaquaria. Magnesiumchloride is ook een belangrijk bestanddeel van het zout in de Dode Zee.

Externe link[bewerken | brontekst bewerken]