Mangaanknol
Mangaanknollen, ook wel polymetallische nodules genoemd, zijn op grote diepte in veel oceanen voorkomende knollen bestaande uit een mengsel van ijzer- en mangaanoxide (en een groot aantal andere metalen en andere elementen in lagere concentraties) die daar zeer langzaam (in de loop van miljoenen jaren) zijn gevormd. Ze komen wijdverbreid voor in diepe wateren waar een zeer geringe sedimentdepositie bestaat. Op sommige plaatsen is 70% van de oceaanbodem ermee bedekt. De totale hoeveelheid mangaan die op deze manier op de zeebodem ligt is immens; door de grote diepte en de grote afstanden is het echter nog niet mogelijk gebleken deze natuurlijke hulpbron op economische wijze te winnen.[1]
In de jaren zestig en zeventig van de vorige eeuw is hiernaar wel veel onderzoek gedaan en de aanwezigheid van deze knollen was een van de drijfveren in de ontwikkeling van het VN-Zeerechtverdrag om de rechtspositie te definiëren van op knollen vissende bedrijven en van regeringen van landen die aan knollen bevattende wateren grenzen, die meestal buiten de territoriale wateren liggen.
| Externe link |
