Gewone zwavelkop

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
(Doorverwezen vanaf Zwavelkop)
Gewone zwavelkop
Gewone zwavelkop
Taxonomische indeling
Rijk:Fungi (Schimmels)
Stam:Basidiomycota (Steeltjeszwam)
Klasse:Agaricomycetes
Onderklasse:Agaricomycetidae
Orde:Agaricales (Plaatjeszwam)
Familie:Strophariaceae
Geslacht:Hypholoma
Soort
Hypholoma fasciculare
(Huds.) P.Kumm. (1871)
lamellen
Synoniemen

Psilocybe fascicularis

Afbeeldingen op Wikimedia Commons Wikimedia Commons
Gewone zwavelkop op Wikispecies Wikispecies
Portaal  Portaalicoon   Biologie
Schimmels

De gewone zwavelkop (Hypholoma fasciculare) of het dwergzwavelkopje is een giftige paddenstoel die tot de familie Strophariaceae behoort.

Kenmerken[bewerken | brontekst bewerken]

Hoed

De hoed heeft een diameter van 2 tot 6 cm. De kleur is zwavelgeel met oranjebruin centrum. De top is iets donkerder, vaak getint met een bleke vosrood of oranjebruin. Er zijn vaak bleekgele tot donkerbruine schubjes (velumresten) aan de hoedrand. De vorm is aanvankelijk bolvormig, later plat uitgespreid, met een bult die vaak in het midden uitsteekt, soms is er ook een deuk.

Lamellen

De dicht op elkaar staande lamellen zijn eerst geelachtig, dan groenachtig en ten slotte olijfbruin van kleur en groeien wanneer ze rijp zijn. Soms zijn de paddenstoelen steriel, waarbij de lamellen in hun basiskleur heldergeel lijken.

Steel

De steel is 3 tot 10 cm lange, 4-10 mm dik, ; min of meer gelijk, of taps toelopend naar de basis, zwavelgeel met een zwakke ringzone en aan de voet oranjebruin. Van binnen is de steel hol.

Sporen

De sporen zijn paarszwart van kleur.[1] De sporen zijn 6-8 × 4-4,5 μm groot.

Leefomgeving[bewerken | brontekst bewerken]

De paddenstoel is in Nederland zeer algemeen en groeit in dichte groepen aan de voet van loof- of naaldbomen in bossen of plantsoenen. Het wordt vaker aangetroffen op rottend loofhout vanwege het lagere ligninegehalte van dit hout in vergelijking met naaldhout. Het is een saprofiet.[2]

Hypholoma fasciculare

Verspreiding[bewerken | brontekst bewerken]

Hypholoma fasciculare is wijdverspreid en komt algemeen voor in Noord-Europa en Noord-Amerika. Er zijn ook waarnemingen bekend uit Iran en Oost-Anatolië in Turkije. In Nederland komt hij zeer algemeen voor. Hij staat niet op de rode lijst en is niet bedreigd[3].

Mycotoxine[bewerken | brontekst bewerken]

De gewone zwavelkop smaakt zeer bitter en is zeer giftig.[2] Na consumptie bij mensen ontstaan er na 5-10 uur klachten als diarree, misselijkheid, braken en flauwvallen. Ook zijn er gevallen bekend van verminderd gezichtsvermogen en verlamming. Na een aantal dagen verdwijnen meestal de bijwerkingen.

Lijkt op[bewerken | brontekst bewerken]

De gewone zwavelkop kan makkelijk verwisseld worden met de eetbare dennenzwavelkop (Hypholoma capnoides) en het stobbezwammetje (Kuehneromyces mutabilis).

Namen in andere talen[bewerken | brontekst bewerken]

  • Engels: Sulphur tuft
  • Duits: Grünblättriger Schwefelkopf
  • Frans: Hypholome en touffe, Agaric doré
  • Italiaans: Ifoloma fasiculato

Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]

Externe link[bewerken | brontekst bewerken]

Mediabestanden die bij dit onderwerp horen, zijn te vinden op de pagina Hypholoma fasciculare op Wikimedia Commons.