Naar inhoud springen

Muurpeper

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Muurpeper
Muurpeper
Taxonomische indeling
Rijk:Plantae (planten)
Stam:Embryophyta (landplanten)
Klasse:Spermatopsida (zaadplanten)
Clade:Bedektzadigen
Clade:'Nieuwe' tweezaadlobbigen
Clade:Geavanceerde tweezaadlobbigen
Orde:Saxifragales
Familie:Crassulaceae (vetplantenfamilie)
Geslacht:Sedum (vetkruid)
Soort
Sedum acre
L. (1753)
Afbeeldingen op Wikimedia Commons Wikimedia Commons
Muurpeper op Wikispecies Wikispecies
Portaal  Portaalicoon   Biologie

Muurpeper of eeuwig leven[1] (Sedum acre) is een vaste plant uit de vetplantenfamilie (Crassulaceae).

Naam[bewerken | brontekst bewerken]

De naam 'peper' is afgeleid van de scherpe smaak van de bladen. De plant wordt ook wel 'tripmadam' genoemd, maar die naam hoort bij de verwante soort Sedum reflexum.

Determinatie[bewerken | brontekst bewerken]

De plant wordt 5–25 mm hoog en vormt vaak kleine tapijten. De 3–4 mm grote bladen zitten dicht opeen langs de stengels. De plant bloeit van mei tot augustus met felgele 1,2 cm grote bloemen. De bloemen hebben vijf kroon- en vijf kelkbladen.

De plant lijkt op zacht vetkruid (Sedum sexangulare), maar bij muurpeper is de bloem iets groter en het blad smaakt bij zacht vetkruid ook niet naar peper.

Ecologie[bewerken | brontekst bewerken]

Muurpeper prefereert kalkhoudende, droge zandgrond in het volle zonlicht. De soort komt voor tussen stoeptegels, langs en op kaden, stenige dijken, parkeerplaatsen, muren, rotsen, rivierduinen en zandige oeverwallen. Ook is ze vaak langs en tussen snelwegen te zien.

Toepassingen[bewerken | brontekst bewerken]

In de plant zijn een aantal werkzame stoffen aangetroffen: piperidine alkaloïden (namelijk sedridine, sedamine, sedinone en isopelletierine), die het een scherpe, peperachtige en bijtende smaak geven en licht giftig maken, mucilage, rutine, en tannine. Het effect is bloedstelpend bij wonden, maar veroorzaakt wel rode uitslag en blaren op de huid. In de volksgeneeskunde werd het gebruikt om likdoorns zacht te maken.

Externe link[bewerken | brontekst bewerken]