David Goffin

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
David Goffin
David Goffin
Persoonlijke informatie
Nationaliteit Vlag van België België
Geboorteplaats Rocourt, België
Geboortedatum 7 december 1990
Woonplaats Monte Carlo, Monaco
Lengte 1,80 m
Profdebuut 2009
Slaghand Rechts, dubbele backhand
Totaal prijzengeld 17.138.858 US dollar
Coach Germain Gigounon
Profiel (en) ATP-site
Enkelspel
Winst-verliesbalans 330–240
Titels 6
Hoogste positie 7e (20 november 2017)
Huidige positie 112e (23 januari 2024)
ATP Finals Finale (2017)
Olympische Spelen 3e ronde (2016)
Grandslamresultaten
Vlag van Australië Australian Open kwartfinale (2017)
Vlag van Frankrijk Roland Garros kwartfinale (2016)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon kwartfinale (2019, 2022)
Vlag van Verenigde Staten US Open 4e ronde (2017, 2018, 2019, 2020)
Dubbelspel
Winst-verliesbalans 16–33
Titels 1
Hoogste positie 162e (24 juni 2019)
Huidige positie 162e (24 juni 2019)
Grandslamresultaten
Vlag van Australië Australian Open 1e ronde (2013)
Vlag van Verenigde Staten US Open 1e ronde (2012, 2015)
Laatst bijgewerkt op: 28 februari 2021
Portaal  Portaalicoon   Tennis

David Goffin (Rocourt, 7 december 1990) is een Belgisch tennisser. Hij wordt beschouwd als een van de belangrijkste opvolgers van het tijdperk Xavier Malisse en Olivier Rochus en won zes ATP-toernooien in het enkelspel en één in het dubbelspel. In november 2014 werd Goffin door de ATP onderscheiden als "Comeback Player of the Year", voor zijn opmars op de ranglijst na een polsbreuk in september 2013.[1] In 2015 stond hij met België in de finale van de Davis Cup tegenover Groot-Brittannië. België verloor deze ontmoeting. In de beslissende wedstrijd delfde Goffin het onderspit tegen Andy Murray. Ook in 2017 stond België in de finale, waarin ze het moesten opnemen tegen Frankrijk. Hoewel Goffin zijn twee wedstrijden wist te winnen, werd ook deze finale verloren.

Carrière[bewerken | brontekst bewerken]

Op Roland Garros 2012 verloor hij in de derde kwalificatieronde, maar mocht hij alsnog naar de hoofdtabel als lucky loser. In de eerste ronde versloeg hij in vijf sets de als 23ste geplaatste Radek Štěpánek. In de tweede ronde won hij, opnieuw in vijf sets, van de vierendertigjarige Arnaud Clément, die zijn laatste Roland Garros speelde. Ook de derde ronde werd overleefd: een overwinning tegen de Pool Łukasz Kubot in drie sets. Door deze prestaties kwam de Luikenaar zelfs de top-70 binnen. In de vierde ronde verloor Goffin in vier sets van Roger Federer. Door zo ver te geraken in Roland Garros mocht hij deelnemen aan de Olympische Spelen in Londen.

Goffin is de eerste lucky loser die de vierde ronde van een grandslamtoernooi haalde in zeventien jaar. Zijn landgenoot Dick Norman was tijdens Wimbledon 1995 de laatste man die hierin slaagde.

Goffin speelde voor de eerste keer voor België in de Davis Cup in 2012 tegen Groot-Brittannië. Hij verloor er samen met Ruben Bemelmans het dubbelspel, maar won wel een wedstrijd in het enkelspel. Dankzij deze zege won België het duel met Groot-Brittannië.

Vanwege zijn goede prestatie op Roland Garros kende de Wimbledon-organisatie hem een wildcard toe voor Wimbledon 2012. Hier versloeg hij in de eerste ronde het 20ste reekshoofd Bernard Tomic, in de derde ronde werd hij uitgeschakeld door Mardy Fish.

Op 2 augustus 2014 won Goffin zijn eerste ATP-titel in het Oostenrijkse Kitzbühel tegen Dominic Thiem. Het was zijn vierde toernooizege op rij na eerder de challengers van Scheveningen, Poznań en Tampere op zijn naam geschreven te hebben. In september 2014 won hij het toernooi in Metz in Frankrijk. In Bazel, in oktober 2014, bereikte hij de finale, maar die verloor hij van Roger Federer.

Op 8 juni 2015 bereikte Goffin een nieuw hoogtepunt in zijn carrière door de 15de plaats op de ATP-ranking te bekleden, na het behalen van de derde ronde van Roland Garros. Nooit deed een Belgische mannelijke tennisser beter. In augustus werd deze positie verbeterd tot plaats 14. Deze positie verbeterde Goffin opnieuw in maart 2016 door achtereenvolgens zowel de halve finale van het ATP-toernooi van Indian Wells als twee weken later dat van Miami te halen. Hierdoor steeg Goffin naar de 13de plaats. In de finale van de Davis Cup 2015 verloor hij met België van Groot-Brittannië waardoor er na 111 jaar opnieuw zilver werd behaald in de Davis Cup.

Op 1 juni 2016 versloeg Goffin Ernests Gulbis in de achtste finales van Roland Garros. Hij bereikte zo voor het eerst in zijn carrière de kwartfinale van een grandslamtoernooi. Daar verloor hij in vier sets tegen de Oostenrijker Dominic Thiem: 4-6, 7-6, 6-4 en 6-1.

Op 20 februari 2017 bereikte Goffin een nieuwe mijlpaal in zijn carrière: hij kwam als eerste Belg ooit de top-10 binnen. Hij bereikte de 10de positie dankzij twee finaleplaatsen op rij. Hij speelde eerst de finale in het ATP-toernooi van Sofia en een week later die van het ATP-toernooi van Rotterdam. Hij verloor beide finales van respectievelijk Grigor Dimitrov en Jo-Wilfried Tsonga. In oktober won hij echter 2 finales op rij: in het ATP-toernooi van Shenzhen (tegen Oleksandr Dolgopolov) en in het ATP-toernooi van Tokio (tegen Adrian Mannarino). In november bereikte Goffin een nieuwe mijlpaal: hij was de eerste Belgische man die zich plaatste voor de finale van de Masters, die hij echter verloor van Grigor Dimitrov. In de Davis Cup 2017 speelde België opnieuw de finale, maar ook deze verloren ze.

Op 30 november 2017 won Goffin de Nationale trofee voor sportverdienste. Een maand later, op 16 december 2017, kreeg Goffin de trofee van "Sportman van het jaar".

Op de Hopman Cup 2018 werd hij met België (samen met Elise Mertens) 2de in groep B na Duitsland. Goffin won wel zijn 3 enkelwedstrijden door achtereenvolgens Alexander Zverev, Thanasi Kokkinakis en Vasek Pospisil te verslaan. Aan de zijde van Mertens won hij ook 2 van de 3 gemengde dubbelwedstrijden.

In 2019 won Goffin zijn eerste ATP-toernooi in het dubbelspel: hij won het ATP-toernooi van Doha aan de zijde van de Fransman Pierre-Hugues Herbert door het Nederlandse duo Robin Haase en Matwé Middelkoop met 5-7, 6-4 en [10-4] te verslaan. Ook speelde Goffin dat jaar zijn eerste finale van een ATP Tour Masters 1000-toernooi: hij verloor op het ATP-toernooi van Cincinnati van de Rus Daniil Medvedev met 7-6(3), 6-4.

Palmares[bewerken | brontekst bewerken]

Legenda
Grand Slam
Olympische Spelen
tot 2009 vanaf 2009
Tennis Masters Cup ATP Finals
ATP Masters Series ATP Tour Masters 1000
ATP International Series Gold ATP Tour 500
ATP International Series ATP Tour 250

Enkelspel[bewerken | brontekst bewerken]

Nr. Datum Toernooi Ondergrond Tegenstander in finale Score Details
Gewonnen ATP-finales
1. 2 augustus 2014 Vlag van Oostenrijk ATP Kitzbühel Gravel Vlag van Oostenrijk Dominic Thiem 4-6, 6-1, 6-3 Details
2. 21 september 2014 Vlag van Frankrijk ATP Metz Hardcourt (i) Vlag van Portugal João Sousa 6-4, 6-3 Details
3. 1 oktober 2017 Vlag van China ATP Shenzhen Hardcourt Vlag van Oekraïne Oleksandr Dolgopolov 6-4, 6-7(5), 6-3 Details
4. 8 oktober 2017 Vlag van Japan ATP Tokio Hardcourt Vlag van Frankrijk Adrian Mannarino 6-3, 7-5 Details
5. 28 februari 2021 Vlag van Frankrijk ATP Montpellier Hardcourt (i) Vlag van Spanje Roberto Bautista Agut 5-7, 6-4, 6-2 Details
6. 10 april 2022 Vlag van Marokko ATP Marrakesh Gravel Vlag van Slowakije Alex Molčan 3-6, 6-3, 6-3 Details
Verloren ATP-finales
1. 20 oktober 2014 Vlag van Zwitserland ATP Bazel Hardcourt (i) Vlag van Zwitserland Roger Federer 2-6, 2-6 Details
2. 14 juni 2015 Vlag van Nederland ATP Rosmalen Gras Vlag van Frankrijk Nicolas Mahut 6-7(1), 1-6 Details
3. 2 augustus 2015 Vlag van Zwitserland ATP Gstaad Gravel Vlag van Oostenrijk Dominic Thiem 5-7, 2-6 Details
4. 9 oktober 2016 Vlag van Japan ATP Tokio Hardcourt Vlag van Australië Nick Kyrgios 6-4, 3-6, 5-7 Details
5. 12 februari 2017 Vlag van Bulgarije ATP Sofia Hardcourt (i) Vlag van Bulgarije Grigor Dimitrov 5-7, 4-6 Details
6. 19 februari 2017 Vlag van Nederland ATP Rotterdam Hardcourt (i) Vlag van Frankrijk Jo-Wilfried Tsonga 6-4, 4-6, 1-6 Details
7. 19 november 2017 Vlag van Verenigd Koninkrijk ATP Finals Hardcourt (i) Vlag van Bulgarije Grigor Dimitrov 5-7, 6-4, 3-6 Details
8. 23 juni 2019 Vlag van Duitsland ATP Halle Gras Vlag van Zwitserland Roger Federer 6-7(2), 1-6 Details
9. 19 augustus 2019 Vlag van Verenigde Staten ATP Cincinnati Hardcourt Vlag van Rusland Daniil Medvedev 6-7(3), 4-6 Details
Gewonnen challengers
1. 1 april 2012 Vlag van Frankrijk Le Gosier Hardcourt Vlag van Duitsland Mischa Zverev 6-2, 6-2
2. 24 september 2012 Vlag van Frankrijk Orléans Hardcourt (i) Vlag van België Ruben Bemelmans 6-4, 3-6, 6-3
3. 21 juli 2013 Vlag van Turkije Eskişehir Hardcourt Vlag van Turkije Marsel İlhan 4-6, 7-5, 6-2
4. 13 juli 2014 Vlag van Nederland Scheveningen Gravel Vlag van Duitsland Andreas Beck 6-3, 6-2
5. 20 juli 2014 Vlag van Polen Poznań Gravel Vlag van Slovenië Blaž Rola 6-4, 6-2
6. 27 juli 2014 Vlag van Finland Tampere Gravel Vlag van Finland Jarkko Nieminen 7-6(3), 6-3
7. 5 oktober 2014 Vlag van België Bergen Hardcourt (i) Vlag van België Steve Darcis 6-3, 6-3
8. 29 januari 2023 Vlag van België Louvain-la-Neuve Hardcourt (i) Vlag van Zweden Mikael Ymer 6-4, 6-1
Gewonnen futures
1. 15 september 2008 Vlag van Griekenland Kefalonia Hardcourt Vlag van België Germain Gigounon 6-1, 6-2
2. 5 juli 2010 Vlag van Duitsland Römerberg Gravel Vlag van Frankrijk Éric Prodon Walk-over
3. 9 augustus 2010 Vlag van België Eupen Gravel Vlag van Duitsland Peter Torebko 6-3, 4-6, 6-3
4. 11 oktober 2010 Vlag van Frankrijk Saint-Dizier Hardcourt (i) Vlag van Zwitserland Adrien Bossel 6-4, 7-5
5. 23 oktober 2011 Vlag van Frankrijk La Roche-sur-Yon Hardcourt (i) Vlag van Duitsland Peter Torebko 6-2, 1-6, 7-6(4)
6. 30 oktober 2011 Vlag van Frankrijk Rodez Hardcourt (i) Vlag van Spanje Adrián Menéndez Maceiras 6-3, 6-2
Gewonnen exhibitietoernooien
1. 15 januari 2016 Vlag van Australië Kooyong Classic Hardcourt Vlag van Spanje Feliciano López 6-4, 6-2
2. 13 januari 2017 Vlag van Australië Kooyong Classic Hardcourt Vlag van Kroatië Ivo Karlović 7-6(2)
3. 16 juni 2018 Vlag van Frankrijk Deauville Trouville Gras Vlag van Frankrijk Michaël Llodra 4-6, 6-4, 7-6

Dubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

Nr. Datum Toernooi Ondergrond Partner Tegenstanders in finale Score Details
Gewonnen ATP-finales herendubbel
1. 4 januari 2019 Vlag van Qatar ATP Doha Hardcourt Vlag van Frankrijk Pierre-Hugues Herbert Vlag van Nederland Robin Haase
Vlag van Nederland Matwé Middelkoop 		5-7, 6-4, [10-4] Details

Landencompetities[bewerken | brontekst bewerken]

Nr. Datum Toernooi Ondergrond Partner(s) Tegenstanders in finale Score Details
Gewonnen finales
1. 21-23 september 2018 Vlag van Verenigde Staten Laver Cup Hardcourt (i) Vlag van Zwitserland Roger Federer
Vlag van Servië Novak Đoković
Vlag van Duitsland Alexander Zverev
Vlag van Bulgarije Grigor Dimitrov
Vlag van Verenigd Koninkrijk Kyle Edmund 		Vlag van Zuid-Afrika Kevin Anderson
Vlag van Verenigde Staten John Isner
Vlag van Argentinië Diego Schwartzman
Vlag van Verenigde Staten Jack Sock
Vlag van Australië Nick Kyrgios
Vlag van Verenigde Staten Frances Tiafoe 		13-8 (11 wedstrijden) Details
Verloren finales
1. 27-29 november 2015 Vlag van België Davis Cup Gravel (i) Vlag van België Steve Darcis
Vlag van België Ruben Bemelmans
Vlag van België Kimmer Coppejans 		Vlag van Verenigd Koninkrijk Andy Murray
Vlag van Verenigd Koninkrijk Kyle Edmund
Vlag van Verenigd Koninkrijk Jamie Murray
Vlag van Verenigd Koninkrijk Dominic Inglot 		1-3 (4 wedstrijden) Details
2. 24-26 november 2017 Vlag van Frankrijk Davis Cup Hardcourt (i) Vlag van België Steve Darcis
Vlag van België Ruben Bemelmans
Vlag van België Joris De Loore 		Vlag van Frankrijk Jo-Wilfried Tsonga
Vlag van Frankrijk Lucas Pouille
Vlag van Frankrijk Richard Gasquet
Vlag van Frankrijk Pierre-Hugues Herbert 		2-3 (5 wedstrijden) Details

Resultaten grote toernooien[bewerken | brontekst bewerken]

Legenda
g.t. geen toernooi gehouden
l.c. lagere categorie
– niet deelgenomen
G uitgeschakeld in de groepsfase
1R uitgeschakeld in de eerste ronde
2R uitgeschakeld in de tweede ronde
3R uitgeschakeld in de derde ronde
4R uitgeschakeld in de vierde ronde
KF uitgeschakeld in de kwartfinale
HF uitgeschakeld in de halve finale
F de finale verloren
W het toernooi gewonnen
w-v winst/verlies-balans

Enkelspel[bewerken | brontekst bewerken]

toernooi 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022 2023
grandslamtoernooien
Australian Open – – 1R – 2R 4R KF 2R 3R 3R 1R 1R –
Roland Garros – 4R 1R 1R 3R KF 3R 4R 3R 1R 1R 3R
Wimbledon – 3R 1R 1R 4R 4R – 1R KF g.t. – KF
US Open – 1R 1R 3R 3R 1R 4R 4R 4R 4R 1R 1R
ATP Finals
ATP Finals – – – – – G F – – – – –
ATP Masters 1000
Indian Wells – – 2R 1R – HF 4R – 2R g.t. – 2R
Miami – 2R 3R 1R 4R HF 4R 2R 4R g.t. 2R 2R
Monte Carlo – – 1R 1R 2R 3R HF KF 2R g.t. KF 3R
Madrid – – 1R – 2R 1R KF 3R 1R g.t. – 3R
Rome – – – – KF KF 3R KF 2R 2R 2R 2R
Montreal/Toronto – – 1R – 3R 3R 2R 1R 1R g.t. – 1R
Cincinnati – – 3R – 3R 2R 1R HF F 3R 1R 1R
Shanghai – – – – 2R KF 2R – 3R g.t.
Parijs – – – 2R 3R 3R 3R – 2R 2R – –
olympisch
Olympische Spelen g.t. 1R g.t. 3R g.t. – g.t.
statistieken
totaal aantal titels 0 0 0 2 0 0 2 0 0 0 1 1 0
eindejaarsranking 174 46 110 22 16 11 7 22 11 15 39 53

Dubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

toernooi 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021
grandslamtoernooien
Australian Open – 1R – – – – – – – –
Roland Garros – – – – – – – – – –
Wimbledon – – – – – – – – g.t.
US Open 1R – – 1R – – – – –
ATP Masters 1000
Indian Wells – – – – 2R – – – g.t.
Miami – – – – – – – – g.t. –
Monte Carlo – – – – – – KF 1R g.t. 1R
Madrid – – – – – – – – g.t. –
Rome – – – – – – – 2R – –
Montreal/Toronto – – – 1R – – – – g.t.
Cincinnati – – – 1R – – – 1R 2R
Shanghai – – – 2R – – – – g.t.
Parijs – – – – – – – – –
olympisch
Olympische Spelen – g.t. – g.t.
statistieken
totaal aantal titels 0 0 0 0 0 0 0 1 0 0
eindejaarsranking 966 1289 1280 378 578 547 354 164 249

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]

Commons heeft mediabestanden in de categorie David Goffin.

Referenties[bewerken | brontekst bewerken]

  1. ↑ "Goffin onderscheiden als 'Comeback Player of The Year'", hln.be, 5 november 2014. Geraadpleegd op 9 november 2014.
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=David_Goffin&oldid=67041699"