2-ethylhexaanzuur

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
2-ethylhexaanzuur
Structuurformule en molecuulmodel
Structuurformule van 2-ethylhexaanzuur
Algemeen
Molecuulformule C8H16O2
IUPAC-naam 2-ethylhexaanzuur
Andere namen 2-ethylcapronzuur, butylethylazijnzuur, iso-octaanzuur
Molmassa 144,24 g/mol
CAS-nummer 149-57-5
EG-nummer 205-743-6
Wikidata Q209384
Waarschuwingen en veiligheidsmaatregelen
CorrosiefSchadelijkSchadelijk voor de gezondheid
Waarschuwing
H-zinnen H312 - H318 - H361
EUH-zinnen geen
P-zinnen P201 - P202 - P281 - P308+P313 - P405 - P501
EG-Index-nummer 607-230-00-6
Fysische eigenschappen
Aggregatietoestand vloeibaar
Kleur kleurloos
Dichtheid 0,9 g/cm³
Smeltpunt −59 °C
Kookpunt 228 °C
Vlampunt 118 °C
Zelfontbrandings- temperatuur 371 °C
Dampdruk (bij 20°C) 4 Pa
Onoplosbaar in water
Tenzij anders vermeld zijn standaardomstandigheden gebruikt (298,15 K of 25 °C, 1 bar).
Portaal  Portaalicoon   Scheikunde

2-ethylhexaanzuur, soms ook iso-octaanzuur genoemd, is een kleurloze, olieachtige vloeistof met een karakteristieke geur. Het is een isomeer van octaanzuur en heeft als brutoformule C8H16O2.

Toepassingen[bewerken | brontekst bewerken]

2-ethylhexaanzuur wordt voor uiteenlopende toepassingen gebruikt, vaak in de vorm van metaalzouten of organometaalcomplexen:

Eigenschappen[bewerken | brontekst bewerken]

Bij proeven op ratten is 2-ethylhexaanzuur teratogeen gebleken.[5] De stof is daarom ingedeeld als mogelijk schadelijk voor het ongeboren kind. De stof kan in het lichaam terechtkomen via de pvc-weekmaker bis(2-ethylhexyl)ftalaat afkomstig uit de verpakking van voedingsmiddelen. In het lichaam wordt die omgezet in 2-ethylhexanol en vervolgens geoxideerd tot 2-ethylhexaanzuur.

Externe link[bewerken | brontekst bewerken]