Adolf Fick
Adolf Fick | ||
---|---|---|
Persoonlijke gegevens | ||
Volledige naam | Adolf Eugen Fick | |
Geboortedatum | 3 september 1829 | |
Geboorteplaats | Kassel | |
Overlijdensdatum | 21 augustus 1901 | |
Overlijdensplaats | Blankenberge | |
Nationaliteit | Duitse Keizerrijk | |
Wetenschappelijk werk | ||
Vakgebied | fysiologie | |
Bekend van | wet van Fick | |
Promotor | Franz Ludwig Fick[1] | |
Alma mater | Philipps-Universiteit Marburg |
Adolf Eugen Fick (Kassel, 3 september 1829 – Blankenberge (België), 21 augustus 1901) was een Duits fysioloog, het bekendst door de naar hem vernoemde diffusiewetten.
Biografie
[bewerken | brontekst bewerken]Fick behaalde zijn doctoraat in de medicijnen in 1851 in Marburg. In 1855 introduceerde hij de Wet van Fick, betreffende de diffusie van een gas door een vloeistofmembraan. In 1870 was hij de eerste die een techniek bedacht voor het meten van de hartcapaciteit, het zogenaamde Principe van Fick.
Trivia
[bewerken | brontekst bewerken]Zijn neef Adolf Gaston Eugen Fick (1852-1937) ontwikkelde in 1887 een lens die moet worden gezien als de eerste succesvolle toepassing van een contactlens. Hij testte deze lens, gemaakt van bruin glas, voor het eerst op konijnen, daarna op zichzelf en nog later op een kleine groep vrijwilligers. Zijn vinding werd in de volgende jaren verder uitontwikkeld door diverse andere uitvinders.[bron?]
- ↑ https://www.genealogy.math.ndsu.nodak.edu/id.php?id=127308; Mathematics Genealogy Project; geraadpleegd op: 14 september 2018.