Naar inhoud springen

Adolf Fick

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Adolf Fick
Adolf Fick
Persoonlijke gegevens
Volledige naam Adolf Eugen Fick
Geboortedatum 3 september 1829
Geboorteplaats Kassel
Overlijdensdatum 21 augustus 1901
Overlijdensplaats Blankenberge
Nationaliteit Vlag van Duitse Keizerrijk Duitse Keizerrijk
Wetenschappelijk werk
Vakgebied fysiologie
Bekend van wet van Fick
Promotor Franz Ludwig Fick[1]
Alma mater Philipps-Universiteit MarburgBewerken op Wikidata

Adolf Eugen Fick (Kassel, 3 september 1829Blankenberge (België), 21 augustus 1901) was een Duits fysioloog, het bekendst door de naar hem vernoemde diffusiewetten.

Fick behaalde zijn doctoraat in de medicijnen in 1851 in Marburg. In 1855 introduceerde hij de Wet van Fick, betreffende de diffusie van een gas door een vloeistofmembraan. In 1870 was hij de eerste die een techniek bedacht voor het meten van de hartcapaciteit, het zogenaamde Principe van Fick.

Zijn neef Adolf Gaston Eugen Fick (1852-1937) ontwikkelde in 1887 een lens die moet worden gezien als de eerste succesvolle toepassing van een contactlens. Hij testte deze lens, gemaakt van bruin glas, voor het eerst op konijnen, daarna op zichzelf en nog later op een kleine groep vrijwilligers. Zijn vinding werd in de volgende jaren verder uitontwikkeld door diverse andere uitvinders.[bron?]

Zie de categorie Adolf Eugen Fick van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
  1. https://www.genealogy.math.ndsu.nodak.edu/id.php?id=127308; Mathematics Genealogy Project; geraadpleegd op: 14 september 2018.