Alphard

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Alphard
Alphard
Sterrenbeeld Waterslang (Hydra)
Bayer-aanduiding α Hya
Overige aanduidingen HD 81797, HR 3784, SAO 136871, BD-08 2680, RAFGL 1353, IRC -10217, IRAS 09251-0826
Waarnemingsgegevens
Rechte klimming 9u27m35,2s
Declinatie
(Epoche 2000)
−8° 39' 31"
Schijnbare magnitude 1,98
Details
Spectraalklasse K3II-III
Afstand* (lj) 180,296 lj (P=18,09 mas)
Straal 50,5 R
Massa 3,03 M
Veranderlijk ja, amplitude 0,08 magnitude
Meervoudig drievoudig, scheiding 283,1", magnitudeverschil 7,5
Eigenbeweging (μ) Rk: −15,23 mas/jr
Dec: 34,37 mas/jr
afstanden aangegeven als "parallax xxx = yyy lj" zijn herleid uit de in de bron aangegeven parallax
Portaal  Portaalicoon   Astronomie

Alphard (alpha Hydrae, α Hya / α Hydrae, HD 81797) is een oranje reuzenster en het is de helderste ster van het sterrenbeeld Waterslang (Hydra).

De ster staat ook bekend als Alfard, Alphart, Kalbelalphard en Cor Hydrae en is afgeleid van het Arabisch الفرد (Al Fard), "de eenzame".[1]

Nauwkeurige metingen van de hoeksnelheid hebben variaties aangetoond in de hoeksnelheid van de ster en het uitzicht van de spectraallijnen. Deze variaties zijn multiperiodisch met trillingstijden die variëren tussen enkele uren tot meerdere dagen.[2] Men neemt aan dat de trillingen van kortere duur afkomstig zijn van pulsaties van de ster, vergelijkbaar met de helioseismologie van onze Zon. Men heeft ook een verband gevonden tussen de variaties in de asymmetrie van het profiel van de spectraallijnen en de hoeksnelheid van de ster. Deze multiperiodische trillingen maken van alpha Hydrae een interessant object voor de studie van asteroseismologie.

In het blauwviolette deel van het spectrum van Alphard komen abnormaal sterke absorpties voor die relatief hoge concentraties van het metaal barium aantonen. Dit zware element kan onmogelijk in de nucleaire processen van de ster zelf gevormd zijn. Barium ontstaat in de heliumschil van een reuzenster met een koolstofkern. Bariumsterren zoals Alphard hebben vaak een witte dwerg als begeleider: het eindstadium van de reuzenster waarin eerder het barium gevormd is.[3]

Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]

Externe link[bewerken | brontekst bewerken]