Amstel Gold Race
 Amstel Gold Race voor mannen
| ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
De Eyserbosweg, een van de zwaartepunten in het parcours.
| ||||
| Bijnaam | De Amstel, AGR, De Gold Race, Nederlands Mooiste | |||
| Regio | Nederlands-Limburg | |||
| Periode | derde weekend van april | |||
| Organisator | Stichting Amstel Gold Race | |||
| Classificatie | ||||
| Discipline | Weg | |||
| Type | Heuvelklassieker, Ardense klassieker | |||
| Internationale kalender | UCI World Tour | |||
| Geschiedenis | ||||
| Eerste editie | 1966 | |||
| Aantal edities | 57 (2023) | |||
| Eerste winnaar |  Jean Stablinski
| |||
| Laatste winnaar |  Tadej Pogačar
| |||
| Laatste Bel. winnaar | Wout van Aert (2021) | |||
| Laatste Ned. winnaar | Mathieu van der Poel (2019) | |||
| Meeste zeges | Jan Raas (5)
| |||
| ||||
De Amstel Gold Race, is een sinds 1966 jaarlijks in het voorjaar in de Limburgse heuvels verreden Nederlandse eendaagse wielerklassieker bij het mannen- en vrouwen- profwielrennen. De Amstel Gold Race werd opgericht door de wielerploegleiders Ton Vissers en Herman Krott.
De naam komt van de hoofdsponsor, het biermerk Amstel, die destijds ook het type Amstel Gold uitbracht. De Nederlander Jan Raas won de wedstrijd vijf keer, een record. Men sprak in die jaren wel van de Amstel Gold Raas. In latere jaren, bij de vier overwinningen van Philippe Gilbert werd er gesproken over Mister Cauberg en de Amstel Gilbert Race. De Amstel Gold Race is een wielerklassieker die sinds 1989 deel uitmaakt van de wereldbeker wielrennen, en behoort tot de UCI ProTour sinds het begin in 2005, en het begin van de UCI World Calendar in 2009 en sinds het begin in 2011 van UCI World Tour.
In 2020 ging de editie vanwege de coronapandemie niet door, na eerder al verplaatst te zijn naar het einde van het jaar.[1]
De Amstel Gold Race voor vrouwen werd georganiseerd van 2001 tot en met 2003 en opnieuw georganiseerd sinds 2017.[2] De mannen en vrouwen editie vinden jaarlijks op dezelfde dag plaats. Op 3 oktober 2016 werd, in aanwezigheid van Marianne Vos en Anna van der Breggen, de nieuwe koersdirecteur Leontien van Moorsel en het parcours van de vrouwenwedstrijd gepresenteerd: de start en finish zijn, net als bij de mannen, in Maastricht en Vilt/ Berg en Terblijt.[3] In 2017 reden de vrouwen in totaal 121,6 km over 17 hellingen, waaronder drie lokale rondes met, in tegenstelling tot de (nieuwe) finale van de mannen, de Cauberg op 1,8 km van de finish.[4] De wedstrijd voor vrouwen maakte in 2003 deel uit van de wereldbeker en vanaf 2017 van de World Tour.
Parcours (mannen)[bewerken | brontekst bewerken]
De Amstel Gold Race is een wedstrijd van draaien en keren, waarin vele Zuid-Limburgse hellingen, soms meer dan eens, beklommen moeten worden. Enkele van de belangrijkste hellingen zijn de Cauberg, de Keutenberg en de Eyserbosweg. Nadat vele jaren Meerssen (vanaf 1966 tot en met 1990, met uitzondering van 1968, toen lag de finish in Elsloo) en Maastricht (vanaf 1991 tot en met 2002) de aankomstplaatsen waren, werd vanaf 2003 de aankomststreep getrokken op de top van de Cauberg in Valkenburg. Vanaf de editie van 2013 finishten de renners twee kilometer na de top van de Cauberg bij Vilt/ Berg en Terblijt. In 2017 werd er andermaal een parcourswijziging doorgevoerd. De finalelus die traditioneel door Valkenburg liep om via de Cauberg te finishen werd uit het parcours gehaald. De koers loopt nu vanaf de laatste berg, de (Bemelerberg), binnendoor naar dezelfde finish locatie. Hierdoor ligt de laatste berg niet op 1,8 km, maar op 7,4 km van de finish. De organisatie hoopte door deze wijziging te bewerkstelligen dat de koers minder gesloten zou blijven in de finale.[5][6]
De eerste startplaats van de Amstel Gold Race was Breda in 1966. Door de Oranjefeesten van Koninginnedag, fietsten de renners dat jaar circa 50 kilometer meer dan gepland. De startplaats lag relatief ver van de Limburgse heuvelzone. In 1967 verhuisde de start daarop naar Helmond, waar de start tevens in 1968, 1969 en 1970 plaatsvond. Van 1971 tot en met 1997 vond de start plaats in Heerlen en sinds 1998 in Maastricht.
In 1993 vond voor het eerst een groot deel van de finale plaats op Belgisch grondgebied. Belangrijkste hellingen daar zijn de Hallembaye en de Saint-Pierre. De lus door België werd in 2001 weer geschrapt, belangrijkste reden hiervoor was de MKZ-crisis. Racefietsen, volgauto's en motoren werden voor de start ontsmet. De lus door België, inclusief de tocht over de Sint-Pietersberg bij Maastricht, keerde daarna niet meer terug in het parcours. Alhoewel het na de beklimming van het Drielandenpunt (Vaalserberg), via het Belgische Gemmenich meteen de grens met Nederland weer over gaat.
Heuvels (mannen)[bewerken | brontekst bewerken]
De editie van 2022 ging vanaf de start in Maastricht via 33 hellingen naar Vilt/ Berg en Terblijt. Het was de vijfde keer dat de Cauberg niet als laatste beklimming werd aangedaan.
|
|
|
Erelijst mannen[bewerken | brontekst bewerken]
Meervoudige winnaars[bewerken | brontekst bewerken]
| Overwinningen | Renner | Jaren |
|---|---|---|
| 5 | Jan Raas |
1977, 1978, 1979, 1980, 1982 |
| 4 | .svg){kind=small} Philippe Gilbert |
2010, 2011, 2014, 2017 |
| 2 | Eddy Merckx |
1973, 1975 |
| Gerrie Knetemann |
1974, 1985 | |
.svg){kind=small} Rolf Järmann |
1993, 1998 | |
 Enrico Gasparotto |
2012, 2016 | |
 Michał Kwiatkowski |
2015, 2022 |
Overwinningen per land[bewerken | brontekst bewerken]
| Overwinningen | Land |
|---|---|
| 18 | Nederland
|
| 14 | België
|
| 7 | Italië
|
| 3 |  Duitsland, Zwitserland
|
| 2 |  Denemarken, Frankrijk, Polen
|
| 1 |  Australië,  Kazachstan,  Luxemburg,  Rusland, Slovenië,  Tsjechië
|
Amstel Gold Race voor vrouwen[bewerken | brontekst bewerken]
| Amstel Gold Race voor vrouwen
| ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
De Amstel Gold Race voor vrouwen van 2017
| ||||
| Bijnaam | De Amstel, AGR, De Gold Race, Nederlands Mooiste | |||
| Regio | Nederlands-Limburg | |||
| Periode | derde weekend van april | |||
| Organisator | Stichting Amstel Gold Race | |||
| Classificatie | ||||
| Discipline | weg | |||
| Type | Heuvelklassieker, Ardense klassieker | |||
| Internationale kalender | UCI Women's World Tour | |||
| Categorie | 1.WWT | |||
| Geschiedenis | ||||
| Eerste editie | 2001 | |||
| Aantal edities | 9 (2023) | |||
| Eerste winnaar | Debby Mansveld
| |||
| Laatste winnaar | Demi Vollering
| |||
| Laatste Ned. winnaar | Demi Vollering (2023) | |||
| ||||
| Jaar | Eerste | Tweede | Derde |
|---|---|---|---|
| 2023 | Demi Vollering |
Lotte Kopecky |
Shirin van Anrooij
|
| 2022 | Marta Cavalli
|
Demi Vollering
|
Liane Lippert
|
| 2021 | Marianne Vos
|
Demi Vollering
|
Annemiek van Vleuten
|
| 2020 | Niet verreden (Covid-19) | ||
| 2019 | Katarzyna Niewiadoma
|
Annemiek van Vleuten
|
Marianne Vos
|
| 2018 | Chantal Blaak
|
Lucinda Brand
|
Amanda Spratt
|
| 2017 | Anna van der Breggen
|
.svg){kind=small} Elizabeth Deignan
|
Katarzyna Niewiadoma Annemiek van Vleuten
|
| 2004 t/m 2016: Wedstrijd niet georganiseerd, maar wel: 2004 t/m 2016 Holland Hills Classic en 2007 t/m 2010 Dolmans Heuvelland Classic | |||
| 2003 | Nicole Cooke
|
Olivia Gollan
|
 Edita Pučinskaitė
|
| 2002 | Leontien Zijlaard-van Moorsel
|
Mirjam Melchers-van Poppel
|
Katherine Bates
|
| 2001 | Debby Mansveld
|
Mirjam Melchers-van Poppel
|
Leontien Zijlaard-van Moorsel
|
Overwinningen per land[bewerken | brontekst bewerken]
| Overwinningen | Land |
|---|---|
| 6 | Nederland
|
| 1 | Italië, Polen, Verenigd Koninkrijk
|
Toerversie[bewerken | brontekst bewerken]
Sinds 2001 wordt er naast de wedstrijd voor de profs ook een toerversie voor amateurs, recreatieve fietsers en andere geïnteresseerden georganiseerd. De deelnemers hebben de keuze tussen een traject van 60, 100, 125, 150, 200 of 250 km. Alle deelnemers krijgen een rugnummer, bikechip (voor het vastleggen van tijden en het herkennen van foto/video passages) en een nummerbordje. Onderweg bestaat de mogelijkheid energie bij te tanken in de daarvoor ingerichte revitaliseringsposten. Net als in de wedstrijdklassieker bereiken de deelnemers na een pittige eindklim de top van de Cauberg, de finishplaats. Over het algemeen wordt de inschrijving voor dit evenement binnen twee weken gesloten, omdat dan alle ongeveer 12.000 startkaarten uitverkocht zijn. In 2009 vond een ware run op startkaarten plaats. Dit resulteerde in een zeer overbelaste website. Binnen dertig uur waren dan ook alle startbewijzen uitverkocht. In 2010 kwam er een vernieuwde website, en daarmee een verbeterde bereikbaarheid van de mogelijkheid tot inschrijving, een uitverkoop in recordtijd van slechts 38 minuten waarin diezelfde 12.000 startbewijzen verkocht werden.
Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]
· 
· 
.svg){kind=small}
· · _pictogram.svg){kind=small}
· · Bronnen, noten en/of referenties
|
